Ρίγη Μουδιάσματα by Thanasimos (GRC) Lyrics
[Verse 1]
Δε κλείνει μάτι άμα δε πάει ξημερώματα
Εδώ ασελγούμε σε μυαλά όχι σε σώματα
Συγνώμη μάνα που με 'φάγαν τα μικρόφωνα
Αλλά χωρίς την μουσική αυτή θα σκότωνα
Ποια συναισθήματα μηδέν σεροτονίνη
Η πιο χαρούμενη στιγμή όταν ο μπάφος μου τα δίνει
Και άμα χάσω το παιχνίδι του μυαλού
Παίζει κρίση πανικού
Και κοίτα πάλι η πουτάνα δε με αφήνει
Βενζοδιαζεπίνες πόσοι χαμένοι μήνες
Πόσα χαμένα χρόνια, πόσες καμένες μνήμες
Οι μέρες του χειμώνα πάλι μου φάνηκαν λίγες
Και προσπαθώ να μη ρωτήσω αν με άλλον πήγες
Εγωιστής και νευρικός όσο δε πάει
Μα το στόμα μου βουλώνω όποτε ένας παλιός μιλάει
Η σοφία με τραβάει μα η ψυχή μου βρωμάει
Ο γάτος μόνο πονηρά γελάει
[Chorus]
Λιώνω από ρίγη και μουδιάσματα μα γράφω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο
Και όσο σβήνει το δωμάτιο λέω καλά να πάθω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο
[Verse 2]
Έχω τις άκρες μου χαρούμενες όσο 'διψάν τα αλάνια
Αυτοί πίσω από το δάχτυλο εγώ απ' τα ντουμάνια
Μας έχει φάει το εγώ και η περηφάνεια
Το κάρμα με ρωτάει ξανά για ποιον χτυπάει η καμπάνα
Κάνω λάθη, αμαρτωλός που εθίστηκε στα πάθη
Από τα νεύρα μου ρίγη στη πλάτη
Ποιός γαμάει τη πριγκίπισσα φέρτε μου το παλάτι
Ποιος γαμάει τη μουσική άμα δεν έχεις να φας κάτι
Να την ρωτήσω άμα με ξέχασε ή άργησα
Γιατί μαζί μου πνίγηκε τη μέρα που ναυάγησα
Ψυχοπαθής οι κοντινοί μου το γνωρίζουμε
Είπαν στον εαυτό μου απόψε να μονομαχήσουμε
Έξω από το παράθυρο μου κομπρεσέρ
Κι ήθελα κάτι να σου πω που το θυμήθηκα
Δε πάει μόνο προς τα πάνω τ' ασανσέρ
Βγήκα στο υπόγειο, πέθανα και αναστήθηκα
[Chorus]
Λιώνω από ρίγη και μουδιάσματα μα γράφω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο
Και όσο σβήνει το δωμάτιο λέω καλά να πάθω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο
Δε κλείνει μάτι άμα δε πάει ξημερώματα
Εδώ ασελγούμε σε μυαλά όχι σε σώματα
Συγνώμη μάνα που με 'φάγαν τα μικρόφωνα
Αλλά χωρίς την μουσική αυτή θα σκότωνα
Ποια συναισθήματα μηδέν σεροτονίνη
Η πιο χαρούμενη στιγμή όταν ο μπάφος μου τα δίνει
Και άμα χάσω το παιχνίδι του μυαλού
Παίζει κρίση πανικού
Και κοίτα πάλι η πουτάνα δε με αφήνει
Βενζοδιαζεπίνες πόσοι χαμένοι μήνες
Πόσα χαμένα χρόνια, πόσες καμένες μνήμες
Οι μέρες του χειμώνα πάλι μου φάνηκαν λίγες
Και προσπαθώ να μη ρωτήσω αν με άλλον πήγες
Εγωιστής και νευρικός όσο δε πάει
Μα το στόμα μου βουλώνω όποτε ένας παλιός μιλάει
Η σοφία με τραβάει μα η ψυχή μου βρωμάει
Ο γάτος μόνο πονηρά γελάει
[Chorus]
Λιώνω από ρίγη και μουδιάσματα μα γράφω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο
Και όσο σβήνει το δωμάτιο λέω καλά να πάθω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο
[Verse 2]
Έχω τις άκρες μου χαρούμενες όσο 'διψάν τα αλάνια
Αυτοί πίσω από το δάχτυλο εγώ απ' τα ντουμάνια
Μας έχει φάει το εγώ και η περηφάνεια
Το κάρμα με ρωτάει ξανά για ποιον χτυπάει η καμπάνα
Κάνω λάθη, αμαρτωλός που εθίστηκε στα πάθη
Από τα νεύρα μου ρίγη στη πλάτη
Ποιός γαμάει τη πριγκίπισσα φέρτε μου το παλάτι
Ποιος γαμάει τη μουσική άμα δεν έχεις να φας κάτι
Να την ρωτήσω άμα με ξέχασε ή άργησα
Γιατί μαζί μου πνίγηκε τη μέρα που ναυάγησα
Ψυχοπαθής οι κοντινοί μου το γνωρίζουμε
Είπαν στον εαυτό μου απόψε να μονομαχήσουμε
Έξω από το παράθυρο μου κομπρεσέρ
Κι ήθελα κάτι να σου πω που το θυμήθηκα
Δε πάει μόνο προς τα πάνω τ' ασανσέρ
Βγήκα στο υπόγειο, πέθανα και αναστήθηκα
[Chorus]
Λιώνω από ρίγη και μουδιάσματα μα γράφω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο
Και όσο σβήνει το δωμάτιο λέω καλά να πάθω
Στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο χέρι μπάφο