Ότι κάνεις άστο Oti kaneis asto by Taf Lathos Lyrics
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Θυμάμαι ακόμα το προτελευταίο σου γράμμα
Που έλεγε Πάνο, να πετάξεις να βρεις αλλά
Καλός κακός, δεν είχες ρίξει γεμάτα, να πιάσεις άδεια
Ούτε αντίθετο και σου 'πα πρώτου φύγεις καν' τα
Μα 'ξερές πως ήμουνα, παγίδα αν τη πατήσεις
Λέξη όπου έλεγες, λίγο πριν απηυδίσεις
Αρχαία ευχή που ερχότανε λίγο πριν τη ζητήσεις, ο ήχος, που θ' ακολουθούσες στο άδειο
Η ώρα υπομονή να μάθω
Μα κι ας τρίζανε τα κόκαλα, δόντια, στη κάτω γνάθο
Είχα κόψει τις συμβουλές, σ' ό,τι έκανε ότι δεν υπάρχω
Κι οπότε είχες γίνει πρόβλημα, έλυνα, κάτω απ' το φώς που τρομάζω
Μα έτσι γινόσουν σκιά κι αργούσα να σε πιάσω
Μα πια σαν αετός σε αρπάζω!
Ρίχνω ό,τι δε νοιάζω!
Κάτω από τη σκέψη μου υπάρχει ό,τι δε μοιράζω
Μη μπλέκεις τ' ότι μπλέκω το συναίσθημα
Το μαύρο έχω να γεμίσω μ' άσπρο, Ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Κάνω ότι σου μοιάζω, για να αισθανθείς καλύτερα κατώτερος φαντάζω, ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Ό,τι κάνεις!
Μη μπλέκεις, όταν μπλέκω το συναίσθημα, το τίποτα έχω να εντυπωσιάσω, ό,τι κάνεις άστο!
Ξύπνησα στο Τόκυο και στα όνειρα μας μοιάζω
Κοντά καλά τα βγάζω
Μετά από καταπίεση ζωών, το επιφυλάσσω
Τα κέρατα στα τέρατα είναι εδώ, μα δε τρομάζω
Τι θ' αλλάξω αν πρώτα δεν αλλάξω;
Έχω το χρόνο να ψάξω, μα ό,τι ψάχνω λήγει λίγο πριν το ξεθάψω
Ξέρω τον άσσο, ξέρω το άστο, ξέρω το άστρο, ξέρω τα δεινά, το φάσκω κι αντιφάσκω
Όλα τα δανεικά κι αγύριστα που δεν είδα στο πάσο
Τις φλόγες απ' τη θέα, σ' ό,τι ήταν ν' ανατινάξω
Γενικώς πώς πετυχαίνει ό,τι στο χρόνο δε μένει, δεμένοι, μετρημένοι στοίβες, πίσω απ' τ' άδοξο
Το μπροστά μας διαβαίνει, ποια τα θέλει; Ποια τα πρέπει; Ποια κοινή γνώμη αντέχει;
Ποια έργα εκθέτει; Τρώει ό,τι περισσεύει, δένει σκοινί κορδόνι ότι βλέπει
Αντίθετα απ' τα βέλη, στη πορεία του μπαίνει, πάει να εκραγεί μαζί μ' ότι ήταν για να επέμβει
Ταφ Λάμδα! Μόνος του, ή με μπάντα
Ή πιο μακριά ματιά, με 'σε κοντόφθαλμα μάτια σε άπνοια
Γύρω απ' τη λάμπα τριγυρίζεις την ιδέα ν' αγγίξεις
Μα ο καιρός που σκέφτομαι πολύς και θα καείς αν ακουμπήσεις
Είμαι ό,τι νομίζεις, κράτα ό,τι χαρίζεις, κάνε ό,τι γνωρίζεις, πρέπει ν' αποδείξεις
Το άδικο να πείσεις, δίκαια τα χωρίζεις, αφού τα διαλύσεις
Γράψε μου ό,τι σβήσεις, χωρίς διευκρινίσεις, πριν παρεξηγήσεις, ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Κάνω ό,τι σου μοιάζω, για να αισθανθείς καλύτερα κατώτερος φαντάζω, ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Ό,τι κάνεις!
Μη μπλέκεις, όταν μπλέκω το συναίσθημα, το τίποτα έχω να εντυπωσιάσω, ό,τι κάνεις άστο!
Κάνω ότι σου μοιάζω, για να αισθανθείς καλύτερα κατώτερος φαντάζω, ό,τι κάνεις άστο!
Μη μπλέκεις, τ' ότι μπλέκω το συναίσθημα
Το μαύρο έχω να γεμίσω μ' άσπρο, ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Θυμάμαι ακόμα το προτελευταίο σου γράμμα
Που έλεγε Πάνο, να πετάξεις να βρεις αλλά
Καλός κακός, δεν είχες ρίξει γεμάτα, να πιάσεις άδεια
Ούτε αντίθετο και σου 'πα πρώτου φύγεις καν' τα
Μα 'ξερές πως ήμουνα, παγίδα αν τη πατήσεις
Λέξη όπου έλεγες, λίγο πριν απηυδίσεις
Αρχαία ευχή που ερχότανε λίγο πριν τη ζητήσεις, ο ήχος, που θ' ακολουθούσες στο άδειο
Η ώρα υπομονή να μάθω
Μα κι ας τρίζανε τα κόκαλα, δόντια, στη κάτω γνάθο
Είχα κόψει τις συμβουλές, σ' ό,τι έκανε ότι δεν υπάρχω
Κι οπότε είχες γίνει πρόβλημα, έλυνα, κάτω απ' το φώς που τρομάζω
Μα έτσι γινόσουν σκιά κι αργούσα να σε πιάσω
Μα πια σαν αετός σε αρπάζω!
Ρίχνω ό,τι δε νοιάζω!
Κάτω από τη σκέψη μου υπάρχει ό,τι δε μοιράζω
Μη μπλέκεις τ' ότι μπλέκω το συναίσθημα
Το μαύρο έχω να γεμίσω μ' άσπρο, Ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Κάνω ότι σου μοιάζω, για να αισθανθείς καλύτερα κατώτερος φαντάζω, ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Ό,τι κάνεις!
Μη μπλέκεις, όταν μπλέκω το συναίσθημα, το τίποτα έχω να εντυπωσιάσω, ό,τι κάνεις άστο!
Ξύπνησα στο Τόκυο και στα όνειρα μας μοιάζω
Κοντά καλά τα βγάζω
Μετά από καταπίεση ζωών, το επιφυλάσσω
Τα κέρατα στα τέρατα είναι εδώ, μα δε τρομάζω
Τι θ' αλλάξω αν πρώτα δεν αλλάξω;
Έχω το χρόνο να ψάξω, μα ό,τι ψάχνω λήγει λίγο πριν το ξεθάψω
Ξέρω τον άσσο, ξέρω το άστο, ξέρω το άστρο, ξέρω τα δεινά, το φάσκω κι αντιφάσκω
Όλα τα δανεικά κι αγύριστα που δεν είδα στο πάσο
Τις φλόγες απ' τη θέα, σ' ό,τι ήταν ν' ανατινάξω
Γενικώς πώς πετυχαίνει ό,τι στο χρόνο δε μένει, δεμένοι, μετρημένοι στοίβες, πίσω απ' τ' άδοξο
Το μπροστά μας διαβαίνει, ποια τα θέλει; Ποια τα πρέπει; Ποια κοινή γνώμη αντέχει;
Ποια έργα εκθέτει; Τρώει ό,τι περισσεύει, δένει σκοινί κορδόνι ότι βλέπει
Αντίθετα απ' τα βέλη, στη πορεία του μπαίνει, πάει να εκραγεί μαζί μ' ότι ήταν για να επέμβει
Ταφ Λάμδα! Μόνος του, ή με μπάντα
Ή πιο μακριά ματιά, με 'σε κοντόφθαλμα μάτια σε άπνοια
Γύρω απ' τη λάμπα τριγυρίζεις την ιδέα ν' αγγίξεις
Μα ο καιρός που σκέφτομαι πολύς και θα καείς αν ακουμπήσεις
Είμαι ό,τι νομίζεις, κράτα ό,τι χαρίζεις, κάνε ό,τι γνωρίζεις, πρέπει ν' αποδείξεις
Το άδικο να πείσεις, δίκαια τα χωρίζεις, αφού τα διαλύσεις
Γράψε μου ό,τι σβήσεις, χωρίς διευκρινίσεις, πριν παρεξηγήσεις, ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Κάνω ό,τι σου μοιάζω, για να αισθανθείς καλύτερα κατώτερος φαντάζω, ό,τι κάνεις άστο!
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις άστο
Ό,τι κάνεις άστο, ό,τι κάνεις
Ό,τι κάνεις!
Μη μπλέκεις, όταν μπλέκω το συναίσθημα, το τίποτα έχω να εντυπωσιάσω, ό,τι κάνεις άστο!
Κάνω ότι σου μοιάζω, για να αισθανθείς καλύτερα κατώτερος φαντάζω, ό,τι κάνεις άστο!
Μη μπλέκεις, τ' ότι μπλέκω το συναίσθημα
Το μαύρο έχω να γεμίσω μ' άσπρο, ό,τι κάνεις άστο!