Abstract by VitaSigma Lyrics

[Verse 1: Antar]

Όταν οι δείκτες κολλάνε τα παιδιά παραπατάνε
Δεν μιλάνε απλά μεθάνε δεν έχουν πλέον που να πάνε
Τα όνειρά τους τα ξεχνάνε γιατί δεν έχουνε να φάνε
Στο σκοτάδι αφού περνάνε τελικά χαμογελάνε
Αίμα δάκρυα φεύγουν απ'το υπόγειο
Άδεια ποτήρια γεμίζουν θλίψη δίχως όριο
Σάπια κορμιά που είναι αγγελικά πλασμένα
Χορτασμένα από όνειρα στο διάολο εγκλωβισμένα
Οι φωνές του χθες γίναν κραυγές υστερικές
Αλήθεια και ας μην θες για αυτές μόνο εσύ θα φταις
Η απελπισία είναι τροφή σε αρρωστημένη φαντασία
Με αλαζονεία να σε σκοτώνει στην πλατεία
Με ένα κόκκινο χαμόγελο ολίγον διεστραμμένο
Ένα στόμιο όμορφο στην μούρη σου είναι στραμμένο
Το μίσος μέσα του στην ψυχή βαθιά χωμένο
Του είπε απόψε μάγκα μου για σάρκα περιμένω

[Verse 2: Antar]
Ήταν ο σπόρος του πρώτου του πρωτότυπου
Που ήτανε βουτηγμένος σε ένα μπουκάλι σπασμένο αλκοόλ εθισμένος
Σπασμωδικές κινήσεις από την προστάτιδα Ρέα
Που υποσχόταν πως τα επόμενα νέα θα είναι ωραία
Την βλέπανε σαν κρέας ένα κορμί με τιμή
Εύκολα χάνεις την τιμή για να σώσεις την ψυχή
Που είναι μέρισμα εν μέρη της δικιάς σου
Εν μέρη αυτής που καταστρέφει τα όνειρά σου
Ο σπόρος βλάστησε στο σκοτάδι όχι στο φως
Και από μικρός το μίσος ο μεγάλος αδερφός
Ο θάνατος του πήρε απομεινάρια ανθρωπιάς
Γίναν θυσίες σε αυτόν παιδιά της γειτονιάς
Νωπές εικόνες παχύρρευστο υγρό
Στο τέλος του χεριού του βρισκόμουνα εγώ
Με ένα βλέμμα κενό να κοιτώ τον ουρανό
Επιτέλους κάτι που άξιζε να συγκινηθώ