Ήταν σαν Kόλαση by Thanasimos (GRC) Lyrics
[Verse 1]
Είναι το βλέμμα του κενό καθώς κοιτάω την αυγή
Κάθε θυμάμαι με γαμάει είναι η κραυγή μου βουβή
Δίπατο κάτω απο τη γλώσσα κόρες με διαστολή
Τα 'χω γαμήσει πάλι όλα κι είναι ακόμα πρωί
Αυτή μου λέει δε μου μιλάει με έχει σιχαθεί
Ο εαυτός μου ούτε εμένα δε μπορεί να ανεχτεί
Σκάβανε στη ψυχή μου τρύπες πουθενά θησαυροί
Τώρα είναι κενή αμύνεται απ' τη καταστροφή
Άμα παγώσουνε οι καρδιές τα πάντα σπάνε
Χίλια κομμάτια γίνονται μα δε ξανακολλάνε
Διαχειρίστηκα τις κρίσεις μου λίγο πριν με φάνε
Έχω γίνει τοξικός για όλους αυτούς που μ' ακουμπάνε
Η αγάπη είναι κάτι αμφιλεγόμενο
Τη μοναξιά φοβάσαι γι' αυτό πάντα αλλάζεις γκόμενο
Τελειώνει το επεισόδιο πηγαίνουμε στο επόμενο
Και όλα τελειώνουν με ένα μήνυμα εισερχόμενο
Τα παιδιά στη γειτονιά μου μεγαλώσανε
Το παιδί που είχανε μέσα τους σκοτώσανε
Κανένας πλεον δε νιώθει όλοι ναρκωμένοι
Μείναν καλοβολεμένοι στη κοκτέλα που τους δώσαμε
Προστατεύουν τα πρόβατα από τον λύκο
Γαμιέται όλη η κοινωνία που ανήκω
Γύρω απο μένα έχτισα ένα τοίχο
Να μην ακουμπάνε σώμα όσοι θάψανε τον Νίκο
[Chorus]
Ήταν κρύο το σκοτάδι, είχε παντού απλωθεί
Ήταν σαν κόλαση
Στεκόμουν μόνος μου στη μέση και όλοι οι γύρω νεκροί
Ήταν σαν κόλαση
[Verse 2]
Μ' αγαπάνε τα μεσάνυχτα φλερτάρουν μαζί μου
Όσα αδέρφια το γουστάρουν, το ραπάρουν μαζί μου
Όσοι πείνασαν θα με νιώσουν περπατάνε μαζί μου
Κι όσους αντέχει το κορμί θα κουβαλήσω μαζί μου
Στην αστρική προβολή μου που όλο βολτάρει στο χθες
Μυαλό αχανές απ' τις καυτές χαμένος στις διαδρομές
Την ησυχία διαπερνάει ρυθμικά το εκκρεμές
Ζωή πουτάνα κόκκινη λάμπα στην Αχαρνές
Ξεσπάω τα ψυχολογικά με λάθος τρόπους
Γιατί ο πιο κακός εαυτός μου συνέχεια πληγώνει ανθρώπους
Θολός ορίζοντας στην πόλη του σκότους
Ψάχνουν όλοι ένα σαμάνο να πιούνε το γιατρικό τους
Κοιτώ στα μάτια της βαθιά αλλά ψυχή δε βρίσκω
Πως να ενώσω δυο κενά είναι μεγάλο ρίσκο
Μου 'πε Θανάσιμε παράτα με θέλω να ανθίσω
Πήγα στη κόλαση γι' αυτή αλλά δεν ληρθα πίσω
Είναι χρόνια πολλά που δεν ονειρεύομαι
Τα φώτα αυτής της πόλης με μαγεύουνε
Το στόμα τους βουλώνουν όσοι ξέρουνε
Φεύγουνε για αλλού τα πόδια τρέχουνε
Γιατί εδώ η ελευθερία πέθανε
Κομμάτια ενώνω και τους δινω μορφή
Έγινα σκλάβος αλλά με έσωσε η μουσική
Ο μόνος τρόπος να ξεφύγω είναι η πόλη τρελή
Καλησπέρα, καλώς ήρθατε και καλή διαμονή
[Chorus]
Ήταν κρύο το σκοτάδι, είχε παντού απλωθεί
Ήταν σαν κόλαση
Στεκόμουν μόνος μου στη μέση και όλοι οι γύρω νεκροί
Ήταν σαν κόλαση
Είναι το βλέμμα του κενό καθώς κοιτάω την αυγή
Κάθε θυμάμαι με γαμάει είναι η κραυγή μου βουβή
Δίπατο κάτω απο τη γλώσσα κόρες με διαστολή
Τα 'χω γαμήσει πάλι όλα κι είναι ακόμα πρωί
Αυτή μου λέει δε μου μιλάει με έχει σιχαθεί
Ο εαυτός μου ούτε εμένα δε μπορεί να ανεχτεί
Σκάβανε στη ψυχή μου τρύπες πουθενά θησαυροί
Τώρα είναι κενή αμύνεται απ' τη καταστροφή
Άμα παγώσουνε οι καρδιές τα πάντα σπάνε
Χίλια κομμάτια γίνονται μα δε ξανακολλάνε
Διαχειρίστηκα τις κρίσεις μου λίγο πριν με φάνε
Έχω γίνει τοξικός για όλους αυτούς που μ' ακουμπάνε
Η αγάπη είναι κάτι αμφιλεγόμενο
Τη μοναξιά φοβάσαι γι' αυτό πάντα αλλάζεις γκόμενο
Τελειώνει το επεισόδιο πηγαίνουμε στο επόμενο
Και όλα τελειώνουν με ένα μήνυμα εισερχόμενο
Τα παιδιά στη γειτονιά μου μεγαλώσανε
Το παιδί που είχανε μέσα τους σκοτώσανε
Κανένας πλεον δε νιώθει όλοι ναρκωμένοι
Μείναν καλοβολεμένοι στη κοκτέλα που τους δώσαμε
Προστατεύουν τα πρόβατα από τον λύκο
Γαμιέται όλη η κοινωνία που ανήκω
Γύρω απο μένα έχτισα ένα τοίχο
Να μην ακουμπάνε σώμα όσοι θάψανε τον Νίκο
[Chorus]
Ήταν κρύο το σκοτάδι, είχε παντού απλωθεί
Ήταν σαν κόλαση
Στεκόμουν μόνος μου στη μέση και όλοι οι γύρω νεκροί
Ήταν σαν κόλαση
[Verse 2]
Μ' αγαπάνε τα μεσάνυχτα φλερτάρουν μαζί μου
Όσα αδέρφια το γουστάρουν, το ραπάρουν μαζί μου
Όσοι πείνασαν θα με νιώσουν περπατάνε μαζί μου
Κι όσους αντέχει το κορμί θα κουβαλήσω μαζί μου
Στην αστρική προβολή μου που όλο βολτάρει στο χθες
Μυαλό αχανές απ' τις καυτές χαμένος στις διαδρομές
Την ησυχία διαπερνάει ρυθμικά το εκκρεμές
Ζωή πουτάνα κόκκινη λάμπα στην Αχαρνές
Ξεσπάω τα ψυχολογικά με λάθος τρόπους
Γιατί ο πιο κακός εαυτός μου συνέχεια πληγώνει ανθρώπους
Θολός ορίζοντας στην πόλη του σκότους
Ψάχνουν όλοι ένα σαμάνο να πιούνε το γιατρικό τους
Κοιτώ στα μάτια της βαθιά αλλά ψυχή δε βρίσκω
Πως να ενώσω δυο κενά είναι μεγάλο ρίσκο
Μου 'πε Θανάσιμε παράτα με θέλω να ανθίσω
Πήγα στη κόλαση γι' αυτή αλλά δεν ληρθα πίσω
Είναι χρόνια πολλά που δεν ονειρεύομαι
Τα φώτα αυτής της πόλης με μαγεύουνε
Το στόμα τους βουλώνουν όσοι ξέρουνε
Φεύγουνε για αλλού τα πόδια τρέχουνε
Γιατί εδώ η ελευθερία πέθανε
Κομμάτια ενώνω και τους δινω μορφή
Έγινα σκλάβος αλλά με έσωσε η μουσική
Ο μόνος τρόπος να ξεφύγω είναι η πόλη τρελή
Καλησπέρα, καλώς ήρθατε και καλή διαμονή
[Chorus]
Ήταν κρύο το σκοτάδι, είχε παντού απλωθεί
Ήταν σαν κόλαση
Στεκόμουν μόνος μου στη μέση και όλοι οι γύρω νεκροί
Ήταν σαν κόλαση