Κλείνει ο Κύκλος Moυ by The VoCults (GRC) Lyrics
[Verse1]
Βρήκα στο χάος την άκρη, έτσι το οριοθετώ ως εδώ
Ποια η χάρη να ζούμε όλοι στο κενό;
Μια ή άλλη λένε μα ποτέ δεν ήταν πιστευτό
Το κεφάλι καίμε πάλι δες με να υπηρετώ
Τη μεριά μου παρά κάθε κεραυνό εν αιθρίες
Και όλοι κοντά μου να έχουν διαφορετικές προσδοκίες
Στενές φιλίες αλλάζουν πλέον με νέες συνοδείες
Οι διαφορές μας οξείες τραβάμε άλλες πορείες
Κρατάμε μπάρες και συγχορδίες όλο πιο πολλές
Πράττουμε χωρίς παύση όσο μόνο λες
Είναι μάχη και για αυτό χτυπάμε να αφήσουμε μώλωπες
Δεν γίνεται με ζόρι άρα όπως θες
Αν παραμόρφωσες την αλήθεια μάθε πάντα υπάρχουν δυο φωνές
Δεν θα άλλαζα το ελάχιστο ξανά για να βρεθώ στο χθες
Και όπως το θέσω πάντα θα καταλήγω σε αποκοπές
Μα θα επαινέσω σίγουρα αν τη φωνή σου όρθωσες
Κοιτώ εκ των έσω να κλείσω ρωγμές
Από ανισόρροπες σκέψεις ξανά φέραν υποτροπές
Αποστροφές απρόοπτες αλλάζουνε στο λεπτό ζωές
Δεν μοιάζουμε πλέον μόνος στο στόχο μου θα πετώ βολές
[Hook]
Όλα περνάνε στη μνήμη κλείνει ο κύκλος μου
Άφησα πίσω βάρη να κρατήσω το ύψος μου
Τη βάση να χτίσω να ανάψει φλόγα στο ψύχος μου
Μ’ αυτό είμαι εντάξει και πιο ήσυχος ο ύπνος μου. Χ2
[Verse2]
Ξεκινάν λίγοι και έμειναν ακόμα λιγότεροι
Όπου φύγει-φύγει όλοι και οι πόνοι μας εντονότεροι
Νέοι ρόλοι τελικά όμως δεν αλλάζει το παιδί
Μοχθούμε να αποδειχθούμε απ τους καιρούς σπουδαιότεροι
Το εύχομαι, κρατώ σκοπούς ιερούς από αυτούς τρέφομαι και
Απ το να παίζω προτιμάω το να ερωτεύομαι, οπότε ας πέσω
Μάχιμος ακριβώς όπως στέκομαι, μπροστά σου
Και αυτό σημαίνει είσαι άνθρωπος που σέβομαι
Συμβαίνει από κανόνες να παρεκτρέπομαι
Πληθαίνει ο κόσμος και όμως γύρω μου πιο λίγους δέχομαι
Ο κύκλος μου μικραίνει στενεύει όσο το σκέφτομαι
Διαλέγει ο καθένας που θα βρίσκεται δεν καίγομαι
Αν θα είναι εδώ ή εκεί, όλοι μπροστά με το εγώ τους
Κυνηγάν να βρουν ζωή βολική
Δεν χωράν μέσα οι πάντες ας έχουν ασχοληθεί
Αν δεν φτουράμε μαζί τότε ο δεσμός ας λυθεί
Τα αληθή και όποιος δεν το αντέχει ας καλυφτεί
Γράφω για να σε αγγίζω χωρίς να νιώθω υφή
Πάλι ενάντια στο μύθο, ναι ας καταριφθεί
Και θα αφήσω στο στίχο το νου να παρασυρθεί, πάμε
[Hook]
Όλα περνάνε στη μνήμη κλείνει ο κύκλος μου
Άφησα πίσω βάρη να κρατήσω το ύψος μου
Τη βάση να χτίσω να ανάψει φλόγα στο ψύχος μου
Μ’ αυτό είμαι εντάξει και πιο ήσυχος ο ύπνος μου. Χ2
Βρήκα στο χάος την άκρη, έτσι το οριοθετώ ως εδώ
Ποια η χάρη να ζούμε όλοι στο κενό;
Μια ή άλλη λένε μα ποτέ δεν ήταν πιστευτό
Το κεφάλι καίμε πάλι δες με να υπηρετώ
Τη μεριά μου παρά κάθε κεραυνό εν αιθρίες
Και όλοι κοντά μου να έχουν διαφορετικές προσδοκίες
Στενές φιλίες αλλάζουν πλέον με νέες συνοδείες
Οι διαφορές μας οξείες τραβάμε άλλες πορείες
Κρατάμε μπάρες και συγχορδίες όλο πιο πολλές
Πράττουμε χωρίς παύση όσο μόνο λες
Είναι μάχη και για αυτό χτυπάμε να αφήσουμε μώλωπες
Δεν γίνεται με ζόρι άρα όπως θες
Αν παραμόρφωσες την αλήθεια μάθε πάντα υπάρχουν δυο φωνές
Δεν θα άλλαζα το ελάχιστο ξανά για να βρεθώ στο χθες
Και όπως το θέσω πάντα θα καταλήγω σε αποκοπές
Μα θα επαινέσω σίγουρα αν τη φωνή σου όρθωσες
Κοιτώ εκ των έσω να κλείσω ρωγμές
Από ανισόρροπες σκέψεις ξανά φέραν υποτροπές
Αποστροφές απρόοπτες αλλάζουνε στο λεπτό ζωές
Δεν μοιάζουμε πλέον μόνος στο στόχο μου θα πετώ βολές
[Hook]
Όλα περνάνε στη μνήμη κλείνει ο κύκλος μου
Άφησα πίσω βάρη να κρατήσω το ύψος μου
Τη βάση να χτίσω να ανάψει φλόγα στο ψύχος μου
Μ’ αυτό είμαι εντάξει και πιο ήσυχος ο ύπνος μου. Χ2
[Verse2]
Ξεκινάν λίγοι και έμειναν ακόμα λιγότεροι
Όπου φύγει-φύγει όλοι και οι πόνοι μας εντονότεροι
Νέοι ρόλοι τελικά όμως δεν αλλάζει το παιδί
Μοχθούμε να αποδειχθούμε απ τους καιρούς σπουδαιότεροι
Το εύχομαι, κρατώ σκοπούς ιερούς από αυτούς τρέφομαι και
Απ το να παίζω προτιμάω το να ερωτεύομαι, οπότε ας πέσω
Μάχιμος ακριβώς όπως στέκομαι, μπροστά σου
Και αυτό σημαίνει είσαι άνθρωπος που σέβομαι
Συμβαίνει από κανόνες να παρεκτρέπομαι
Πληθαίνει ο κόσμος και όμως γύρω μου πιο λίγους δέχομαι
Ο κύκλος μου μικραίνει στενεύει όσο το σκέφτομαι
Διαλέγει ο καθένας που θα βρίσκεται δεν καίγομαι
Αν θα είναι εδώ ή εκεί, όλοι μπροστά με το εγώ τους
Κυνηγάν να βρουν ζωή βολική
Δεν χωράν μέσα οι πάντες ας έχουν ασχοληθεί
Αν δεν φτουράμε μαζί τότε ο δεσμός ας λυθεί
Τα αληθή και όποιος δεν το αντέχει ας καλυφτεί
Γράφω για να σε αγγίζω χωρίς να νιώθω υφή
Πάλι ενάντια στο μύθο, ναι ας καταριφθεί
Και θα αφήσω στο στίχο το νου να παρασυρθεί, πάμε
[Hook]
Όλα περνάνε στη μνήμη κλείνει ο κύκλος μου
Άφησα πίσω βάρη να κρατήσω το ύψος μου
Τη βάση να χτίσω να ανάψει φλόγα στο ψύχος μου
Μ’ αυτό είμαι εντάξει και πιο ήσυχος ο ύπνος μου. Χ2