μετάσταση by Thodoris corts Lyrics

Τα 'κανα πάλι σκατά
μα ποιον τον νοιάζει;
Θα πουν “δεν πειράζει,
άσ'τον να γράψει,
άσ'τον να κλάψει,
θα του περάσει. Σωστά;”
Όχι μωρό μου, όχι αυτή τη φορά.
Πνίγω το σύντομο σύνδρομο στέρησης
έλλειψης του οξυγόνου
που ανέκαθεν όριζε ζήτηση και προσφορά.
Να ξέρεις για μένα θα είσαι πάντοτε μια σολ ελάσσονα
το λέω άσεμνα – καλώς ή κακώς
μα δεν είμαι ποιητής, απλά είμαι συναισθητικός.
Χάνω τον άξονα της συμμετρίας
κανένα παράπονο
κι όσο μειώνεται της εντροπίας το μέτρο
βυθίζομαι σε έδαφος άγονο.
Πλέον τα βράδια στο σπίτι μου δεν κλαίει μόνο η γάτα
τη φρίκη μου την κουμαντάρουνε τύποι με μάυρα
κουστούμι, γραβάτα
κι η θλίψη μου περνάει γαμάτα.
Ανασφαλής, αφού η ασφάλεια ζητάει στοιχεία
κι εγώ δε θυμάμαι πού μένω
φοβάμαι – επιμένω
σκέψεις αντικαθιστούν την απουσία
γαμώτο
αφήστε με ήσυχο
έχω ακόμα ένα δίστιχο
αλλά όσα κι αν έγραψα μ'αυτο που είδα στα μάτια σου
δε βρήκα κάτι αντίστοιχο.
Φαίνεται δύσκολο – κι είναι
ένα περίστροφο γίνε
να σ'αγκαλιάσω και να με σκοτώσεις
ή το αντίστροφο.
Επαναφορά κάθε φορά προς την αντίθετη φορα
μόνο που δε σε αφορά, είναι το τέλος.
Είμαι σε άστατη ανάπαυση, μετάσταση
με μένος άσκηση στην πρώτη διάσταση χαμένος.

Βίαιη ένταξη, λάθος απεύθυνση
ψυχοσωματική ένεση ρίγους.
Γάμα τους λίγους, γάμα την ένωση
ζητάμε μόνο την έκτρωση.
Στα γεννοφάσκια του πλήθους φαντάζει σπουδαία η εκτέλεση
κι όσο μειώνουνε την ύπαρξή σου
ψυχάκια βυθίζονται μες στην αφαίρεση, κοίτα.
Ένα αιμάτωμα πέφτει στο πάτωμα
σου είπα αντίο τετάρτη μεσάνυχτα
είναι απλό τελικά το πως διασπώνται τα άτομα.
Χάνω τον έλεγχο κι όμως δε βγαίνω απ'τα όρια
όσα εμβόλια κι αν μου καρφώσετε
για λόγους αισθητικής
θα παραμείνω ασθενής.

Επαναφορά κάθε φορά προς την αντίθετη φορα
μόνο που δε σε αφορά, είναι το τέλος.
Είμαι σε άστατη ανάπαυση, μετάσταση
με μένος άσκηση στην πρώτη διάσταση χαμένος.