Το Bιβλίο της Ζωής by Taki Tsan (GRC) Lyrics
Πώς θα φας, πώς θα πιεις, τί θα φας, τί θα πιεις
Πώς θα πας όπου πας, πώς θα πεις ότι δεις
Πώς θα πεθάνεις και πώς θα γεννηθείς
Άλλη μια σελίδα απ το βιβλίο της ζωής.(Χ2)
Από την κούνια μου μόνος μου τα βγάζω πέρα
Φωνές, ψέμματα και κλάματα κάθε μέρα
(είναι) μοναχικός ο πληθυσμός πάνω στη σφαίρα
Είπα τη γη μητέρα, είπα τον ουρανό πατέρα
Είπα να πάρω αέρα, πήρα μια ανάσα
Με την πρώτη αναπνοή μου, μου δείξανε μία κάσα
Δεν μου μίλησε κανείς για τη ζωή που ζω
Πως θα παλεύω ώσπου εκεί να χωθώ
Μου 'χε πει ένα Σάββατο πρωί
Ένας φίλος η ζωή είναι όπως το γλυκό κρασί
Σε κερνά, σε γλεντά, σε κάνει νοιώθεις καλά
Και απ' τα ψηλά σε πετά στα χαμηλά έτσι απλά
Είναι ένα ταξίδι μακρύ δίχως επιστροφή
Το ταξίδι αυτό δεν σταματάει λεπτό...
Ο χρόνος είν' γιατρός και εχθρός μαζί...
Είναι γιατρός και εχθρός μαζί...
Πώς θα φας, πώς θα πιεις....(Χ2)
Η γνώση ό,τι πιο πολύτιμο στο σύμπαν
Την είδαν λίγοι και ελάχιστοι την μοιράστηκαν
Όσοι φοβήθηκαν μετάτρεψαν ψέμα σε αλήθεια
Σβήσαν παραγράφους από την ιστορία
Και είπαν παραμύθια εεει!
Νοιώθω μια φλόγα στα στήθια να με καίει
Το κύτταρό μου να μιλάει να μου λέει
Πως είναι ακόμα ζωντανό και πως φταίει η απραξία που μαι ακόμα εδώ
Προσπαθώ να ζω με βάση το σωστό
Μα όπου και αν στραφώ δεν μπορώ να βρω
Πιο φωτεινό, πιο ευγενικό, πνεύμα απ΄ το ελληνικό
Ποιο αληθινό πνεύμα είναι τώρα εδώ
Η δύναμη, το χρήμα, ναρκωτικά, ηδονή
Το πανηγύρι που ονομάζω εκμετάλευση
Πώς θα φας, πώς θα πιεις πώς θα πεις ό,τι δεις..
Χωρίς να κυνηγηθείς..
Χωρίς να παρασυρθείς, άνοιξε τα μάτια σου να δεις
Προσπάθησε να κρατηθείς μην χαθείς, ποτέ μην φοβηθείς
Πώς θα φας, πώς θα πιεις.....(Χ2)
Αν δεν φας καλά, δεν κοιμάσαι καλά, μύριοι δαίμονες στρατιές
Δίπλα μου ερπετά μοίρες 3,9,6 εξηγούν όσα είδες
Σπείρα το όραμά μου με σπείρες είδες
Είδα σφαγές να ξεκληρίζονται γενιές
Πότε; απ' το σήμερα στο χθες
Μα δεν αντέχω να ακούω άλλο παιδικές κραυγές
Για αυτό θα ξαναγράψω τις γραφές
Και θα εκδικηθώ για όσους ήρωες φιμώσατε
Για τις μητέρες που βιάσατε σκοτώσατε
Σκλαβώσατε το ανθρώπινο γένος
Φέρατε μίσος και πένθος, καλλιέργησατε μένος... μα
2000 χρόνια σταυρωμένοι τώρα
Ελλάς των απολλώνιων περήφανη χώρα
Πώς γίναμε νικητές και νικημένοι
Γελαστοί και γελασμένοι, λεβεντιά λαβωμένοι
Πώς θα πεις... όσα δεις ό,τι διαβάσεις στο βιβλίο της ζωής
Πώς θα... τί θα...μα πως μπορείς;
Μα πάνω απ' όλα πως μπορείς να κοιμηθείς;
Πώς θα φας, πώς θα πιεις, τί θα φας, τί θα πιεις
Πώς θα πας όπου πας, πώς θα πεις ότι δεις
Πώς θα πεθάνεις και πώς θα γεννηθείς
Άλλη μια σελίδα απ το βιβλίο της ζωής.(Χ2)
Πώς θα πας όπου πας, πώς θα πεις ότι δεις
Πώς θα πεθάνεις και πώς θα γεννηθείς
Άλλη μια σελίδα απ το βιβλίο της ζωής.(Χ2)
Από την κούνια μου μόνος μου τα βγάζω πέρα
Φωνές, ψέμματα και κλάματα κάθε μέρα
(είναι) μοναχικός ο πληθυσμός πάνω στη σφαίρα
Είπα τη γη μητέρα, είπα τον ουρανό πατέρα
Είπα να πάρω αέρα, πήρα μια ανάσα
Με την πρώτη αναπνοή μου, μου δείξανε μία κάσα
Δεν μου μίλησε κανείς για τη ζωή που ζω
Πως θα παλεύω ώσπου εκεί να χωθώ
Μου 'χε πει ένα Σάββατο πρωί
Ένας φίλος η ζωή είναι όπως το γλυκό κρασί
Σε κερνά, σε γλεντά, σε κάνει νοιώθεις καλά
Και απ' τα ψηλά σε πετά στα χαμηλά έτσι απλά
Είναι ένα ταξίδι μακρύ δίχως επιστροφή
Το ταξίδι αυτό δεν σταματάει λεπτό...
Ο χρόνος είν' γιατρός και εχθρός μαζί...
Είναι γιατρός και εχθρός μαζί...
Πώς θα φας, πώς θα πιεις....(Χ2)
Η γνώση ό,τι πιο πολύτιμο στο σύμπαν
Την είδαν λίγοι και ελάχιστοι την μοιράστηκαν
Όσοι φοβήθηκαν μετάτρεψαν ψέμα σε αλήθεια
Σβήσαν παραγράφους από την ιστορία
Και είπαν παραμύθια εεει!
Νοιώθω μια φλόγα στα στήθια να με καίει
Το κύτταρό μου να μιλάει να μου λέει
Πως είναι ακόμα ζωντανό και πως φταίει η απραξία που μαι ακόμα εδώ
Προσπαθώ να ζω με βάση το σωστό
Μα όπου και αν στραφώ δεν μπορώ να βρω
Πιο φωτεινό, πιο ευγενικό, πνεύμα απ΄ το ελληνικό
Ποιο αληθινό πνεύμα είναι τώρα εδώ
Η δύναμη, το χρήμα, ναρκωτικά, ηδονή
Το πανηγύρι που ονομάζω εκμετάλευση
Πώς θα φας, πώς θα πιεις πώς θα πεις ό,τι δεις..
Χωρίς να κυνηγηθείς..
Χωρίς να παρασυρθείς, άνοιξε τα μάτια σου να δεις
Προσπάθησε να κρατηθείς μην χαθείς, ποτέ μην φοβηθείς
Πώς θα φας, πώς θα πιεις.....(Χ2)
Αν δεν φας καλά, δεν κοιμάσαι καλά, μύριοι δαίμονες στρατιές
Δίπλα μου ερπετά μοίρες 3,9,6 εξηγούν όσα είδες
Σπείρα το όραμά μου με σπείρες είδες
Είδα σφαγές να ξεκληρίζονται γενιές
Πότε; απ' το σήμερα στο χθες
Μα δεν αντέχω να ακούω άλλο παιδικές κραυγές
Για αυτό θα ξαναγράψω τις γραφές
Και θα εκδικηθώ για όσους ήρωες φιμώσατε
Για τις μητέρες που βιάσατε σκοτώσατε
Σκλαβώσατε το ανθρώπινο γένος
Φέρατε μίσος και πένθος, καλλιέργησατε μένος... μα
2000 χρόνια σταυρωμένοι τώρα
Ελλάς των απολλώνιων περήφανη χώρα
Πώς γίναμε νικητές και νικημένοι
Γελαστοί και γελασμένοι, λεβεντιά λαβωμένοι
Πώς θα πεις... όσα δεις ό,τι διαβάσεις στο βιβλίο της ζωής
Πώς θα... τί θα...μα πως μπορείς;
Μα πάνω απ' όλα πως μπορείς να κοιμηθείς;
Πώς θα φας, πώς θα πιεις, τί θα φας, τί θα πιεις
Πώς θα πας όπου πας, πώς θα πεις ότι δεις
Πώς θα πεθάνεις και πώς θα γεννηθείς
Άλλη μια σελίδα απ το βιβλίο της ζωής.(Χ2)