Zeker soort dwaas by Rufus Kain Lyrics
[Vers 1:]
Zie die jongen de honger de longen uit z'n lijf in
Vurige tongen gezongen de vonk is buiten kijf
Wil niet aan wal staan hij valt aan muiterij in het
Diepe gesprongen gezwommen en won een buit zo rijk
En dan begint het ’m verslindt 't 'm zoveel bagage
Of kan ’ie in z'n winkelmand al hinkelend de weelde dragen
Zijn zijn benen sterk ‘t is knap lastig atlas de
Wereld over je schouders als een knapzak geen slappe hap
Bijt in de appel zet z'n tanden d'r in van het begin
Gevallen dat was men al blad in de wind niet bang voor de slang want hij hangt al van kinds af
Aan had niemand niks gedaan dan al een afspraak in Isfahaan om
Plannen te radbraken afhaken nee werken en dan naar de afhaalchinees
Eten dan werken tot kwart over twee in de nacht leek wel alsof 'ie een tweeling had
Placht plekken zelfde tijd het stressende feit kon niet zo goed al z'n
Energy kwijt moe was de gekke vent naar elke plek gerend 110 percent
Maar niet echt efficiënt aan het eind van de dag had de patser geen kracht hij had slechts talent
[Refrein:]
Hij was een einselgänger, ik van datzelfde team
Hij leerde rijms snel brengen, en was m'n held sindsdien hij
Zei me hij zou geld verdienen, en dat bleek helderziend
Maar hij werd een telmachine, kan zelfs zichzelf niet meer zien
[Vers 2:]
Nu ben ik niet die vent wel stiekem fan maar heb het opgegeven
Had het zo niet gepland zocht geen job toch een bod gekregen
Na jaren bot te vangen nog niet gewend gezond te leven
Verzond een brief aan hem waarin ik dit had opgeschreven
Hey ben gestopt sinds even moeilijk wel was mooi mail
Anders binnenkort maar even groeten en toi toi toi
Voelde me als een circus leeuw ben ik een roofdier of een prooi
Verdoofd in een kooi met m'n hoofd in het hooi zou over de rooie gaan als ik ontdooide maan
Hoog in de verte enige reden dat ik af en toe nog m’n ogen ophefte
Hief geheven damn tot ik een brief kreeg van hem
Hij zag het niet meer zitten het spitten het draaien de hitte de laaiende vlammen en
Fans had het gewenst nu was ’ie bekend maar voelde zich amper nog mens
Treft z'n reflectie op de fotolens nooit echt in spiegels
Herkent zichzelf niet sinds ’ie geld ziet het is net de Eagles een
Zeker soort dwaas levend in haast breekt soms door de waas maar het lijkt
Sprekend op de matrix en het breken van de vaas hij ziet 'm
Steeds te laat
Zie die jongen de honger de longen uit z'n lijf in
Vurige tongen gezongen de vonk is buiten kijf
Wil niet aan wal staan hij valt aan muiterij in het
Diepe gesprongen gezwommen en won een buit zo rijk
En dan begint het ’m verslindt 't 'm zoveel bagage
Of kan ’ie in z'n winkelmand al hinkelend de weelde dragen
Zijn zijn benen sterk ‘t is knap lastig atlas de
Wereld over je schouders als een knapzak geen slappe hap
Bijt in de appel zet z'n tanden d'r in van het begin
Gevallen dat was men al blad in de wind niet bang voor de slang want hij hangt al van kinds af
Aan had niemand niks gedaan dan al een afspraak in Isfahaan om
Plannen te radbraken afhaken nee werken en dan naar de afhaalchinees
Eten dan werken tot kwart over twee in de nacht leek wel alsof 'ie een tweeling had
Placht plekken zelfde tijd het stressende feit kon niet zo goed al z'n
Energy kwijt moe was de gekke vent naar elke plek gerend 110 percent
Maar niet echt efficiënt aan het eind van de dag had de patser geen kracht hij had slechts talent
[Refrein:]
Hij was een einselgänger, ik van datzelfde team
Hij leerde rijms snel brengen, en was m'n held sindsdien hij
Zei me hij zou geld verdienen, en dat bleek helderziend
Maar hij werd een telmachine, kan zelfs zichzelf niet meer zien
[Vers 2:]
Nu ben ik niet die vent wel stiekem fan maar heb het opgegeven
Had het zo niet gepland zocht geen job toch een bod gekregen
Na jaren bot te vangen nog niet gewend gezond te leven
Verzond een brief aan hem waarin ik dit had opgeschreven
Hey ben gestopt sinds even moeilijk wel was mooi mail
Anders binnenkort maar even groeten en toi toi toi
Voelde me als een circus leeuw ben ik een roofdier of een prooi
Verdoofd in een kooi met m'n hoofd in het hooi zou over de rooie gaan als ik ontdooide maan
Hoog in de verte enige reden dat ik af en toe nog m’n ogen ophefte
Hief geheven damn tot ik een brief kreeg van hem
Hij zag het niet meer zitten het spitten het draaien de hitte de laaiende vlammen en
Fans had het gewenst nu was ’ie bekend maar voelde zich amper nog mens
Treft z'n reflectie op de fotolens nooit echt in spiegels
Herkent zichzelf niet sinds ’ie geld ziet het is net de Eagles een
Zeker soort dwaas levend in haast breekt soms door de waas maar het lijkt
Sprekend op de matrix en het breken van de vaas hij ziet 'm
Steeds te laat