Mάνα τα Kατάφερα by SUPREME (GRC) Lyrics
[Verse: Supreme]
Ειμαι αυτος που ειμαι ειμαι οπως γεννηθηκα
Δεν ειμαι αυτος που πρεπει να ειμαι και δε ζοριστικα
Δεν ειμαι αυτος που θελουν οι αλλοι να ειμαι δεν μ'απαρνηθηκα
Δεν ειμαι καν αυτο που ημουνα
Τοχω καταφερει, βγαζω το καπελο, και αν τα σκατωσα εχω ευθυνη, μονο εγω αυτο το ξερω, το ξερο μου το κεφαλι το αγυριστο μπουρδελο, με εβαλε να λεω πως ετσι τη ζωη μου θελω, στεναχωρησα πολλους, απογοητευσα εμενα, μα επεστρεψα να καθαρισω ολα τα σπασμενα, η ζωη μου μου ανηκει και ειναι θεμα επιλογων, και ισως να εχω κανει τις χειροτερες αυτων, μα δεν μετανιωσα για τιποτα, αυτες με διαμορφωσαν, βιβλια και σχολες ποτε τους δεν με μορφωσαν, κρατητηρια και δικαστηρια ποτε δεν με συμμορφωσαν, μονο τον εγωισμο μου οπλισαν
-Μανα τα καταφερα τσογλανι να μη γινω, μανα τα καταφερα οτι παιρνω να δινω, να ζω γιατι το αξιζω μανα τα καταφερα με αισιοδοξια μπορω να κοιταω τον ηλιο. Χ2
[Verse: 12os Pithikos]
Ετων 30 και κατι ζηταμε το λογαριασμο, τα βαζω κατω αναλογιζομαι πως φτασαμε ως εδω, ειναι αποφασεις που σε οδηγησαν σε λαθος δρομους σκληρους και κακους μα σε μαθανε να βλεπεις και να ακους
Αν γκρεμισαμε και χτισαμε για κατι προσπαθησαμε, παλεψαμε και ζησαμε ουκ ολιγες τη πατησαμε, αγκαλιασαμε οτι αγαπησαμε, φτυσαμε οτι μισησαμε ελεγαν πως δεν αξιζαμε χεχεχε τους κατουρησαμε, και σιγουρα εχω κανει μαλακιες πολλες και χοντρες τοσο σοβαρες που λες τη γλιτωσα φτηνα, ισως να ειχε παρει τελειως αλλη τροπη η ζωη μου, αν τα εβρισκα ετοιμα η αν δεν κολυμπουσα στα βαθια, καποιος γευτηκε τον πονο η την βια απο το νομο, αλλος μεγαλωσε στο δρομο αλλος τα βαρη εχει στον ωμο αλλος σπουδασε διαβαζει αλλος τρεχει ολο το χρονο, για οποιον παιρνει τη ζωη του στα χερια του καμαρωνω, βλεπεις παιρνω μαθηματα γνωσης οσο μεγαλωνω, οταν κανω ζημιες να χω και αρχιδια να τις πληρωνω, να αντιμετωπισω επιλογες και πραξεις εχω ευθυνη, να ορισω τη ζωη μου για το οτι αξιζει να μεινει, ειμαι αυτος που ειμαι και ως εδω καπως εις περας τα φερα, μια ανασα να παρω λιγακι αφηστε με αναθεμα, γεμιζω καρδιες γεμιζω τετραδια με τετραμετρα, γεια σου ρε μανα στην υγεια σου τα καταφερα
Supreme: Ποτέ μου δεν υπήρξα σαν προτυπο γιος, σε πολλα ημουνα λαθος ομως προθυμος να μαθω, γιαυτο ειμαι οσα γραφω στο booth ηχογραφω ειμαι ακομα ο μικρος σου γιος μανα σ'αγαπω
Ειμαι αυτος που ειμαι ειμαι οπως γεννηθηκα
Δεν ειμαι αυτος που πρεπει να ειμαι και δε ζοριστικα
Δεν ειμαι αυτος που θελουν οι αλλοι να ειμαι δεν μ'απαρνηθηκα
Δεν ειμαι καν αυτο που ημουνα
Τοχω καταφερει, βγαζω το καπελο, και αν τα σκατωσα εχω ευθυνη, μονο εγω αυτο το ξερω, το ξερο μου το κεφαλι το αγυριστο μπουρδελο, με εβαλε να λεω πως ετσι τη ζωη μου θελω, στεναχωρησα πολλους, απογοητευσα εμενα, μα επεστρεψα να καθαρισω ολα τα σπασμενα, η ζωη μου μου ανηκει και ειναι θεμα επιλογων, και ισως να εχω κανει τις χειροτερες αυτων, μα δεν μετανιωσα για τιποτα, αυτες με διαμορφωσαν, βιβλια και σχολες ποτε τους δεν με μορφωσαν, κρατητηρια και δικαστηρια ποτε δεν με συμμορφωσαν, μονο τον εγωισμο μου οπλισαν
-Μανα τα καταφερα τσογλανι να μη γινω, μανα τα καταφερα οτι παιρνω να δινω, να ζω γιατι το αξιζω μανα τα καταφερα με αισιοδοξια μπορω να κοιταω τον ηλιο. Χ2
[Verse: 12os Pithikos]
Ετων 30 και κατι ζηταμε το λογαριασμο, τα βαζω κατω αναλογιζομαι πως φτασαμε ως εδω, ειναι αποφασεις που σε οδηγησαν σε λαθος δρομους σκληρους και κακους μα σε μαθανε να βλεπεις και να ακους
Αν γκρεμισαμε και χτισαμε για κατι προσπαθησαμε, παλεψαμε και ζησαμε ουκ ολιγες τη πατησαμε, αγκαλιασαμε οτι αγαπησαμε, φτυσαμε οτι μισησαμε ελεγαν πως δεν αξιζαμε χεχεχε τους κατουρησαμε, και σιγουρα εχω κανει μαλακιες πολλες και χοντρες τοσο σοβαρες που λες τη γλιτωσα φτηνα, ισως να ειχε παρει τελειως αλλη τροπη η ζωη μου, αν τα εβρισκα ετοιμα η αν δεν κολυμπουσα στα βαθια, καποιος γευτηκε τον πονο η την βια απο το νομο, αλλος μεγαλωσε στο δρομο αλλος τα βαρη εχει στον ωμο αλλος σπουδασε διαβαζει αλλος τρεχει ολο το χρονο, για οποιον παιρνει τη ζωη του στα χερια του καμαρωνω, βλεπεις παιρνω μαθηματα γνωσης οσο μεγαλωνω, οταν κανω ζημιες να χω και αρχιδια να τις πληρωνω, να αντιμετωπισω επιλογες και πραξεις εχω ευθυνη, να ορισω τη ζωη μου για το οτι αξιζει να μεινει, ειμαι αυτος που ειμαι και ως εδω καπως εις περας τα φερα, μια ανασα να παρω λιγακι αφηστε με αναθεμα, γεμιζω καρδιες γεμιζω τετραδια με τετραμετρα, γεια σου ρε μανα στην υγεια σου τα καταφερα
Supreme: Ποτέ μου δεν υπήρξα σαν προτυπο γιος, σε πολλα ημουνα λαθος ομως προθυμος να μαθω, γιαυτο ειμαι οσα γραφω στο booth ηχογραφω ειμαι ακομα ο μικρος σου γιος μανα σ'αγαπω