Injuri Behtare by Kaboos Lyrics
[ورس اول: کابوس]
روزا شــدن کـوتاه مـــثل موها سـَـرم
راه میرم تو خیابون سیگارم گوشه لبم
فقط برگ میکنم لگد
وقـــت میکنـم تـَـلف
اصلاً نمیدونم چطور روزامو شب میکنم
بعــضی وقت ها شک میکنم که زنده ام
فِـس ام ، اه ، متنفرم از خودم
من از حِسم ، متنفرم از قسمت
از اینکه همچی فرق کرده از قدیم
کاش این زمان لعنتی برگرده عقب
خاطره ها ، مثل دودِ سیگار محو نشن
پـُردردِ دلم این روزا
کارم شدن فک زدن
هه مسخرس
هیچ چیزی خوب نی
.. وقـــتی نـــور نی
کی میفهمه چیه شفاف بودن
دیده نمیشه پرواز تو شــــب
پرنده تنهاست
خون گرم نیست هیشکی
حتی خودم میخندم به دردام
شاید یه خوابه همش
خــدا به خواب منم میاد میـــگه آزادی
شاید این زندگی اونقدرا هم آشغال نیست
منم کل دنیا همش انعکاس از فکرمه
کاش آیینه بشکنه
کاش بازی شه یکسره
فقط یه نفر صدامو بشنوه
این لعنتی که عقب برو نیست ، لااقل بگذره
این جوری بهتره ها؟
[بامداد]
...آره بهتره
[ورس دوم: بامداد]
این سکوت خیلی وقته تومه یه ساله باهامه
میخوام بـِهش تَــن ندم ، یــکم حـرف بــزنم
اغــــفالم نکن ، من فالمو از بـَـرم
مخمو نزن ، بزار سر جاش باشه
دوباره وقت منه فصل من رسیده ، چه سرده
مـن کــالَم ، سفــتیم مثل روز های پـُـردرده
زندگیه من یه فیلمه که نمیره رو پرده
ولی همه میدونین ، نقـش اولش مرده
از گوش های یخ زدم که سپردم به بیت ها
تا دندونام که به تنها چیزی که میره رنگ زرده
نه غـذای ننم
نه نوک سینه ی زنم
من فقط میخوام برسم جایی که ادامه ندم
نه میخوام راحت ببازم ، نه از رو ادعا ببرم
من فقط میخوام شلوارم شل شه به کـــمرم
اونــم باشه به سبب جـیبای پر جنمـم، اه
توف تو گورت
توف تو گورِ نوچت
تهتو گاییدم زندگی
که اونم پوچه
دلم تنگه واسه کودکیم غیر این هیچ
امتحان عمرم تقلبِ زیر میز
ریز ریز
میخـونم هرچی شعر دارم
توی گوشِت ، توی گوشِت
روزا شــدن کـوتاه مـــثل موها سـَـرم
راه میرم تو خیابون سیگارم گوشه لبم
فقط برگ میکنم لگد
وقـــت میکنـم تـَـلف
اصلاً نمیدونم چطور روزامو شب میکنم
بعــضی وقت ها شک میکنم که زنده ام
فِـس ام ، اه ، متنفرم از خودم
من از حِسم ، متنفرم از قسمت
از اینکه همچی فرق کرده از قدیم
کاش این زمان لعنتی برگرده عقب
خاطره ها ، مثل دودِ سیگار محو نشن
پـُردردِ دلم این روزا
کارم شدن فک زدن
هه مسخرس
هیچ چیزی خوب نی
.. وقـــتی نـــور نی
کی میفهمه چیه شفاف بودن
دیده نمیشه پرواز تو شــــب
پرنده تنهاست
خون گرم نیست هیشکی
حتی خودم میخندم به دردام
شاید یه خوابه همش
خــدا به خواب منم میاد میـــگه آزادی
شاید این زندگی اونقدرا هم آشغال نیست
منم کل دنیا همش انعکاس از فکرمه
کاش آیینه بشکنه
کاش بازی شه یکسره
فقط یه نفر صدامو بشنوه
این لعنتی که عقب برو نیست ، لااقل بگذره
این جوری بهتره ها؟
[بامداد]
...آره بهتره
[ورس دوم: بامداد]
این سکوت خیلی وقته تومه یه ساله باهامه
میخوام بـِهش تَــن ندم ، یــکم حـرف بــزنم
اغــــفالم نکن ، من فالمو از بـَـرم
مخمو نزن ، بزار سر جاش باشه
دوباره وقت منه فصل من رسیده ، چه سرده
مـن کــالَم ، سفــتیم مثل روز های پـُـردرده
زندگیه من یه فیلمه که نمیره رو پرده
ولی همه میدونین ، نقـش اولش مرده
از گوش های یخ زدم که سپردم به بیت ها
تا دندونام که به تنها چیزی که میره رنگ زرده
نه غـذای ننم
نه نوک سینه ی زنم
من فقط میخوام برسم جایی که ادامه ندم
نه میخوام راحت ببازم ، نه از رو ادعا ببرم
من فقط میخوام شلوارم شل شه به کـــمرم
اونــم باشه به سبب جـیبای پر جنمـم، اه
توف تو گورت
توف تو گورِ نوچت
تهتو گاییدم زندگی
که اونم پوچه
دلم تنگه واسه کودکیم غیر این هیچ
امتحان عمرم تقلبِ زیر میز
ریز ریز
میخـونم هرچی شعر دارم
توی گوشِت ، توی گوشِت