Anlamı Yok by MAS Lyrics
Geri dönmek zor artık, bu yol tek yönlü
Yok gönlüm, çoktan gömdüm, toprakta söndü
Onlar böndü, kördü, mezar taşım olur önlük
Gördüm, soldu çok kez, kişi benle öldü
İki üniforma var hayatta; biri askerî, biri kefen
Neden dersen; rütbe toprağın üstünde her sefer
Altına girince herkes, verildi son nefes
Aynı hapis, aynı kafes, aynı habis, aynı kefe
Korkum ümidime kenetlendi kabuslarda
Sevgiye açtı, sıra mutluluğa susuzlarda
Gözlerimin ateşi kül, suratımsa buzlarda
Aynı anda hüzmeye koş, kalakal puslarda
Kafam dolu, aklım almıyor mesele birikti
Acele gerekli, saygım sonsuz ecele önüm ilikli
Adım yazdığım kirli sayfalarda silikti
Hayat ne getirdiyse fazlasını yitirdim
Nakarat:
Anlamı yok anlamı yok
Bulutlar ağlıyor sen anlamıy'on
Yine aldanıyom (bu dünya böyledir)
Yine aynı çamura saplanıyom
Aklım dahi benden değil ki geçmişten üveydir
Müflisler meclisinde hürmüze iç güveydir
Düşen düştüğü yere güvensin, yedi düvel, yedi pergel
Kaderde; ben kuzey sen güneysin
Güneşsiz günlerin ünlemidir karanlık affaladı
Seyrek sakalları yüzüne küstürür, yüzey bakanları
Ağır yaralı kavuşmaz dikişle ayrı yanları
Hayat düşman oldu bazen o saf almadı
Ateşim iki bin yılda süt beyazı kibritin korkar
İblisi nefreti, sahte içtiği zehir, ifriti korkak
Gönül kapısına iki söz ve cilveden koyma tokmak
Çünkü giren çıktığında zor kalbi yerine koymak
Yandım hayat maşayla tutar atar beni kenara
Külden solgun, gülden canlıyım sen başka ten ara
Mavi gökyüzünde kayan yıldızlar, eksiz temalar
Semada sel ağlar, yerde bana sela gelir adıma senalar
Yok gönlüm, çoktan gömdüm, toprakta söndü
Onlar böndü, kördü, mezar taşım olur önlük
Gördüm, soldu çok kez, kişi benle öldü
İki üniforma var hayatta; biri askerî, biri kefen
Neden dersen; rütbe toprağın üstünde her sefer
Altına girince herkes, verildi son nefes
Aynı hapis, aynı kafes, aynı habis, aynı kefe
Korkum ümidime kenetlendi kabuslarda
Sevgiye açtı, sıra mutluluğa susuzlarda
Gözlerimin ateşi kül, suratımsa buzlarda
Aynı anda hüzmeye koş, kalakal puslarda
Kafam dolu, aklım almıyor mesele birikti
Acele gerekli, saygım sonsuz ecele önüm ilikli
Adım yazdığım kirli sayfalarda silikti
Hayat ne getirdiyse fazlasını yitirdim
Nakarat:
Anlamı yok anlamı yok
Bulutlar ağlıyor sen anlamıy'on
Yine aldanıyom (bu dünya böyledir)
Yine aynı çamura saplanıyom
Aklım dahi benden değil ki geçmişten üveydir
Müflisler meclisinde hürmüze iç güveydir
Düşen düştüğü yere güvensin, yedi düvel, yedi pergel
Kaderde; ben kuzey sen güneysin
Güneşsiz günlerin ünlemidir karanlık affaladı
Seyrek sakalları yüzüne küstürür, yüzey bakanları
Ağır yaralı kavuşmaz dikişle ayrı yanları
Hayat düşman oldu bazen o saf almadı
Ateşim iki bin yılda süt beyazı kibritin korkar
İblisi nefreti, sahte içtiği zehir, ifriti korkak
Gönül kapısına iki söz ve cilveden koyma tokmak
Çünkü giren çıktığında zor kalbi yerine koymak
Yandım hayat maşayla tutar atar beni kenara
Külden solgun, gülden canlıyım sen başka ten ara
Mavi gökyüzünde kayan yıldızlar, eksiz temalar
Semada sel ağlar, yerde bana sela gelir adıma senalar