Γενιά Του Δράκου Genia tou drakou by Ta matia twn pnigmenwn Lyrics
[Άψινθος]
Γενιές που μέτρησαν την ασημένια σφαίρα
Του '80 τα γεννήματα με μίλια στο πιστόλι κάθ'εσπέρα - πέρα
Απ' τους καπνούς της, μη ελεγχόμενη
Στους πνεύμονες που σκίζονται φαντάζουνε ξέρα
Κέρνα ακόμα ένα ποτήρι εφήμερο παράδεισο τα παιδιά σου μητέρα
Ε, φτάνει
Απόψε που στην απαγορευμένη ζώνη
Η πόλη θυμίζει στραμμένη κάνη στον αέρα να πιάνει
Πίσω απ' τις κόκκινες ταινίες που απλώνουν πολιτσμάνοι
Μην περνάς ούτε στιγμή, η διαταγή ανωτέρα
Τώρα σκεπάζουν το κουφάρι με κουβέρτα
Σπιθαμή προς σπιθαμή
Σε κάποιον χάρισαν κατάλυμα στης γης το δέρμα
Εκεί στην παγίδα του μέσα που είχε βαθιά ως το τέρμα μπει
Κάποιοι θα πουνε πως είχε επιλογή
Μα είναι εύκολο να αραδιάζεις λόγια στέρφα
Όταν δεν σε καίει η κρυστάλλινη βροχή
Οι γόνοι σου παρηκμασμένοι αόρατοι
Για την συνηθισμένη λογική που λανσάρουνε όλοι αυτοί
Εν κινήσει φιλήσυχοι αστοί, πως ξημερώνει άλλη μια μέρα
Σε φάση που σβήνονται οι εαυτοί
Κινούνται πίσω απ' τις στοές, χωμένα κάγκελα στα χέρια
Καρποί μύρισαν θειάφι από τον θάνατο
Χωμένοι έμμονα μέσα στον πόλεμο του αιθέρα κατοικούν
Οι ελάχιστοι που επέλεξαν στην κόλαση να ζουν εν σώματι άσιμοι
Καταδικασμένοι να σιωπούν αργά
Γενιά του δράκου απ' τα χρόνια του '09 τα πρόσωπα κρύβει
Σειρά
Κίνηση ατέρμονη και έχω μια ιδέα έμμονη:
Πως θέλουν τις ψυχές μας να μασήσουν, τρέχουν έντρομοι
Οσμή της καμμένης σάρκας είναι ακόμα πιο έντονη
Τσακίζοντας κεφάλια μες στη μέγγενη
Εξαίρεση σαφώς γι αυτό που αποκαλείται πάντα τάξη έννομη
Το κρέας για τα κανόνια
Λόγια αυστηρώς κατάλληλα για αρρωστημένα σαγόνια
[Αλλοπρόσαλλος]
Pure dust in rhyme we trust
Indoor dragon with the 9mm
Them but the ones the one killah I bust
On an elevator drunk of the fine wine
Select the rewind
Canada-Senegal-Attica
Now we saw the dime
Gangsta man damn we storm in
Hit track ??? with no warning warning warning warning
Sorry I depressed keep deliveries - I
The one who brings chinese food on your door
Fresh raw material and all
Hope there's a gateway beyond that bullshit we got to pay everyday
Because we born in this world poor with fucking plastic dreams which some of them become true
This irony, inside the mental institution life cried to me
Now I'm reaching coast to coast with a boat like Noah
Don't think me never sober
Then catched ya love with a girl on top
We're so serious like a grenade with a nail on top
And if I release it on their feet'll cause all them heads will drop - all them heads will drop
[ΔΠΘ]
Γενιά του δράκου, άρωμα θανάτου στην ατμόσφαιρα
Από δω το πήγα από κει το 'φερα, την έκανα
Ακόμα να μάθεις, σκέφτηκα βλάκα
Ξεκόλλα η πιάτσα είναι μεγάλη κουτσομπόλα και το ξέρεις
Τη γάμησες αν πα'να μου τη φέρεις ένα δύο
Με πασαπόρτα απ' το ψυχειατρείο
Βγήκα φρέσκος στο αίσχος
Απ'τα 17 μετράω πένθος, απ' όταν γεννήθηκα εισπνέω νέφος, αίμα φτύνω
Ό,τι μ' άφησε πίσω τ' αφήνω, δεν ανήκω
Λόγια μου στάζουν σε κάποιο τοίχο
Ρωτάς τι κάνω, έσκυψα και βήχω μες το μπέρδεμα
Καθημερινό παίδεμα για το έδεσμα
Πιέζοντας βραχίωνα πετάγονται κορδόνια
Τα μισά απ' αυτά καμμένα πάνε χρόνια
Στην γύρα με φθαρμένα παντελόνια
Κανω κούτρα, κλοτσίδια μες τα μούτρα
Μα δεν είναι φέρμα, είναι ο μόνος τρόπος για να γίνω φίλε
Ε, που το πας το κάγκελο;
Πιωμένος και το ραπ μου σκάει άμπαλο
Καλή καβάτζα το χαμηλοκάβαλο
Πρήζει το χέρι κάθε βάρεμα άτσαλο
Παιδιά των δρόμων, πτώματα εν κινήσει
Έλεγχος δεν υπάρχει
Σκότωσε τον δράκο πριν να σε νικήσει
Και η φύση καλεί το σώμα να ξανακυλήσει
[Άυλος]
Καινούρια μέρα, καρφωμένη σφαίρα, δάκρυα, λεπίδες
Ματωμένες ηλιαχτίδες, ψυχολογικές παγίδες
Παρωπίδες, ζω μ’ αλλόκοτες ελπίδες
Τρόφιμος ακόμα σ’ ένα σώμα, εγκέφαλος μ’ ιδέες έμμονες
Κομμένες φλέβες, σάπια σωθικά σε χρόνια παιδικά
Βιώματα, φοβίες και εκτρώματα
Σκιές που πέρναγαν απ΄ τον καθρέφτη
Η φωνή απ’ τη ντουλάπα, η μαριονέτα του εγγαστρίμυθου
Και ο κύριος με το ντέφι, η μορφή της που μου γνέφει
Ότι αγάπησα είδα να φεύγει ξαφνικά
Μ’αντίκρισα μες στη θολούρα μόνο να συνομιλώ με μάρμαρα
Ωχρές φωτογραφίες, παγωμένες αγκαλιές κι αμφιβολίες
Αμαρτίες νύχτες κρύες, μάνα κράτα με κι απόψε, κρύψε το κλειδί
Μας κάλεσαν οι δαίμονες για ακόμα μια γιορτή
Μη ψάχνεις αφορμή, νεκροί στρατιώτες σε μια κόκκινη αυγή
Μια αναβίωση στο πράσινο κελί, φαρμακωμένοι οδηγοί
Σε έναν κόσμο που δεν έχει επιστροφή, διαστροφή, παράσταση
Βρεφών σφαγή κι ανάσταση, στοές αθάνατων ηρώων σκιές
Περνούν κι αφήνουν σχήματα, ανάμνηση από κουρέλια, στίγματα
Χαρακωμένα χέρια, αφορμές για πτήσεις στόχοι με φλεγόμενα μαχαίρια
Ραντεβού στην κολλημένη μας μεριά, μαύρα κεριά
Αγάπη θάνατος σε μουσική χροιά, θηλιές μικρόφωνα, κραυγές
Γυάλινα μάτια στης σιωπής τα μονοπάτια
Τα παιδιά της Μόρας τραγουδούν στης ερημιάς τα άψυχα παλάτια
Του δράκου μια γενιά καταραμένη στης φρίκης τα μονοπάτια
Γενιές που μέτρησαν την ασημένια σφαίρα
Του '80 τα γεννήματα με μίλια στο πιστόλι κάθ'εσπέρα - πέρα
Απ' τους καπνούς της, μη ελεγχόμενη
Στους πνεύμονες που σκίζονται φαντάζουνε ξέρα
Κέρνα ακόμα ένα ποτήρι εφήμερο παράδεισο τα παιδιά σου μητέρα
Ε, φτάνει
Απόψε που στην απαγορευμένη ζώνη
Η πόλη θυμίζει στραμμένη κάνη στον αέρα να πιάνει
Πίσω απ' τις κόκκινες ταινίες που απλώνουν πολιτσμάνοι
Μην περνάς ούτε στιγμή, η διαταγή ανωτέρα
Τώρα σκεπάζουν το κουφάρι με κουβέρτα
Σπιθαμή προς σπιθαμή
Σε κάποιον χάρισαν κατάλυμα στης γης το δέρμα
Εκεί στην παγίδα του μέσα που είχε βαθιά ως το τέρμα μπει
Κάποιοι θα πουνε πως είχε επιλογή
Μα είναι εύκολο να αραδιάζεις λόγια στέρφα
Όταν δεν σε καίει η κρυστάλλινη βροχή
Οι γόνοι σου παρηκμασμένοι αόρατοι
Για την συνηθισμένη λογική που λανσάρουνε όλοι αυτοί
Εν κινήσει φιλήσυχοι αστοί, πως ξημερώνει άλλη μια μέρα
Σε φάση που σβήνονται οι εαυτοί
Κινούνται πίσω απ' τις στοές, χωμένα κάγκελα στα χέρια
Καρποί μύρισαν θειάφι από τον θάνατο
Χωμένοι έμμονα μέσα στον πόλεμο του αιθέρα κατοικούν
Οι ελάχιστοι που επέλεξαν στην κόλαση να ζουν εν σώματι άσιμοι
Καταδικασμένοι να σιωπούν αργά
Γενιά του δράκου απ' τα χρόνια του '09 τα πρόσωπα κρύβει
Σειρά
Κίνηση ατέρμονη και έχω μια ιδέα έμμονη:
Πως θέλουν τις ψυχές μας να μασήσουν, τρέχουν έντρομοι
Οσμή της καμμένης σάρκας είναι ακόμα πιο έντονη
Τσακίζοντας κεφάλια μες στη μέγγενη
Εξαίρεση σαφώς γι αυτό που αποκαλείται πάντα τάξη έννομη
Το κρέας για τα κανόνια
Λόγια αυστηρώς κατάλληλα για αρρωστημένα σαγόνια
[Αλλοπρόσαλλος]
Pure dust in rhyme we trust
Indoor dragon with the 9mm
Them but the ones the one killah I bust
On an elevator drunk of the fine wine
Select the rewind
Canada-Senegal-Attica
Now we saw the dime
Gangsta man damn we storm in
Hit track ??? with no warning warning warning warning
Sorry I depressed keep deliveries - I
The one who brings chinese food on your door
Fresh raw material and all
Hope there's a gateway beyond that bullshit we got to pay everyday
Because we born in this world poor with fucking plastic dreams which some of them become true
This irony, inside the mental institution life cried to me
Now I'm reaching coast to coast with a boat like Noah
Don't think me never sober
Then catched ya love with a girl on top
We're so serious like a grenade with a nail on top
And if I release it on their feet'll cause all them heads will drop - all them heads will drop
[ΔΠΘ]
Γενιά του δράκου, άρωμα θανάτου στην ατμόσφαιρα
Από δω το πήγα από κει το 'φερα, την έκανα
Ακόμα να μάθεις, σκέφτηκα βλάκα
Ξεκόλλα η πιάτσα είναι μεγάλη κουτσομπόλα και το ξέρεις
Τη γάμησες αν πα'να μου τη φέρεις ένα δύο
Με πασαπόρτα απ' το ψυχειατρείο
Βγήκα φρέσκος στο αίσχος
Απ'τα 17 μετράω πένθος, απ' όταν γεννήθηκα εισπνέω νέφος, αίμα φτύνω
Ό,τι μ' άφησε πίσω τ' αφήνω, δεν ανήκω
Λόγια μου στάζουν σε κάποιο τοίχο
Ρωτάς τι κάνω, έσκυψα και βήχω μες το μπέρδεμα
Καθημερινό παίδεμα για το έδεσμα
Πιέζοντας βραχίωνα πετάγονται κορδόνια
Τα μισά απ' αυτά καμμένα πάνε χρόνια
Στην γύρα με φθαρμένα παντελόνια
Κανω κούτρα, κλοτσίδια μες τα μούτρα
Μα δεν είναι φέρμα, είναι ο μόνος τρόπος για να γίνω φίλε
Ε, που το πας το κάγκελο;
Πιωμένος και το ραπ μου σκάει άμπαλο
Καλή καβάτζα το χαμηλοκάβαλο
Πρήζει το χέρι κάθε βάρεμα άτσαλο
Παιδιά των δρόμων, πτώματα εν κινήσει
Έλεγχος δεν υπάρχει
Σκότωσε τον δράκο πριν να σε νικήσει
Και η φύση καλεί το σώμα να ξανακυλήσει
[Άυλος]
Καινούρια μέρα, καρφωμένη σφαίρα, δάκρυα, λεπίδες
Ματωμένες ηλιαχτίδες, ψυχολογικές παγίδες
Παρωπίδες, ζω μ’ αλλόκοτες ελπίδες
Τρόφιμος ακόμα σ’ ένα σώμα, εγκέφαλος μ’ ιδέες έμμονες
Κομμένες φλέβες, σάπια σωθικά σε χρόνια παιδικά
Βιώματα, φοβίες και εκτρώματα
Σκιές που πέρναγαν απ΄ τον καθρέφτη
Η φωνή απ’ τη ντουλάπα, η μαριονέτα του εγγαστρίμυθου
Και ο κύριος με το ντέφι, η μορφή της που μου γνέφει
Ότι αγάπησα είδα να φεύγει ξαφνικά
Μ’αντίκρισα μες στη θολούρα μόνο να συνομιλώ με μάρμαρα
Ωχρές φωτογραφίες, παγωμένες αγκαλιές κι αμφιβολίες
Αμαρτίες νύχτες κρύες, μάνα κράτα με κι απόψε, κρύψε το κλειδί
Μας κάλεσαν οι δαίμονες για ακόμα μια γιορτή
Μη ψάχνεις αφορμή, νεκροί στρατιώτες σε μια κόκκινη αυγή
Μια αναβίωση στο πράσινο κελί, φαρμακωμένοι οδηγοί
Σε έναν κόσμο που δεν έχει επιστροφή, διαστροφή, παράσταση
Βρεφών σφαγή κι ανάσταση, στοές αθάνατων ηρώων σκιές
Περνούν κι αφήνουν σχήματα, ανάμνηση από κουρέλια, στίγματα
Χαρακωμένα χέρια, αφορμές για πτήσεις στόχοι με φλεγόμενα μαχαίρια
Ραντεβού στην κολλημένη μας μεριά, μαύρα κεριά
Αγάπη θάνατος σε μουσική χροιά, θηλιές μικρόφωνα, κραυγές
Γυάλινα μάτια στης σιωπής τα μονοπάτια
Τα παιδιά της Μόρας τραγουδούν στης ερημιάς τα άψυχα παλάτια
Του δράκου μια γενιά καταραμένη στης φρίκης τα μονοπάτια