Kalem ve Kağıt by Tatar Lyrics
Hook;
Dört duvar karanlık bir oda
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Dört duvar dönüşür mezarlığa
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Verse (Tatar);
Senin de vardı hayallerin herkes gibi tabi bir kenara attığın
Senin de vardı emellerin aç kalmamak için üç kuruşa sattığın!
Senin de vardı bir yalanın tüm sevdiklerinin buna kandığı
Senin de vardı bir mezarın kendi ellerinle tek tek tek kazdığın!
Ha, tokluğa faydası ne açlığın?
Yokluğa faydası ne varlığın?
Topluma faydası ne kavganın?
Eksiye faydası ne artının ha?
Kolaydı değil mi lan on yеdi yaşında on bin tl borca girmek ha?
Kolaydı değil mi lan baba parası değil alın tеri diyebilmek ha?
Kolaydı değil mi lan cüzdan da kalan son paranı da kayda vermek ha?
Kolaydı değil mi lan üç kuruşluk maaşının hepsini reklama gömmek?
Kolay mı lan ha? Kolay molay değil!
Hep dünyalık düşünüyorum değil mi?
Biride gelip sormaz Kadir nasıl iyimi?
Ha iyiyim iyiyim, iyi miyi değilim!
Tribin; entegre bir kamera karşısına oturup
Hakkımda eleştirmek değil mi?
Hah! Benimle kapışma aptal, baştan söyliyeyim sonun iyi olmaz
Kelimelerim alnına patlar m4a1 mermisi gibi (pa-pa-pa-pa-pa)
Dağıldı beyni, bu tadbikat değil
Bir anlam aradı diyin, bir gariplik var dimi?
Kelimelerime anlam yüklediğimde dinlenmedim çünkü!
Beni bilirler ezelden onlar, çalar telefonum bir gün birden bire
Ve kapanır suratına zaman çoktan doldu, çünkü geç kaldı çaylak
Kurda baş kaldıran Çakal'ın yere sürter burnu
Ve sözler dolduğunda zaman gibi
Bir paradoksun içine sürüklenir aptallar...
Hook;
Dört duvar karanlık bir oda
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Dört duvar dönüşür mezarlığa
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Verse (Shert);
Gülmeyi bilmiyorum ben
Yazıp da atıyorum tüm sayfalarımı, yanacak er geç
Bugüne kalmayacak arda kalanı
Düzinelerce insan tanıdım hepsi paraya bağımlı
Kapalı kutuyum adımı unutur umudu yarıda kalmış akıl
İçine bir kere düştün, düşene hüzün üşüştü
Küsen üzüldü, süzülüp üzdün, gün gününe yüne küstün
Sürü sürünüp hürüne güldü, yürü dününe dönemeyeceğin kadar
Yüzünü göremeyeceğin para bu, seninle eğlenecek o zaman! Ya
İstemiyorum olmak iyi biri gibi
Beni diri diri yakıyorlar ellerine düştüm yine
Karanlığa küstüm diye, sürünürüm cehenneme kalmaz bilet
Yalan bana para gibi yaklaşma git, gülemedim eğilmek hiç tarzım değil
Yaşamaya çalışırım uğraş didiş, uğraş didiş...
Hook;
Dört duvar karanlık bir oda
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Dört duvar dönüşür mezarlığa
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Dört duvar karanlık bir oda
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Dört duvar dönüşür mezarlığa
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Verse (Tatar);
Senin de vardı hayallerin herkes gibi tabi bir kenara attığın
Senin de vardı emellerin aç kalmamak için üç kuruşa sattığın!
Senin de vardı bir yalanın tüm sevdiklerinin buna kandığı
Senin de vardı bir mezarın kendi ellerinle tek tek tek kazdığın!
Ha, tokluğa faydası ne açlığın?
Yokluğa faydası ne varlığın?
Topluma faydası ne kavganın?
Eksiye faydası ne artının ha?
Kolaydı değil mi lan on yеdi yaşında on bin tl borca girmek ha?
Kolaydı değil mi lan baba parası değil alın tеri diyebilmek ha?
Kolaydı değil mi lan cüzdan da kalan son paranı da kayda vermek ha?
Kolaydı değil mi lan üç kuruşluk maaşının hepsini reklama gömmek?
Kolay mı lan ha? Kolay molay değil!
Hep dünyalık düşünüyorum değil mi?
Biride gelip sormaz Kadir nasıl iyimi?
Ha iyiyim iyiyim, iyi miyi değilim!
Tribin; entegre bir kamera karşısına oturup
Hakkımda eleştirmek değil mi?
Hah! Benimle kapışma aptal, baştan söyliyeyim sonun iyi olmaz
Kelimelerim alnına patlar m4a1 mermisi gibi (pa-pa-pa-pa-pa)
Dağıldı beyni, bu tadbikat değil
Bir anlam aradı diyin, bir gariplik var dimi?
Kelimelerime anlam yüklediğimde dinlenmedim çünkü!
Beni bilirler ezelden onlar, çalar telefonum bir gün birden bire
Ve kapanır suratına zaman çoktan doldu, çünkü geç kaldı çaylak
Kurda baş kaldıran Çakal'ın yere sürter burnu
Ve sözler dolduğunda zaman gibi
Bir paradoksun içine sürüklenir aptallar...
Hook;
Dört duvar karanlık bir oda
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Dört duvar dönüşür mezarlığa
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Verse (Shert);
Gülmeyi bilmiyorum ben
Yazıp da atıyorum tüm sayfalarımı, yanacak er geç
Bugüne kalmayacak arda kalanı
Düzinelerce insan tanıdım hepsi paraya bağımlı
Kapalı kutuyum adımı unutur umudu yarıda kalmış akıl
İçine bir kere düştün, düşene hüzün üşüştü
Küsen üzüldü, süzülüp üzdün, gün gününe yüne küstün
Sürü sürünüp hürüne güldü, yürü dününe dönemeyeceğin kadar
Yüzünü göremeyeceğin para bu, seninle eğlenecek o zaman! Ya
İstemiyorum olmak iyi biri gibi
Beni diri diri yakıyorlar ellerine düştüm yine
Karanlığa küstüm diye, sürünürüm cehenneme kalmaz bilet
Yalan bana para gibi yaklaşma git, gülemedim eğilmek hiç tarzım değil
Yaşamaya çalışırım uğraş didiş, uğraş didiş...
Hook;
Dört duvar karanlık bir oda
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana
Dört duvar dönüşür mezarlığa
Bir kalem ve kağıt yeter inan bana