Tanıdığım en güzel varlığa satırlar: çağların gittiğidir by Kanove (Ali Baran Tuyur) Lyrics
["Tanıdığım en güzel varlığa satırlar: çağların gittiğidir" için şarkı sözleri]
[Bölüm]
Sence normal mi, bu kente böyle çığlar
Sence normal mi, rüyalar bir katre suyla çağlar
Normal değil, arkamızda kuşkularla gölgeler karıştı
Bu aralar yemek yemiyor çağlar
İnandı çünkü insanın insan olmadığına
Dünyanın dünya olmadığına, hüsran olduğuna
Zordan daha da zor, bu cenazemin uzun soluklu
Bir kadın kadar zarafeti, anlıyorsun çağlar
Yanmışsın, çünkü yalnızdık
Nedenler arama sadece otur ve nükbet şu bağrını
Apaçık bir yangınsın, çünkü yanmıştık
Belki hakikat de bizim kadar batmıştır
Güzel bir akşamüstü insanlar yakar zaman
Güzel bir gün sonunda anne ağlatır hayat
Güzel bir gün sonunda bedeni çatlatan
Ve çatlatan ve çatlatan
Bana bakmadan yıkan mortem
Kendimle savaştayım zaten herkes öyle
Belki bir gün gеlir kaybederim düşüncesiylе
Başkadır yüzüm, ormana çiğ düşen de zarlanır
Elimi kolumu açtım; haydi asın, yakın, taşlayın
Bu melamet, anladım ki benle beraber değil ki
Dikenlerim, sürüngenim, belki cehennemin bedeni
Hiçbir şeyim, hiçbir şey kadar da kirliceyim
Sanki endişeyim, hain sevişmenin saygısız böceğiyim
Ardıyız gecenin haydi ışıklar yak
Mumların dumanıyla komünleşip bir resim yap (sonra yak)
Elvedama Kirke ol, yıkıl belinde kılıçlarla
(çağlar, adını anmamam günah)
Aylar geçeli çok olmuştu zaten
Zaten yaşam yangın denen yüzün sessizliğine ithafen!
Bil ki gerçek olan, gerçeğin unuttuğudur
Karşında kanun kadar saçmayım ben
[Nakarat]
Öldükçe öldüm ve gömmedin hiç
Mavi erikler yalnızlığın çili
İhanet etmedim hiçbir zaman
Ama insan zaten hain değil mi?
[Bölüm]
Sence normal mi, bu kente böyle çığlar
Sence normal mi, rüyalar bir katre suyla çağlar
Normal değil, arkamızda kuşkularla gölgeler karıştı
Bu aralar yemek yemiyor çağlar
İnandı çünkü insanın insan olmadığına
Dünyanın dünya olmadığına, hüsran olduğuna
Zordan daha da zor, bu cenazemin uzun soluklu
Bir kadın kadar zarafeti, anlıyorsun çağlar
Yanmışsın, çünkü yalnızdık
Nedenler arama sadece otur ve nükbet şu bağrını
Apaçık bir yangınsın, çünkü yanmıştık
Belki hakikat de bizim kadar batmıştır
Güzel bir akşamüstü insanlar yakar zaman
Güzel bir gün sonunda anne ağlatır hayat
Güzel bir gün sonunda bedeni çatlatan
Ve çatlatan ve çatlatan
Bana bakmadan yıkan mortem
Kendimle savaştayım zaten herkes öyle
Belki bir gün gеlir kaybederim düşüncesiylе
Başkadır yüzüm, ormana çiğ düşen de zarlanır
Elimi kolumu açtım; haydi asın, yakın, taşlayın
Bu melamet, anladım ki benle beraber değil ki
Dikenlerim, sürüngenim, belki cehennemin bedeni
Hiçbir şeyim, hiçbir şey kadar da kirliceyim
Sanki endişeyim, hain sevişmenin saygısız böceğiyim
Ardıyız gecenin haydi ışıklar yak
Mumların dumanıyla komünleşip bir resim yap (sonra yak)
Elvedama Kirke ol, yıkıl belinde kılıçlarla
(çağlar, adını anmamam günah)
Aylar geçeli çok olmuştu zaten
Zaten yaşam yangın denen yüzün sessizliğine ithafen!
Bil ki gerçek olan, gerçeğin unuttuğudur
Karşında kanun kadar saçmayım ben
[Nakarat]
Öldükçe öldüm ve gömmedin hiç
Mavi erikler yalnızlığın çili
İhanet etmedim hiçbir zaman
Ama insan zaten hain değil mi?