Γη του κρύου Gi Tou Kriou by ROCKLEE (GRC) Lyrics
[Intro]
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Και δε δρούμε νόμιμα γενικά
Είναι να μην έχεις κόλλημα.. χμ
[Chorus]
Ανατολή ήλιου , τα χέρια μου κοκάλωσαν γη του κρύου
Τα χείλια μου έχουν πάρει χρώμα μπε του θείου
Κι η ατμόσφαιρα παγώνει το κορμί σου
Η ακινησία απόψε θα ναι η υπερδύναμη σου
Πέφτει το χιόνι στο οροπέδιο
Στο βήμα δισταγμός σαν ναρκοπέδιο
Το σώμα σου τινάζεται σε διάφορους τόπους
Κόκκινες πινελιές πάνω στους κάτασπρους λόφους
[Verse 1]
Το απόσκοσμο φως είναι , απτο μάτι του κακού
Και συ ρωτάς ποιος είναι? (τιιι)
Σήμερα θα οδηγάς την όμας μπρος μείνε
Τυπάς θα σε βρει όπου κι αν πας , αυτός είμαι (α-χα)
Γύρω απ' το λαιμό μου σχηματίζεται πάχνη
Κρατώ το δώρο μου κρυφό καθώς πλησιάζω στη φάτνη
Μεγάλο το ταξίδι , μα το αστέρι που φωτίζει
Κάνει το αίσθημα γλυκό σαν να 'ταν ζάχαρη άχνη
(ζάχαρη άχνη)
Τρεις μάγοι , η ύπαρξη του κακού πάνω στη γη είναι αυτή
Που το καλό εισάγει (εισάγει)
Μπροστά μου αν βρω τον ποιμένα θα τον σκοτώσω
Ο μόνος τρόπος για να μη βρεθώ στη στάνη (τη στάνη)
Δώσ' μου το σώμα σου τώρα να γνωρστούμε
Θα ψάξουμε τη περιοχή μετά ας χωριστούμε
Ο τόπος έχει ξόρκι από πάνω του ότι δούμε
Να ξέρεις θα διαφέρει αισθητά από ότι ζούμε
Ηπία πολύ πάλι και κλήθηκα
Να δώσω κάποια απάντηση στον λόγο που γεννήθηκα
Βλέπω σε τρόμαξα συγνώμη που ανοίχτηκα
Κρατά γερά το χέρι μου τα υπόλοιπα είναι ανήθικα
Μη βγάλεις χάρτη εμπιστεύομαι τη πυξίδα
Κάθε μάχη σαν σημάδι μένει πάνω στην ασπίδα
Είμαστε μόνοι και μας απειλεί η χλωρίδα
Μοιάζει η βλάστηση πυκνή πιάσε τα μαλλιά κοτσίδα
[Chorus]
Τα χέρια μου κοκάλωσαν γη του κρύου
Τα χείλια μου έχουν πάρει χρώμα μπλε του θείου
Κι η ατμόσφαιρα παγώνει το κορμί σου
Η ακινησία απόψε θα 'ναι η υπερδύναμη σου
Πέφτει το χιόνι στο οροπέδιο
Στο βήμα δισταγμός σαν ναρκοπέδιο
Το σώμα σου τινάζεται σε διάφορους τόπους
Κόκκινες πινελιές πάνω στους κάτασπρους λόφους
[Verse 2]
Μου λες το ζήσαμε ξανά και ξανά
Ότι γίνεται εδώ θα γίνεται παντοτινά
Η νέμεσις μου μοναχός στο όρο Σινά
Που κρεμιέται από τα βράχια που φωλιάζουν τα πτηνά
Βλέμμα κοφτό τόσο που κόβει χολή
Είναι επιδέξιες κινήσεις το όνομα μου ROCKLEE
Κάποιοι θεοί το θεώρησαν προσβολή
Τώρα μονομαχώ τον δρόμο μου προς την ανατολή
Το ραπ ναρκωτικό , βάρα το ένεση
Εμένα ρέει στο αίμα μου απ' τη γέννηση
Παντού γύρω χρυσός σα να διασχίζουμε τον Τένεσι
Πριν πατήσουν οι άποικοι και αρχίσουνε την εύρεση
6 μέρες της γέννεσης ,βλέπω το τέλος πριν συγγραφεί
Γράφω το στίχο μου σε κώδικα με άγνωστη γραφή
Μοιάζει στο δίσκο της φαιστού όποτε βρουν βρουν το κλειδί
Θα το έχω ήδη ρυθμισμένο να αυτοκαταστραφεί (yee yee)
Μας οδηγεί ο άσπρος λύκος οδηγός , είσαι
Ρηχός αν νόμιζες ότι θα πάμε οδικώς (yee yee)
Το κτήνος βράζει μέσα του μα είναι πιστό
Έχω να φάω από προχθές δε θέλει να απελπιστώ
Σε αυτούς τους τόπους φαίνεται να βρέχει μόνιμα
Αυτό είναι το συμπέρασμα μου
Στάχτη στο πέρασμα μου , η ασβέστη φωτιά που καίει
Τα πάντα, ψάχνουν αφορμή στη πυρκαγιά η σπίθα στη καρδιά μου
Και
[Outro]
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Και δε δρούμε νόμιμα γενικά
Είναι να μην έχεις κόλλημα ηθικά
Μέσα στο κεφάλι μου χημικά
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Μα δε φταιν φαινόμενα καιρικά
Στέλες της βροχής δάκρυα θυληκά
Άνοιξε το νου να δεις σφαιρικά
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Και δε κάνουμε όνειρα γενικά
Μα εσύ δες το πρόβλημα θετικά
Ρίξε στο ποτήρι σου χημικά
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Μα δε φταιν φαινόμενα καιρικά
Στάλες της βροχής δάκρυα θυληκά
Άνοιξε το νου να δεις σφαιρικά
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Και δε δρούμε νόμιμα γενικά
Είναι να μην έχεις κόλλημα.. χμ
[Chorus]
Ανατολή ήλιου , τα χέρια μου κοκάλωσαν γη του κρύου
Τα χείλια μου έχουν πάρει χρώμα μπε του θείου
Κι η ατμόσφαιρα παγώνει το κορμί σου
Η ακινησία απόψε θα ναι η υπερδύναμη σου
Πέφτει το χιόνι στο οροπέδιο
Στο βήμα δισταγμός σαν ναρκοπέδιο
Το σώμα σου τινάζεται σε διάφορους τόπους
Κόκκινες πινελιές πάνω στους κάτασπρους λόφους
[Verse 1]
Το απόσκοσμο φως είναι , απτο μάτι του κακού
Και συ ρωτάς ποιος είναι? (τιιι)
Σήμερα θα οδηγάς την όμας μπρος μείνε
Τυπάς θα σε βρει όπου κι αν πας , αυτός είμαι (α-χα)
Γύρω απ' το λαιμό μου σχηματίζεται πάχνη
Κρατώ το δώρο μου κρυφό καθώς πλησιάζω στη φάτνη
Μεγάλο το ταξίδι , μα το αστέρι που φωτίζει
Κάνει το αίσθημα γλυκό σαν να 'ταν ζάχαρη άχνη
(ζάχαρη άχνη)
Τρεις μάγοι , η ύπαρξη του κακού πάνω στη γη είναι αυτή
Που το καλό εισάγει (εισάγει)
Μπροστά μου αν βρω τον ποιμένα θα τον σκοτώσω
Ο μόνος τρόπος για να μη βρεθώ στη στάνη (τη στάνη)
Δώσ' μου το σώμα σου τώρα να γνωρστούμε
Θα ψάξουμε τη περιοχή μετά ας χωριστούμε
Ο τόπος έχει ξόρκι από πάνω του ότι δούμε
Να ξέρεις θα διαφέρει αισθητά από ότι ζούμε
Ηπία πολύ πάλι και κλήθηκα
Να δώσω κάποια απάντηση στον λόγο που γεννήθηκα
Βλέπω σε τρόμαξα συγνώμη που ανοίχτηκα
Κρατά γερά το χέρι μου τα υπόλοιπα είναι ανήθικα
Μη βγάλεις χάρτη εμπιστεύομαι τη πυξίδα
Κάθε μάχη σαν σημάδι μένει πάνω στην ασπίδα
Είμαστε μόνοι και μας απειλεί η χλωρίδα
Μοιάζει η βλάστηση πυκνή πιάσε τα μαλλιά κοτσίδα
[Chorus]
Τα χέρια μου κοκάλωσαν γη του κρύου
Τα χείλια μου έχουν πάρει χρώμα μπλε του θείου
Κι η ατμόσφαιρα παγώνει το κορμί σου
Η ακινησία απόψε θα 'ναι η υπερδύναμη σου
Πέφτει το χιόνι στο οροπέδιο
Στο βήμα δισταγμός σαν ναρκοπέδιο
Το σώμα σου τινάζεται σε διάφορους τόπους
Κόκκινες πινελιές πάνω στους κάτασπρους λόφους
[Verse 2]
Μου λες το ζήσαμε ξανά και ξανά
Ότι γίνεται εδώ θα γίνεται παντοτινά
Η νέμεσις μου μοναχός στο όρο Σινά
Που κρεμιέται από τα βράχια που φωλιάζουν τα πτηνά
Βλέμμα κοφτό τόσο που κόβει χολή
Είναι επιδέξιες κινήσεις το όνομα μου ROCKLEE
Κάποιοι θεοί το θεώρησαν προσβολή
Τώρα μονομαχώ τον δρόμο μου προς την ανατολή
Το ραπ ναρκωτικό , βάρα το ένεση
Εμένα ρέει στο αίμα μου απ' τη γέννηση
Παντού γύρω χρυσός σα να διασχίζουμε τον Τένεσι
Πριν πατήσουν οι άποικοι και αρχίσουνε την εύρεση
6 μέρες της γέννεσης ,βλέπω το τέλος πριν συγγραφεί
Γράφω το στίχο μου σε κώδικα με άγνωστη γραφή
Μοιάζει στο δίσκο της φαιστού όποτε βρουν βρουν το κλειδί
Θα το έχω ήδη ρυθμισμένο να αυτοκαταστραφεί (yee yee)
Μας οδηγεί ο άσπρος λύκος οδηγός , είσαι
Ρηχός αν νόμιζες ότι θα πάμε οδικώς (yee yee)
Το κτήνος βράζει μέσα του μα είναι πιστό
Έχω να φάω από προχθές δε θέλει να απελπιστώ
Σε αυτούς τους τόπους φαίνεται να βρέχει μόνιμα
Αυτό είναι το συμπέρασμα μου
Στάχτη στο πέρασμα μου , η ασβέστη φωτιά που καίει
Τα πάντα, ψάχνουν αφορμή στη πυρκαγιά η σπίθα στη καρδιά μου
Και
[Outro]
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Και δε δρούμε νόμιμα γενικά
Είναι να μην έχεις κόλλημα ηθικά
Μέσα στο κεφάλι μου χημικά
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Μα δε φταιν φαινόμενα καιρικά
Στέλες της βροχής δάκρυα θυληκά
Άνοιξε το νου να δεις σφαιρικά
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Και δε κάνουμε όνειρα γενικά
Μα εσύ δες το πρόβλημα θετικά
Ρίξε στο ποτήρι σου χημικά
Αυτή η πόλη κλαίει μόνιμα τελικά
Μα δε φταιν φαινόμενα καιρικά
Στάλες της βροχής δάκρυα θυληκά
Άνοιξε το νου να δεις σφαιρικά