Kadınlarımız by Ruhi Su Lyrics

Ayýn altýnda kaðnýlar gidiyordu
Kaðnýlar gidiyordu Akþehir üstünden Afyon'a doðru
Toprak öyle bitip tükenmez
Daðlar öyle uzakta
Sanki gidenler hiçbir zaman
Hiçbir menzile eriþmeyecekti
Kaðnýlar yürüyordu yekpare meþeden tekerlekleriyle
Ve onlar
Ayýn altýnda dönen ilk tekerlekti
Ayýn altýnda öküzler
Baþka ve çok küçük bir dünyadan gelmiþler gibi
Ufacýk, kýsacýktýlar
Ve pýrýltýlar vardý hasta, kýrýk boynuzlarýnda
Ve ayaklarý altýnda akan
Toprak
Toprak
Ve
Topraktý
Gece aydýnlýk ve sýcak
Ve kaðnýlarda tahta yataklarýnda
Koyu mavi humbaralar çýrýlçýplaktý
Ve kadýnlar
Birbirlerinden gizleyerek
Bakýyorlardý ayýn altýnda
Geçmiþ kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine
Ve kadýnlar
Bizim kadýnlarýmýz:
Korkunç ve mübarek elleri
Ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
Anamýz, avradýmýz, yarimiz
Ve sanki hiç yaþamamýþ gibi ölen
Ve soframýzdaki yeri öküzümüzden sonra gelen
Ve daðlara kaçýrýp uðrunda hapis yattýðýmýz
Ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
Ve karasabana koþulan
Ve aðýllarda
Ýþýltýsýnda yere saplý býçaklarýn
Oynak, aðýr kalçalarý ve zilleriyle bizim olan
Kadýnlar
Bizim kadýnlarýmýz
Þimdi ayýn altýnda
Kaðnýlarýn ve hartuçlarýn peþinde
Harman yerine kehribar baþaklý sap çeker gibi
Ayný yürek ferahlýðý
Ayný yorgun alýþkanlýk içindeydiler
Ve on beþlik þarapnelin çeliðinde
Ince boyunlu çocuklar oynuyordu
Ve ayýn altýnda kaðnýlar
Yürüyordu Akþehir üstünden Afyon'a doðru

Nazým Hikmet