Kλεψύδρα by Zifel Lyrics
[Verse 1: Zifel]
Ναι, έτσι την βγάζουμε απ’ την αρχή
Χαμένοι στις σκέψεις, ρουτίνα καθημερινή
Όλα αλλάζουν ξαφνικά, από στιγμή σε στιγμή
Είναι μια φάση που δεν ξες πότε τελειώνει και γιατί
Για όλα ένα μεγάλο γιατί
Παντοτινές απορίες που ακόμα δεν έχουν λυθεί
Δεν έχουμε πάντα την ίδια υπομονή
Όλα μέσα στη ζωή, να ψάχνουμε την λογική
Είμαστε κλεισμένοι σ’ ένα αόρατο κελί
Ελεύθεροι περπατάμε, η ρουτίνα για ταβάνι
Κουρασμένοι κι όχι από δικιά μας επιλογή
Η ψυχή μας είναι έτοιμη τα κάγκελα να σπάσει
Από δω κι από κει, την βγάζουμε στα κλασικά
Ο κώλος μας γίνεται tattoo στα ίδια σκαλιά
Συζητήσεις, βόλτες, προβλήματα, νεύρα, σκατά
Λεφτά για στριφτά και ποτά, έτσι θα βγει η χρονιά
[Chorus ×2]
Όλα ίδια, ναι ζω μία κλεψύδρα
Κυνηγώντας καθημερινά μία ελπίδα
Μόνιμη δοκιμασία, χωμένος σε όλο αυτό
Προσπαθώ και βρίσκω δύναμη για να αλλάξω σελίδα
[Verse: Zifel]
Ίσως οι ευκαιρίες χάνονται μέσα απ’ τα δυο μας χέρια
Γι’ αυτό κάθε τσιγάρο σβήνει με πιο πολλά νεύρα
Λάθος επιλογές, ανά αποφάσεις κι εμμονές
Μ’ όποιον δεν χρειάζομαι έχω κόψει επαφές
Κολλάει το μυαλό μου, γάμησε τα
Υπομονή λίγο ακόμα μέχρι να γίνει η βεντέτα
Αφήνομαι που και που, μα κάτι στο τέλος μ’ αγχώνει
Ζω μία κλεψύδρα που δεν ξέρω πότε τελειώνει
Κάποιος την γυρνάει ανάποδα κάθε φορά
Την στιγμή που είναι όλα έτοιμα να πάνε καλά
Τα ίδια και τα ίδια, βαρεθήκαμε πια
Κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να πάμε μπροστά
Νιώσε με, νιώσε μας και μπορεί να βοηθήσει
Με γαμάνε όλα μέχρι το μυαλό μου να γυρίσει
Δεν θέλω ούτε εγώ ο ίδιος να βγάλω εγωισμό
Γιατί θα πάρω ό,τι θέλω κι ίσως με τρόπο κακό
[Chorus ×2]
[Verse 3: Zifel]
Φαύλος κύκλος, χωρίς σταματημό
Πρέπει σίγουρα να βρω ένα τρόπο για να βγω
Φαύλος κύκλος, χωρίς σταματημό
Προσπαθώ να λογικευτώ, λίγο πριν τρελαθώ
Άρρωστα, διαφορετικά beats και ρεαλισμός
Μαλακίες καθημερινές μας βγάζουν εκτός
Δεν ξέρω που χάθηκε ο παλιός μας εαυτός
Τώρα η κάθε δυσκολία πιάνει σαν πυρετός
Επανειλημμένες απογοητεύσεις
Μαύρες χαμένες μέρες περνάνε χωρίς ορέξεις
Επιλέγω να εκφραστώ με μελωδίες και λέξεις
Κι όταν σιχαίνομαι τα πάντα μου ‘ρχονται όλες οι εμπνεύσεις
Το “Z” σχηματίζει το λογότυπο
Το όνομά μου, ό,τι νιώθω, ό,τι ζω, μέλλον απόρρητο
Ό,τι σκέφτομαι το κάνω στίχο στη στιγμή
Περιμένοντας να τελειώσει αυτή η διαδρομή
Ναι, έτσι την βγάζουμε απ’ την αρχή
Χαμένοι στις σκέψεις, ρουτίνα καθημερινή
Όλα αλλάζουν ξαφνικά, από στιγμή σε στιγμή
Είναι μια φάση που δεν ξες πότε τελειώνει και γιατί
Για όλα ένα μεγάλο γιατί
Παντοτινές απορίες που ακόμα δεν έχουν λυθεί
Δεν έχουμε πάντα την ίδια υπομονή
Όλα μέσα στη ζωή, να ψάχνουμε την λογική
Είμαστε κλεισμένοι σ’ ένα αόρατο κελί
Ελεύθεροι περπατάμε, η ρουτίνα για ταβάνι
Κουρασμένοι κι όχι από δικιά μας επιλογή
Η ψυχή μας είναι έτοιμη τα κάγκελα να σπάσει
Από δω κι από κει, την βγάζουμε στα κλασικά
Ο κώλος μας γίνεται tattoo στα ίδια σκαλιά
Συζητήσεις, βόλτες, προβλήματα, νεύρα, σκατά
Λεφτά για στριφτά και ποτά, έτσι θα βγει η χρονιά
[Chorus ×2]
Όλα ίδια, ναι ζω μία κλεψύδρα
Κυνηγώντας καθημερινά μία ελπίδα
Μόνιμη δοκιμασία, χωμένος σε όλο αυτό
Προσπαθώ και βρίσκω δύναμη για να αλλάξω σελίδα
[Verse: Zifel]
Ίσως οι ευκαιρίες χάνονται μέσα απ’ τα δυο μας χέρια
Γι’ αυτό κάθε τσιγάρο σβήνει με πιο πολλά νεύρα
Λάθος επιλογές, ανά αποφάσεις κι εμμονές
Μ’ όποιον δεν χρειάζομαι έχω κόψει επαφές
Κολλάει το μυαλό μου, γάμησε τα
Υπομονή λίγο ακόμα μέχρι να γίνει η βεντέτα
Αφήνομαι που και που, μα κάτι στο τέλος μ’ αγχώνει
Ζω μία κλεψύδρα που δεν ξέρω πότε τελειώνει
Κάποιος την γυρνάει ανάποδα κάθε φορά
Την στιγμή που είναι όλα έτοιμα να πάνε καλά
Τα ίδια και τα ίδια, βαρεθήκαμε πια
Κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να πάμε μπροστά
Νιώσε με, νιώσε μας και μπορεί να βοηθήσει
Με γαμάνε όλα μέχρι το μυαλό μου να γυρίσει
Δεν θέλω ούτε εγώ ο ίδιος να βγάλω εγωισμό
Γιατί θα πάρω ό,τι θέλω κι ίσως με τρόπο κακό
[Chorus ×2]
[Verse 3: Zifel]
Φαύλος κύκλος, χωρίς σταματημό
Πρέπει σίγουρα να βρω ένα τρόπο για να βγω
Φαύλος κύκλος, χωρίς σταματημό
Προσπαθώ να λογικευτώ, λίγο πριν τρελαθώ
Άρρωστα, διαφορετικά beats και ρεαλισμός
Μαλακίες καθημερινές μας βγάζουν εκτός
Δεν ξέρω που χάθηκε ο παλιός μας εαυτός
Τώρα η κάθε δυσκολία πιάνει σαν πυρετός
Επανειλημμένες απογοητεύσεις
Μαύρες χαμένες μέρες περνάνε χωρίς ορέξεις
Επιλέγω να εκφραστώ με μελωδίες και λέξεις
Κι όταν σιχαίνομαι τα πάντα μου ‘ρχονται όλες οι εμπνεύσεις
Το “Z” σχηματίζει το λογότυπο
Το όνομά μου, ό,τι νιώθω, ό,τι ζω, μέλλον απόρρητο
Ό,τι σκέφτομαι το κάνω στίχο στη στιγμή
Περιμένοντας να τελειώσει αυτή η διαδρομή