İstanbul by Muta Lyrics
[Verse 1]
Ne içtiğimi bilmiyorum inan ki
Yolda yürüyorum, müzik hep kulağımda
İnsanlar garip garip bakıyolar bana
Aldırışsız şekilde yürüyorum karakola
Ellerim kan içinde sebebini bilmiyorum
Cinayet işledim de teslim olmaya mı gidiyorum
Nasıl olabilir ki bunu kendime soruyorum
Korkuyorum bazen, kendimden bile korkuyorum
Burası İstanbul, çakallarla dolu semtler
Film cam, polis ve çömez takılan sivil tipler
Burası Istanbul, güçlü olan söyler
Güçsüz olan ezilir ve her şeye evet der
Kendi kendime mi konuşuyorum birader
Yanımda sadık olan binlerce nefer
Denyo denyo bakma suratıma birader
Alkol uyuşturucu ne varsa bana hemen ver
[Nakarat]
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Cinayet işlemeye gidiyorum birader
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Boş konuşup canımı sıkma birader
[Verse 2]
Sürekli siren sesleri hakim semtime
Ben de bi’ şekilde hakimim bütün semtime
Anlayışsız godomansan yürü kendi semtine
Bana saygısızlık ölüm getirir semtimde
Küçükken söylerlerdi bu çocuk gaddar olacak
Söylenenler doğru, Anıl artık gaddar olacak
Sakin olacak, olan olacak, cinayet dahi işlerken
Bıraktığım not ise “hak ettiğiniz bu olacak”
Bozuk psikolojimle sayısız psikiyatrist delirttim
Tökezledim, ezildim lakin asla düşmedim
Lisede montum yoktu, karda yürüdüm üşümedim
Düşünemedim baba, öleceğini düşünemedim
Elimdeki kan kendi kanımmış birader
Kafam iyi vurmuşum kendimi, polise haber ver
Çalış çabala, koşup dur bu dünyaya kira ver
Sık kafama kurtaramasın ambulans birader
Sık kafama kurtaramasın kimse birader
Sık kafama kurtaramasın dostlarım birader
Sık kafama kurtaramasın sevdiğim birader
Sık kafama kavuştur babama birader
[Nakarat]
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Cinayet işlemeye gidiyorum birader
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Boş konuşup canımı sıkma birader
Ne içtiğimi bilmiyorum inan ki
Yolda yürüyorum, müzik hep kulağımda
İnsanlar garip garip bakıyolar bana
Aldırışsız şekilde yürüyorum karakola
Ellerim kan içinde sebebini bilmiyorum
Cinayet işledim de teslim olmaya mı gidiyorum
Nasıl olabilir ki bunu kendime soruyorum
Korkuyorum bazen, kendimden bile korkuyorum
Burası İstanbul, çakallarla dolu semtler
Film cam, polis ve çömez takılan sivil tipler
Burası Istanbul, güçlü olan söyler
Güçsüz olan ezilir ve her şeye evet der
Kendi kendime mi konuşuyorum birader
Yanımda sadık olan binlerce nefer
Denyo denyo bakma suratıma birader
Alkol uyuşturucu ne varsa bana hemen ver
[Nakarat]
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Cinayet işlemeye gidiyorum birader
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Boş konuşup canımı sıkma birader
[Verse 2]
Sürekli siren sesleri hakim semtime
Ben de bi’ şekilde hakimim bütün semtime
Anlayışsız godomansan yürü kendi semtine
Bana saygısızlık ölüm getirir semtimde
Küçükken söylerlerdi bu çocuk gaddar olacak
Söylenenler doğru, Anıl artık gaddar olacak
Sakin olacak, olan olacak, cinayet dahi işlerken
Bıraktığım not ise “hak ettiğiniz bu olacak”
Bozuk psikolojimle sayısız psikiyatrist delirttim
Tökezledim, ezildim lakin asla düşmedim
Lisede montum yoktu, karda yürüdüm üşümedim
Düşünemedim baba, öleceğini düşünemedim
Elimdeki kan kendi kanımmış birader
Kafam iyi vurmuşum kendimi, polise haber ver
Çalış çabala, koşup dur bu dünyaya kira ver
Sık kafama kurtaramasın ambulans birader
Sık kafama kurtaramasın kimse birader
Sık kafama kurtaramasın dostlarım birader
Sık kafama kurtaramasın sevdiğim birader
Sık kafama kavuştur babama birader
[Nakarat]
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Cinayet işlemeye gidiyorum birader
İstanbul, (ahh!) İstanbul, İstanbul
Boş konuşup canımı sıkma birader