De Crisis by Greg Kerkwerper Lyrics
(Verse 1)
Problemen met mezelf, door mezelf
Problemen met m'n leven, door m'n leven
Het is om het even of ik deze wegen die ik ben ingeslagen blijf volgen
Ze blijven mij vervolgen wegens ingeslagen ruiten
Mensen zien me in dе avond buiten
In mezelf fluistеrend, heerlijk aan het zuipen
Ik geef eerlijk en ruiterlijk toe dat ik in de maatschappij niet thuis hoor
Thuis hoor je mij en denk je: 'Hoort dat wel?'
Hoor je wel dat ik mij heel wat meer van deze teringzooi had voorgesteld?
Ik pak een koordel en geef haar een kwak op 'n oorlel
Ik sta veel te strak voor een voorspel
Ik kom veel te achterbaks, van achter, achterlangs
Ik voorspel dat ik dat straks voorstel
Dit is een jubileum, geef me je vuurtje even
Mijn jubelende geest bubbelt als bubbels in een junkielepel
Je hoeft me niet een blunt te geven, een beetje skunk is allang niet meer geschikt om mij 'n rush te geven
En zelfs, spacen vind ik een beetje saai, een beetje burgelijk
Ik aai een burgertrut en naai haar blubberige huppelkut
Yo, hupsakee, ik druk me uit als peuken
Wil een kersverse bruid en haar pervers, uitgestrekt en stijf neuken
M'n feiten jeuken, omdat ze veel te diep gingen
Ik riep dingen, die veel te diep gingen zonder ooit over filosofie te beginnen
Beste luisteraars en lieve kinderen, de crisis zit heel diep bij mij van binnen
(Refrein)
Ik ben soeverein, het hoeft niet zo moeilijk te zijn
Begin het refrein, kassa's rinkelen als een tamboerijn
In ieder geval, zo zou het moeten zijn
(Verse 2)
Dwarsdoorsnede, dwars door zee als een dwarsligger
Ik ga nooit over stag, ik leef nooit overdag
Maar daar zit ik niet mee, hatsekidee
Als je 'em nog niet snapt, ga ik wel naar een ander café
Ik ga pret op dat ik leef, want ik voel de pijn
Ik ga plat om m'n face, tegenslag moet er zijn
Ook als ik hem space, als Wubbo Ockels
Ik ben nog niet toe aan een geheel nagemaakte bever, draag geen namaak-zwetende rubberen oksels
Je kan hier iets van opsteken
Van sommige van m'n claims ben ik onzeker of ik ze overleef, als een dubbele longontsteking
Als je me niet betaalt, ga ik in hongerstaking
Omdat je me niet betaalt, ga ik in hongerstaking
Ik ga nooit uit mezelf in hongerstaking
Ik wacht in steeds grotere mate van onrust op betaling, donkere shit
Als ik weer donder en bliksem met een schichtige chick, kom ik weer de ontlading
God is niet groot, God is een dwaling van het menselijk intellect
We zijn allemaal in meer of mindere mate imperfect
Dit is hoe ik de dingen zeg
Ik neem geen blad voor de mond, maar ik lig vaak brak op de grond
Soms brakend, soms gewoon stomdronken
Toch veel te beschonken, kom ik toch met de funk
(Refrein, 2x)
Ik ben soeverein, het hoeft niet zo moeilijk te zijn
Begin het refrein, kassa's rinkelen als een tamboerijn
In ieder geval, zo zou het moeten zijn
Problemen met mezelf, door mezelf
Problemen met m'n leven, door m'n leven
Het is om het even of ik deze wegen die ik ben ingeslagen blijf volgen
Ze blijven mij vervolgen wegens ingeslagen ruiten
Mensen zien me in dе avond buiten
In mezelf fluistеrend, heerlijk aan het zuipen
Ik geef eerlijk en ruiterlijk toe dat ik in de maatschappij niet thuis hoor
Thuis hoor je mij en denk je: 'Hoort dat wel?'
Hoor je wel dat ik mij heel wat meer van deze teringzooi had voorgesteld?
Ik pak een koordel en geef haar een kwak op 'n oorlel
Ik sta veel te strak voor een voorspel
Ik kom veel te achterbaks, van achter, achterlangs
Ik voorspel dat ik dat straks voorstel
Dit is een jubileum, geef me je vuurtje even
Mijn jubelende geest bubbelt als bubbels in een junkielepel
Je hoeft me niet een blunt te geven, een beetje skunk is allang niet meer geschikt om mij 'n rush te geven
En zelfs, spacen vind ik een beetje saai, een beetje burgelijk
Ik aai een burgertrut en naai haar blubberige huppelkut
Yo, hupsakee, ik druk me uit als peuken
Wil een kersverse bruid en haar pervers, uitgestrekt en stijf neuken
M'n feiten jeuken, omdat ze veel te diep gingen
Ik riep dingen, die veel te diep gingen zonder ooit over filosofie te beginnen
Beste luisteraars en lieve kinderen, de crisis zit heel diep bij mij van binnen
(Refrein)
Ik ben soeverein, het hoeft niet zo moeilijk te zijn
Begin het refrein, kassa's rinkelen als een tamboerijn
In ieder geval, zo zou het moeten zijn
(Verse 2)
Dwarsdoorsnede, dwars door zee als een dwarsligger
Ik ga nooit over stag, ik leef nooit overdag
Maar daar zit ik niet mee, hatsekidee
Als je 'em nog niet snapt, ga ik wel naar een ander café
Ik ga pret op dat ik leef, want ik voel de pijn
Ik ga plat om m'n face, tegenslag moet er zijn
Ook als ik hem space, als Wubbo Ockels
Ik ben nog niet toe aan een geheel nagemaakte bever, draag geen namaak-zwetende rubberen oksels
Je kan hier iets van opsteken
Van sommige van m'n claims ben ik onzeker of ik ze overleef, als een dubbele longontsteking
Als je me niet betaalt, ga ik in hongerstaking
Omdat je me niet betaalt, ga ik in hongerstaking
Ik ga nooit uit mezelf in hongerstaking
Ik wacht in steeds grotere mate van onrust op betaling, donkere shit
Als ik weer donder en bliksem met een schichtige chick, kom ik weer de ontlading
God is niet groot, God is een dwaling van het menselijk intellect
We zijn allemaal in meer of mindere mate imperfect
Dit is hoe ik de dingen zeg
Ik neem geen blad voor de mond, maar ik lig vaak brak op de grond
Soms brakend, soms gewoon stomdronken
Toch veel te beschonken, kom ik toch met de funk
(Refrein, 2x)
Ik ben soeverein, het hoeft niet zo moeilijk te zijn
Begin het refrein, kassa's rinkelen als een tamboerijn
In ieder geval, zo zou het moeten zijn