To Πάρτυ by Eversor (GRC) Lyrics
[Verse 1: Xplicit]
Μια μαύρη πόρτα σε ξενοδοχείο γαμηστερό
Πρέπει να ήταν ή 5στερο ή 6στερο
Στον τοίχο φωτογραφίες από τα Σόδομα
Κουρτίνες από ανθρώπινο δέρμα χρυσά τα πόμολα
Μυρίζει θειάφι, φως λίγο και σκοτάδι
Και 20 καλόγριες μας πασαλείβουν λάδι
Υπάρχουν βιολιά που παίζουν μία νότα
Υπάρχουν διάδρομοι που έχουν μία πόρτα
Και ανοίγει η πόρτα πολλά τα φώτα
Μας άνοιξαν παιδιά λεπρά από τη Σπιναλόγκα
Εφτά παρθένες τις ‘ψαχναν οι πατέρες τους
Και αυτές μπροστά μας μόλις έσκισαν τις φλέβες τους
Το αίμα φτάνει έγινε πια ποτάμι
Και δαίμονες τριγύρω μας κοιτάνε σαν ρουφιάνοι
Στα πόδια τους χίλιες χιλιάδες δύο αμαρτωλοί
Γυναίκες που αγοράζουν την ψυχή σου ένα φιλί
Τριγύρω μας μόνο φόνοι, κραυγές και βιασμοί
Κοιμάμαι με καταιγίδες και με ξυπνούν σεισμοί
Μου λες «Μαλάκα μου, πού πάμε, τι κάνουμε; Φοβάμαι!»
Σου λέω «Άντε γαμήσου, προχωράμε»
[Chorus]
Εχτές το βράδυ ήμουνα σε ένα πάρτυ μες στην κόλασή σου ήσουνα και εσύ και μάντεψε. Πίναμε αίμα, μάγκα
Σε χαίδευαν χιλιάδες δαίμονες και σου 'λεγα «Πάμε», μου 'λεγες «Όχι, φίλε, εγώ θα μείνω εδώ για πάντα»
Μετά από ώρες και μήνες μήνες και μέρες Σάββατα και Δευτέρες όλες οι φωτιές σβήσαν για πάντα
«Και τι να λέει μου», απαντάς και αφού γελάς μου λες «Η κόλαση, φίλε μέσα σου ζει και φλέγεται για πάντα»
[Verse 2: Anser]
Και είδα τον θρόνο τον λευκό να στέκει μπρος μου
Και το φως μου να κρύβουν χίλιες κολόνες από μάρμαρο
Και είδα τον θάνατο τον δεύτερο
Γιατί τον πρώτο τον έζησα πριν, όταν πηδήξαμε από τον 7ο
Και ήταν η λίμνη της φωτιάς εκεί για εμάς
Και μας χαιδεύαν φλόγες της σαν μάνα που τα παιδιά της νίβει
Και μας πετάξαν με τον άδη μαζί μέσα της
Και νοιώθω πως περάσαν από τότε χίλια χρόνια ήδη
Και είδα ψυχές αμαρτωλές μες στον πυθμένα της
Και μία κόλασεως στον πάτο μιας θάλασσας απέραντης
Και είχε ένα κρύο που μας τρύπαγε τα κόκκαλα
Μια δυσωδία αφόρητη από αίμα ξερό και κόπρανα
Παντού κρανία των ανθρώπων που αγαπήσαμε
Ταριχευμένα τα κορμιά γυναικών που ακουμπήσαμε
Και τα τραγούδια μας στους τοίχους γραμμένα με το αίμα τους
Μελανιασμένο στο πιάτο μας σέρβιραν το δέρμα τους
Πόνου κραυγές παντού αντηχούσανε αφόρητες
Γυμνές γυναίκες σε καρφιά περπάταγαν ξυπόλητες
Μυαλά χυμένα στο πάτωμα από αυτόχειρες
Αν ένοιωθες τον πόνο που ζούσαν και εσύ θα το έκανες
Και φέρναν γόνδολες νεκρούς από απέναντι
Και ένας βαρκάρης μου είπε «Να 'σαστε για όλα έτοιμοι»
Και μου συστήθηκε ως ο άρχοντας της Τύρου
Μου είπε Θέλεις την αλήθεια; Έλα και χόρεψε μαζί μου»
[Chorus]
Εχτές το βράδυ ήμουνα σε ένα πάρτυ μες στην κόλασή σου ήσουνα και εσύ και μάντεψε. Πίναμε αίμα, μάγκα
Σε χαίδευαν χιλιάδες δαίμονες και σου 'λεγα «Πάμε», μου 'λεγες «Όχι, φίλε, εγώ θα μείνω εδώ για πάντα»
Μετά από ώρες και μήνες μήνες και μέρες Σάββατα και Δευτέρες όλες οι φωτιές σβήσαν για πάντα
«Και τι να λέει μου», απαντάς και αφού γελάς μου λες «Η κόλαση, φίλε μέσα σου ζει και φλέγεται για πάντα»
[Verse 3: Xplicit]
Είδες μανάδες να είναι τυλιγμένες με φωτιές
Είδα αδερφούς να κάνουν έρωτα με αδερφές
Είδα να γίνονται φόνοι εκεί που έμενες
Και νεογέννητα να τα βυζαίνουν λέαινες
Είδαμε το αίμα να τινάζεται σαν πίδακας
Κι εσύ δίπλα στον διάβολο στεκόσουν φύλακας
Σου είχα πει πως σε όλα αυτά δεν έχω θέση
Μου λες «Κοίτα τον πόνο τριγύρω και θα σου αρέσει»
Και προχωρούσαμε μέσα στον πόνο κολυμπούσαμε
Και είδες να καίγεται ό,τι αγαπούσαμε
Είδα να έρχεται εκείνη και εσύ τη φίλαγες
Είδα τον κόσμο να ακούει και δεν του μίλαγες
Είδαμε άλογα με μαύρα μάτια γυάλινα
Πίναμε αίμα σε σκεύη μέσα κρυστάλλινα
Και όλο δίψαγες και όλο ζήταγες
Και στους διαδρόμους της κόλασης όλο κύλαγες
Εχτές το βράδυ ήσουνα σε ένα πάρτυ
Σε μέρος που δεν είναι μέσα στον κόσμο και μες στον χάρτη
Και ξαφνικά τριγύρω έπεσε σκοτάδι
Γιατί έτσι αρχίζει το όνειρο που είδα χτες βράδυ
[Chorus]
Εχτές το βράδυ ήμουνα σε ένα πάρτυ μες στην κόλασή σου ήσουνα και εσύ και μάντεψε. Πίναμε αίμα, μάγκα
Σε χαίδευαν χιλιάδες δαίμονες και σου 'λεγα «Πάμε», μου 'λεγες «Όχι, φίλε, εγώ θα μείνω εδώ για πάντα»
Μετά από ώρες και μήνες μήνες και μέρες Σάββατα και Δευτέρες όλες οι φωτιές σβήσαν για πάντα
«Και τι να λέει μου», απαντάς και αφού γελάς μου λες «Η κόλαση, φίλε μέσα σου ζει και φλέγεται για πάντα»
Μια μαύρη πόρτα σε ξενοδοχείο γαμηστερό
Πρέπει να ήταν ή 5στερο ή 6στερο
Στον τοίχο φωτογραφίες από τα Σόδομα
Κουρτίνες από ανθρώπινο δέρμα χρυσά τα πόμολα
Μυρίζει θειάφι, φως λίγο και σκοτάδι
Και 20 καλόγριες μας πασαλείβουν λάδι
Υπάρχουν βιολιά που παίζουν μία νότα
Υπάρχουν διάδρομοι που έχουν μία πόρτα
Και ανοίγει η πόρτα πολλά τα φώτα
Μας άνοιξαν παιδιά λεπρά από τη Σπιναλόγκα
Εφτά παρθένες τις ‘ψαχναν οι πατέρες τους
Και αυτές μπροστά μας μόλις έσκισαν τις φλέβες τους
Το αίμα φτάνει έγινε πια ποτάμι
Και δαίμονες τριγύρω μας κοιτάνε σαν ρουφιάνοι
Στα πόδια τους χίλιες χιλιάδες δύο αμαρτωλοί
Γυναίκες που αγοράζουν την ψυχή σου ένα φιλί
Τριγύρω μας μόνο φόνοι, κραυγές και βιασμοί
Κοιμάμαι με καταιγίδες και με ξυπνούν σεισμοί
Μου λες «Μαλάκα μου, πού πάμε, τι κάνουμε; Φοβάμαι!»
Σου λέω «Άντε γαμήσου, προχωράμε»
[Chorus]
Εχτές το βράδυ ήμουνα σε ένα πάρτυ μες στην κόλασή σου ήσουνα και εσύ και μάντεψε. Πίναμε αίμα, μάγκα
Σε χαίδευαν χιλιάδες δαίμονες και σου 'λεγα «Πάμε», μου 'λεγες «Όχι, φίλε, εγώ θα μείνω εδώ για πάντα»
Μετά από ώρες και μήνες μήνες και μέρες Σάββατα και Δευτέρες όλες οι φωτιές σβήσαν για πάντα
«Και τι να λέει μου», απαντάς και αφού γελάς μου λες «Η κόλαση, φίλε μέσα σου ζει και φλέγεται για πάντα»
[Verse 2: Anser]
Και είδα τον θρόνο τον λευκό να στέκει μπρος μου
Και το φως μου να κρύβουν χίλιες κολόνες από μάρμαρο
Και είδα τον θάνατο τον δεύτερο
Γιατί τον πρώτο τον έζησα πριν, όταν πηδήξαμε από τον 7ο
Και ήταν η λίμνη της φωτιάς εκεί για εμάς
Και μας χαιδεύαν φλόγες της σαν μάνα που τα παιδιά της νίβει
Και μας πετάξαν με τον άδη μαζί μέσα της
Και νοιώθω πως περάσαν από τότε χίλια χρόνια ήδη
Και είδα ψυχές αμαρτωλές μες στον πυθμένα της
Και μία κόλασεως στον πάτο μιας θάλασσας απέραντης
Και είχε ένα κρύο που μας τρύπαγε τα κόκκαλα
Μια δυσωδία αφόρητη από αίμα ξερό και κόπρανα
Παντού κρανία των ανθρώπων που αγαπήσαμε
Ταριχευμένα τα κορμιά γυναικών που ακουμπήσαμε
Και τα τραγούδια μας στους τοίχους γραμμένα με το αίμα τους
Μελανιασμένο στο πιάτο μας σέρβιραν το δέρμα τους
Πόνου κραυγές παντού αντηχούσανε αφόρητες
Γυμνές γυναίκες σε καρφιά περπάταγαν ξυπόλητες
Μυαλά χυμένα στο πάτωμα από αυτόχειρες
Αν ένοιωθες τον πόνο που ζούσαν και εσύ θα το έκανες
Και φέρναν γόνδολες νεκρούς από απέναντι
Και ένας βαρκάρης μου είπε «Να 'σαστε για όλα έτοιμοι»
Και μου συστήθηκε ως ο άρχοντας της Τύρου
Μου είπε Θέλεις την αλήθεια; Έλα και χόρεψε μαζί μου»
[Chorus]
Εχτές το βράδυ ήμουνα σε ένα πάρτυ μες στην κόλασή σου ήσουνα και εσύ και μάντεψε. Πίναμε αίμα, μάγκα
Σε χαίδευαν χιλιάδες δαίμονες και σου 'λεγα «Πάμε», μου 'λεγες «Όχι, φίλε, εγώ θα μείνω εδώ για πάντα»
Μετά από ώρες και μήνες μήνες και μέρες Σάββατα και Δευτέρες όλες οι φωτιές σβήσαν για πάντα
«Και τι να λέει μου», απαντάς και αφού γελάς μου λες «Η κόλαση, φίλε μέσα σου ζει και φλέγεται για πάντα»
[Verse 3: Xplicit]
Είδες μανάδες να είναι τυλιγμένες με φωτιές
Είδα αδερφούς να κάνουν έρωτα με αδερφές
Είδα να γίνονται φόνοι εκεί που έμενες
Και νεογέννητα να τα βυζαίνουν λέαινες
Είδαμε το αίμα να τινάζεται σαν πίδακας
Κι εσύ δίπλα στον διάβολο στεκόσουν φύλακας
Σου είχα πει πως σε όλα αυτά δεν έχω θέση
Μου λες «Κοίτα τον πόνο τριγύρω και θα σου αρέσει»
Και προχωρούσαμε μέσα στον πόνο κολυμπούσαμε
Και είδες να καίγεται ό,τι αγαπούσαμε
Είδα να έρχεται εκείνη και εσύ τη φίλαγες
Είδα τον κόσμο να ακούει και δεν του μίλαγες
Είδαμε άλογα με μαύρα μάτια γυάλινα
Πίναμε αίμα σε σκεύη μέσα κρυστάλλινα
Και όλο δίψαγες και όλο ζήταγες
Και στους διαδρόμους της κόλασης όλο κύλαγες
Εχτές το βράδυ ήσουνα σε ένα πάρτυ
Σε μέρος που δεν είναι μέσα στον κόσμο και μες στον χάρτη
Και ξαφνικά τριγύρω έπεσε σκοτάδι
Γιατί έτσι αρχίζει το όνειρο που είδα χτες βράδυ
[Chorus]
Εχτές το βράδυ ήμουνα σε ένα πάρτυ μες στην κόλασή σου ήσουνα και εσύ και μάντεψε. Πίναμε αίμα, μάγκα
Σε χαίδευαν χιλιάδες δαίμονες και σου 'λεγα «Πάμε», μου 'λεγες «Όχι, φίλε, εγώ θα μείνω εδώ για πάντα»
Μετά από ώρες και μήνες μήνες και μέρες Σάββατα και Δευτέρες όλες οι φωτιές σβήσαν για πάντα
«Και τι να λέει μου», απαντάς και αφού γελάς μου λες «Η κόλαση, φίλε μέσα σου ζει και φλέγεται για πάντα»