Cromwell by Jacek Kaczmarski Lyrics

Idą na Londyn! Idą purytanie!
Siłą ich czystość czyli lęk przed grzechem
Lęk rodzi wściekłość, a wściekłość – powstanie;
Idą pokonać chrześcijan – chrześcijanie
Mgłą dysząc zamiast oddechem

Broni się grzeszny król i pomazaniec
Nie tyle władzy żal mu, co zasady
Żal płynie z winy, a z winy – kajanie
Lecz nie kajania pragną purytanie:
Muszą dowody mieć – zdrady

Dowodem – zdrada. Ów zdrajca zdradzony
Przez własne siły (te, na które liczył)
Nie może przecież zachować korony
Skoro przez Boga został osądzony
I sądzą go jego stronnicy

Jak zwykle chaos jest przy tym i zamęt
Ulica prawdę waży i rozdziela
O swoją przyszłość troszczy się parlament
Skazaniec łzawy szkicuje testament –
Z myślą o losie Cromwella
Turla się głowa królewska pod stopy
Sprawiedliwości stało się więc zadość
Dla zniewolonej wzór to Europy:
Szafot wszak w końcu biskup sam pokropił
I wielka nastała radość!

Wszystko to rankiem nadziei i wiary
Gdy strach i skrucha były zmian motorem
Wieczorem Cromwell rozpędza parlament
Sam się mianuje Lordem Protektorem:
Ofiara własnej ofiary

Idą na Londyn! Idą purytanie!