Θόλος Tholos by To miasma Lyrics
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Στο εδώ και τώρα;
Το τώρα είναι παρελθόν
Κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί
Να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει
Αμφίβολο το αύριο μου λες κι έγινε τώρα
Δε θέλω όταν μιλάμε να κοιτάζεις την ώρα
Άμα γουστάρεις κάτι, πάνε, πάρε φόρα
Γιατί είν' όλα ή τίποτα πριν απ' την κατηφόρα
Κερδίζω σεβασμό κάθε φορά που μιλώ
Αυτό είναι η αργκό απ' το παλιό λαϊκό
Δεν έχει σημασία το μέσο, μα τι θα πεις
Και πρέπει πρώτα για να πείσεις, για ό,τι λες να πειστείς
Εγώ είμαι σίγουρος για μένα
Γι' αυτό κι έχω μ' όλους θέμα
Ανέχομαι πολλά, δεν ανέχομαι το ψέμα
Είμαι αρτίστα
Στο ραπ βαρέων βαρών αρσιβαρίστα
Με μπλόκαρε, μπαίνει καρφί στη μαύρη μου λίστα
Με τα σκληρά σου λόγια νιώθω νύστα
Στέλνω μπουκέτα από την πρώτη πίστα
Εει mistah;
Αν έχεις θέματα λύσ' τα
Είπα και τίπαρα χοντρά τον πιανίστα
Τώρα ψάχνω νέο σπίτι ευήλιο και ευάερο
Περνάω τους κόσμους με μυστικό σαν το Super Mario
Κι όλοι με βλέπουν και με βλέπουν καλά
Όλοι χαμογελάν αν έχεις λεφτά
Δίνω όπου υπάρχει ανάγκη σαν να μην ξέρω τι έχω
Χωρίς ποτέ να σταμάτησα να τρέχω
Οι δικοί μου τυχεροί, μείναν δικοί μου λίγοι
Ο κύκλος όσο μεγαλώνεις κλείνει, δεν ανοίγει
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Στο εδώ και τώρα;
Το τώρα είναι παρελθόν
Κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί
Να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει
Περνάει η μέρα νερό, γυρίζω στον Οχετό
Και λέω ας είμαστε καλά, δε νιώθω Χριστό
Βάζω πλάτη, κουβαλώ στους ώμους μου παλάτι
Ξέρω το μέλλον πιο καλά απ' τη μάντισσα της Σάττι
Χορεύω στο κελί κι όλοι με λένε τρελό
Μα κανείς δεν ξαφνιάστηκε με τον εγκλεισμό
Περιμένουν απ' το εγώ μου το απροσδόκητο
Τους είπα "το και το"
Είμαστε ακτίνες του κύκλου στο ομόκεντρο
Ρίμα στη ρίμα, περνάμε summer Αθήνα
Παίζει ζέστη, γελώ, γιατί πλέον δεν παίζει πείνα
Ό,τι ζούμε γράφουμε κι ας είναι υπερβολή
Βλέπεις δε βρήκα, αλλά έχτισα ζωή βολική
Είναι η καρδιά του μέσου πολική
Μου τα λέτε σα διπολικοί
Όσο το slang του δρόμου προφέρω
Τον στραβό στα ίσα θα φέρω
Όσο παίζεις με τις λέξεις, δεν ζορίζομαι
Δεν πιστεύουμε σε τίποτα και δεν ελπίζουμε
Δε νιώθω από ό,τι κάνεις
Πατώ, δεν μπαίνω σε λούπες
Δε φτιάχνω πλέον, μόνο χαλάω τις γκρούπες
Έχεις βλέψεις για ένα μπλε πιο βαθύ
Μα για σένα αποφασίζουν τεχνουργοί
Και το φασίζων και σ' αυτό το season θα φορεθεί
Όσο ο κόσμος δεν επαναστατεί
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Στο εδώ και τώρα;
Το τώρα είναι παρελθόν
Κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί
Να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Στο εδώ και τώρα;
Το τώρα είναι παρελθόν
Κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί
Να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει
Αμφίβολο το αύριο μου λες κι έγινε τώρα
Δε θέλω όταν μιλάμε να κοιτάζεις την ώρα
Άμα γουστάρεις κάτι, πάνε, πάρε φόρα
Γιατί είν' όλα ή τίποτα πριν απ' την κατηφόρα
Κερδίζω σεβασμό κάθε φορά που μιλώ
Αυτό είναι η αργκό απ' το παλιό λαϊκό
Δεν έχει σημασία το μέσο, μα τι θα πεις
Και πρέπει πρώτα για να πείσεις, για ό,τι λες να πειστείς
Εγώ είμαι σίγουρος για μένα
Γι' αυτό κι έχω μ' όλους θέμα
Ανέχομαι πολλά, δεν ανέχομαι το ψέμα
Είμαι αρτίστα
Στο ραπ βαρέων βαρών αρσιβαρίστα
Με μπλόκαρε, μπαίνει καρφί στη μαύρη μου λίστα
Με τα σκληρά σου λόγια νιώθω νύστα
Στέλνω μπουκέτα από την πρώτη πίστα
Εει mistah;
Αν έχεις θέματα λύσ' τα
Είπα και τίπαρα χοντρά τον πιανίστα
Τώρα ψάχνω νέο σπίτι ευήλιο και ευάερο
Περνάω τους κόσμους με μυστικό σαν το Super Mario
Κι όλοι με βλέπουν και με βλέπουν καλά
Όλοι χαμογελάν αν έχεις λεφτά
Δίνω όπου υπάρχει ανάγκη σαν να μην ξέρω τι έχω
Χωρίς ποτέ να σταμάτησα να τρέχω
Οι δικοί μου τυχεροί, μείναν δικοί μου λίγοι
Ο κύκλος όσο μεγαλώνεις κλείνει, δεν ανοίγει
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Στο εδώ και τώρα;
Το τώρα είναι παρελθόν
Κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί
Να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει
Περνάει η μέρα νερό, γυρίζω στον Οχετό
Και λέω ας είμαστε καλά, δε νιώθω Χριστό
Βάζω πλάτη, κουβαλώ στους ώμους μου παλάτι
Ξέρω το μέλλον πιο καλά απ' τη μάντισσα της Σάττι
Χορεύω στο κελί κι όλοι με λένε τρελό
Μα κανείς δεν ξαφνιάστηκε με τον εγκλεισμό
Περιμένουν απ' το εγώ μου το απροσδόκητο
Τους είπα "το και το"
Είμαστε ακτίνες του κύκλου στο ομόκεντρο
Ρίμα στη ρίμα, περνάμε summer Αθήνα
Παίζει ζέστη, γελώ, γιατί πλέον δεν παίζει πείνα
Ό,τι ζούμε γράφουμε κι ας είναι υπερβολή
Βλέπεις δε βρήκα, αλλά έχτισα ζωή βολική
Είναι η καρδιά του μέσου πολική
Μου τα λέτε σα διπολικοί
Όσο το slang του δρόμου προφέρω
Τον στραβό στα ίσα θα φέρω
Όσο παίζεις με τις λέξεις, δεν ζορίζομαι
Δεν πιστεύουμε σε τίποτα και δεν ελπίζουμε
Δε νιώθω από ό,τι κάνεις
Πατώ, δεν μπαίνω σε λούπες
Δε φτιάχνω πλέον, μόνο χαλάω τις γκρούπες
Έχεις βλέψεις για ένα μπλε πιο βαθύ
Μα για σένα αποφασίζουν τεχνουργοί
Και το φασίζων και σ' αυτό το season θα φορεθεί
Όσο ο κόσμος δεν επαναστατεί
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Στο εδώ και τώρα;
Το τώρα είναι παρελθόν
Κι αυτό αλλάζει σε κλάσματα του millisecond
Απλώνω τα χέρια στον ουρανό
Μα ο θόλος μ' εγκλωβίζει στο εδώ
Ο θόλος άκουσα θα επεκταθεί
Να μην μπορεί το παιδί ούτε αστέρι να δει