Ευτυχισμένος Πρίγκιπας Eutuxismenos Prigkipas by ROCKLEE (GRC) Lyrics
[Intro]
Το χελιδόνι ετοιμαζόταν να φύγει
Να αποδημήσει για τη Σαχάρα
Το τελευταίο βράδυ πριν ξεκινήσει το πέρασε στο κέντρο της πόλης κουρνιάζοντας στο άγαλμα του ευτυχισμένο πρίγκιπα
Ο πρίγκιπας δεν ήταν όμως πλέον ευτυχισμένος γιατί από κει που είχαν στήσει το άγαλμα του μπορούσε να δει όλη τη δυστυχία και μιζέρια της πόλης που κάποτε βασίλευε από ψηλά
[Verse 1]
Οι μπάρες μου βαριές, η ταχύτητα ποικίλει
Γράφω τόσες που εμφανίζω πλέον πρόβλημα στη κοίλη
Είμαι ο πρόσφυγας στο δειλί, κ η βάρκα μου είναι πρώτη
Έχω τα αδέρφια μου στην όχθη να κουνάνε μαντήλι
Μιλάνε τώρα όσοι έχουν δει τα φθηνά
Πλησιάζει μπόρα το χουν δει τα πτηνά
Μου λεν πως μοιάζω με το τέλος να δε βρίσκω κοινά, το τέλος μοιάζει κοντά
Εμένα ακόμα δε μπορούν να με αγγίξουν
Είπα στη μάνα μου θα βγω μα δε μπορούν να μ' αφήσουν
Είμαι ακόμη 9 χρόνων κι αυτή είναι η πόλη του μίσους
Οι πρώτοι ρολόι του μίσους, ο δάσκαλος που με χτυπούσε
Κι αν ο αυχένας μου πονούσε, αυτοί είναι οι νόμοι του μισούς
Να δω τον Ηλία ψηλά; αυτό είναι ανέφικτο
Το χώμα βγάζει φυτά μα δεν είναι εύφορο
Το μέρος έχει ζωή μα δεν είναι εύπορο
Μπορεί να βρεις τη χαρά μα δεν είναι εύκολο
Ποιος είναι αυτό που μου ζητά τη ζωή του να παρατείνει;
Θα ζήσει πάντα ακίνητος μες τη παραφίνη
Τα μάτια μου είναι κόκκινα, συμβολίζουν τον κίνδυνο
Που θα χει το μυαλό μου αν το χρώμα παραμείνει
Το χελιδόνι ετοιμαζόταν να φύγει
Βρήκε μια ομάδα με σπουργίτια και γινήκανε φίλοι
Μα οι νύχτες κρύες εδώ πέρα και ο φίλος σ' αφήνει
Βρήκα το σώμα παγωμένο κάτω απτό παραθύρι
[Verse 2]
Είπα, το χελιδόνι είχε ξεχάσει να φύγει
Ερωτεύτηκε ένα σπουργίτι που είχαν γίνει φίλοι
Μα οι νύχτες κρύες εδώ πέρα και η αγάπη σ' αφήνει
Το σώμα ακόμα παγωμένο μέσα στη παραφίνη
Είναι η εκδίκηση μας, back to black
Εγώ κι ο βίο σκηνή κι ήμαστε back to back
Ρίχνω όποιον θέλεις είτε ομάδα είτε man to man
Μπαίνω στο μπάσιμο όσοι βλέπουν λένε man too much
Το που γεννήθηκα συνέβη κατά τύχη
Ποιο έδαφος ζητάς να δεχθώ;
Το σπίτι μου όπου κι οι φίλοι μου γιαυτό κ αλλάζει κάθε λεπτό
Και το κομμάτι αυτό μεμπτό είναι αν θέλεις το όπλο στη θήκη
Ο εχθρός μας σάρωσε τη πόλη δε με βρήκε μαν
Γιατί πετάω πάνω απ' τη πόλη σα τον Πίτερ παν
Αν ψάχνεις τρόπο να με βρεις αυτός δεν είναι καν
Πως να με δείτε καθαρά μέσα απ' τη filter cam
Παίρνω τη πέτρα απτό μάτι του πρίγκιπα (ye, ye)
Μία Ζωή με κενά μα αν πεθάνω ξανά
Θα 'χω βγει ως τις 9
Απ' τη στάχτη του φοίνικα
Ποιος είναι αυτό που μου ζητά τη ζωή του να παρατείνει;
Τον πάγωσα ίδιος να παραμείνει
Γιατί η ελπίδα τους στο τέλος μένει μόνη
Μέσα μου ζει το πνεύμα από το χελιδόνι
Το χελιδόνι ετοιμαζόταν να φύγει
Να αποδημήσει για τη Σαχάρα
Το τελευταίο βράδυ πριν ξεκινήσει το πέρασε στο κέντρο της πόλης κουρνιάζοντας στο άγαλμα του ευτυχισμένο πρίγκιπα
Ο πρίγκιπας δεν ήταν όμως πλέον ευτυχισμένος γιατί από κει που είχαν στήσει το άγαλμα του μπορούσε να δει όλη τη δυστυχία και μιζέρια της πόλης που κάποτε βασίλευε από ψηλά
[Verse 1]
Οι μπάρες μου βαριές, η ταχύτητα ποικίλει
Γράφω τόσες που εμφανίζω πλέον πρόβλημα στη κοίλη
Είμαι ο πρόσφυγας στο δειλί, κ η βάρκα μου είναι πρώτη
Έχω τα αδέρφια μου στην όχθη να κουνάνε μαντήλι
Μιλάνε τώρα όσοι έχουν δει τα φθηνά
Πλησιάζει μπόρα το χουν δει τα πτηνά
Μου λεν πως μοιάζω με το τέλος να δε βρίσκω κοινά, το τέλος μοιάζει κοντά
Εμένα ακόμα δε μπορούν να με αγγίξουν
Είπα στη μάνα μου θα βγω μα δε μπορούν να μ' αφήσουν
Είμαι ακόμη 9 χρόνων κι αυτή είναι η πόλη του μίσους
Οι πρώτοι ρολόι του μίσους, ο δάσκαλος που με χτυπούσε
Κι αν ο αυχένας μου πονούσε, αυτοί είναι οι νόμοι του μισούς
Να δω τον Ηλία ψηλά; αυτό είναι ανέφικτο
Το χώμα βγάζει φυτά μα δεν είναι εύφορο
Το μέρος έχει ζωή μα δεν είναι εύπορο
Μπορεί να βρεις τη χαρά μα δεν είναι εύκολο
Ποιος είναι αυτό που μου ζητά τη ζωή του να παρατείνει;
Θα ζήσει πάντα ακίνητος μες τη παραφίνη
Τα μάτια μου είναι κόκκινα, συμβολίζουν τον κίνδυνο
Που θα χει το μυαλό μου αν το χρώμα παραμείνει
Το χελιδόνι ετοιμαζόταν να φύγει
Βρήκε μια ομάδα με σπουργίτια και γινήκανε φίλοι
Μα οι νύχτες κρύες εδώ πέρα και ο φίλος σ' αφήνει
Βρήκα το σώμα παγωμένο κάτω απτό παραθύρι
[Verse 2]
Είπα, το χελιδόνι είχε ξεχάσει να φύγει
Ερωτεύτηκε ένα σπουργίτι που είχαν γίνει φίλοι
Μα οι νύχτες κρύες εδώ πέρα και η αγάπη σ' αφήνει
Το σώμα ακόμα παγωμένο μέσα στη παραφίνη
Είναι η εκδίκηση μας, back to black
Εγώ κι ο βίο σκηνή κι ήμαστε back to back
Ρίχνω όποιον θέλεις είτε ομάδα είτε man to man
Μπαίνω στο μπάσιμο όσοι βλέπουν λένε man too much
Το που γεννήθηκα συνέβη κατά τύχη
Ποιο έδαφος ζητάς να δεχθώ;
Το σπίτι μου όπου κι οι φίλοι μου γιαυτό κ αλλάζει κάθε λεπτό
Και το κομμάτι αυτό μεμπτό είναι αν θέλεις το όπλο στη θήκη
Ο εχθρός μας σάρωσε τη πόλη δε με βρήκε μαν
Γιατί πετάω πάνω απ' τη πόλη σα τον Πίτερ παν
Αν ψάχνεις τρόπο να με βρεις αυτός δεν είναι καν
Πως να με δείτε καθαρά μέσα απ' τη filter cam
Παίρνω τη πέτρα απτό μάτι του πρίγκιπα (ye, ye)
Μία Ζωή με κενά μα αν πεθάνω ξανά
Θα 'χω βγει ως τις 9
Απ' τη στάχτη του φοίνικα
Ποιος είναι αυτό που μου ζητά τη ζωή του να παρατείνει;
Τον πάγωσα ίδιος να παραμείνει
Γιατί η ελπίδα τους στο τέλος μένει μόνη
Μέσα μου ζει το πνεύμα από το χελιδόνι