Bi Enteha by The24 Lyrics
"بی انتها" Bi Enteha
ورس اول:
تو آسمون میبینم یه ستاره خاموش
ستاره شانس ما بووود
بکن برو اینجا میمیرن ستاره ها زود
اینجا میمیرن ستاره ها زود...
گاهی بــی انتها مسیرو هی میری
میبینی بن بسته ولی آروم نمیگیری
تو گرگ و میش عصر یا حتی نیمه شب
یه کام سنگین هی تلخ میشه کامتم
نیسی اصن فکر خودت، همه درداتم تقصیر خودت
هی داری میدوئی اما بیخوده، مجبوری بری هرطوری شده
تو جسمت اینجاس ولی روووحت آزاده
برو، آزادی
کورس:
آسمون یه مرز باریک بین تو و رویاته
که همش ابریه تا بارون میگیره جون میگیره روبروت واسته
هوای شهر سمیه، بغضتم سنگینه
میخوای بکنی بری مرزارو رد کنی بشنوی رسیدی
پُل:
ما بد نبودیم
دنیا مارو قال گذاشت و زد به چاک
هرچی که ساختیم بعد ده سال یهو رف به فاک
منتظر موندم تا بسازم از نو من دیوار
ببندم زخمامو سرپا شم و از شب بیزار
من، با همه شهرم گشتم
خوب و بدو شناختم
دستم دستبند
اومدم بیرون با هزار ترفند
تا تعهد دادم من سه بار کتبا
ورس دوم:
دوباره شب تا صب بیدار
چشا باز، بیخواب
بازم این صدای وحشی میپیچه تو خلوت اتاق
حالم کم بد نی، تراشیدم ا ته موهامو
بشنو حرفم، میگم برو
میدونم نداری نای رفتن
هی ورق ورق نوشتم و پاره کردم
مچاله کردم شعرامو تا چال شه حرفم
تا به خودم اومدم دیدم تو سال بعدم
دور و ورم نییس خبری از پلاک و مقصد
تو اوج انتها
دادم رویامو از دست
همه چیمو ساختم، باز
زندگی منو دوسم داشت
با همه سختیا هرطور شده موندم پاش
اینا میگن بــسه رپ کردن
بس که سردردن
رقص کلمه تو خط به خط رپم
من زندگیمو وقف رپ کردم
کورس:
آسمون یه مرز باریک بین تو و رویاته
که همش ابریه تا بارون میگیره جون میگیره روبروت واسته
هوای شهر سمیه، بغضتم سنگینه
میخوای بکنی بری مرزارو رد کنی بشنوی رسیدی
ورس اول:
تو آسمون میبینم یه ستاره خاموش
ستاره شانس ما بووود
بکن برو اینجا میمیرن ستاره ها زود
اینجا میمیرن ستاره ها زود...
گاهی بــی انتها مسیرو هی میری
میبینی بن بسته ولی آروم نمیگیری
تو گرگ و میش عصر یا حتی نیمه شب
یه کام سنگین هی تلخ میشه کامتم
نیسی اصن فکر خودت، همه درداتم تقصیر خودت
هی داری میدوئی اما بیخوده، مجبوری بری هرطوری شده
تو جسمت اینجاس ولی روووحت آزاده
برو، آزادی
کورس:
آسمون یه مرز باریک بین تو و رویاته
که همش ابریه تا بارون میگیره جون میگیره روبروت واسته
هوای شهر سمیه، بغضتم سنگینه
میخوای بکنی بری مرزارو رد کنی بشنوی رسیدی
پُل:
ما بد نبودیم
دنیا مارو قال گذاشت و زد به چاک
هرچی که ساختیم بعد ده سال یهو رف به فاک
منتظر موندم تا بسازم از نو من دیوار
ببندم زخمامو سرپا شم و از شب بیزار
من، با همه شهرم گشتم
خوب و بدو شناختم
دستم دستبند
اومدم بیرون با هزار ترفند
تا تعهد دادم من سه بار کتبا
ورس دوم:
دوباره شب تا صب بیدار
چشا باز، بیخواب
بازم این صدای وحشی میپیچه تو خلوت اتاق
حالم کم بد نی، تراشیدم ا ته موهامو
بشنو حرفم، میگم برو
میدونم نداری نای رفتن
هی ورق ورق نوشتم و پاره کردم
مچاله کردم شعرامو تا چال شه حرفم
تا به خودم اومدم دیدم تو سال بعدم
دور و ورم نییس خبری از پلاک و مقصد
تو اوج انتها
دادم رویامو از دست
همه چیمو ساختم، باز
زندگی منو دوسم داشت
با همه سختیا هرطور شده موندم پاش
اینا میگن بــسه رپ کردن
بس که سردردن
رقص کلمه تو خط به خط رپم
من زندگیمو وقف رپ کردم
کورس:
آسمون یه مرز باریک بین تو و رویاته
که همش ابریه تا بارون میگیره جون میگیره روبروت واسته
هوای شهر سمیه، بغضتم سنگینه
میخوای بکنی بری مرزارو رد کنی بشنوی رسیدی