Πληγές ΙΙ Pliges 2 by Esc Key Lyrics
[Verse 1: Lexx]
Μπήκε στο σπίτι, γεμάτη κλάματα
Πρόσωπο μαύρο από τη μάσκαρα
Έκλεισε πίσω της την πόρτα, έκλεισε πίσω της τον κόσμο
Κι έπεσε ανάσκελα, αντιμέτωπη με τον τρόμο
Κοιτούσε το ταβάνι, το ήξερε πως ξανά τα είχε κάνει όλα θάλασσα
Και έβλεπε τη ζωή της σαν ταινία
Μόνο που μόνταρε ό,τι έφερνε πόνο
Έκοβε κι έραβε σκηνές από την άρρωστη αγάπη του
Χέρια που της κρύβανε απότομα το φως στο κρεβάτι του
Χέρια γεμάτα μίσος, χέρια με ζώνες σφιχτές
Σώματα μπρος στον καθρέφτη γυμνά, με μώλωπες και γρατσουνιές
Το γυμνό της σώμα που δεν ξέρει πια τι να το κάνει
Όπου κι άμα το αφήσει, αυτό τη βρίσκει πάλι
Όποιος την αγαπήσει καταλαβαίνει
Κάτι της έχουν στερήσει, πριν της το χαρίσει η φύση
[Hook: Lexx]
Χαράζει τα στήθη της, χαράζει το σώμα της
Κάθε πληγή μια νίκη της, ο δρόμος για την κόλαση
Οι μνήμες της φρίκης της, το άδειο της σώμα
Η βιασμένη απόλαυση γεμίζει χρώμα
[Verse 2: Lexx]
Σκίζει τα ρούχα της αργά, βγάζει τα εσώρουχα
Και πάει στον καθρέφτη μπροστά
Πιάνει τους μαρκαδόρους της και τη νερομπογιά
Αρχίζει να τους γρατσουνά
Αρχίζει να τους γρατσουνά στο γυμνό δέρμα
Ζωγραφίζει ποταμάκια μ’ αίμα
Πληγές, αστέρια, πλανήτες, μαύρες τρύπες, κολασμένοι εραστές
Κοιτάει τον καθρέφτη με ηρεμία σαν να ξέρει τι κάνει καλά
Χαϊδεύεται αργά, όπως χαμογελάει απαλά
Δεν είναι αγάπη, μα δεν είναι και απέχθεια
Δεν είναι το τέλος μα δεν έχει και συνέχεια
Οι πληγές επουλώνουν, οι μπογιές θα βγουν
Μα οι καθρέφτες, δεν σταματούν να αντανακλούν
Μπήκε στο σπίτι, γεμάτη κλάματα
Πρόσωπο μαύρο από τη μάσκαρα
Έκλεισε πίσω της την πόρτα, έκλεισε πίσω της τον κόσμο
Κι έπεσε ανάσκελα, αντιμέτωπη με τον τρόμο
Κοιτούσε το ταβάνι, το ήξερε πως ξανά τα είχε κάνει όλα θάλασσα
Και έβλεπε τη ζωή της σαν ταινία
Μόνο που μόνταρε ό,τι έφερνε πόνο
Έκοβε κι έραβε σκηνές από την άρρωστη αγάπη του
Χέρια που της κρύβανε απότομα το φως στο κρεβάτι του
Χέρια γεμάτα μίσος, χέρια με ζώνες σφιχτές
Σώματα μπρος στον καθρέφτη γυμνά, με μώλωπες και γρατσουνιές
Το γυμνό της σώμα που δεν ξέρει πια τι να το κάνει
Όπου κι άμα το αφήσει, αυτό τη βρίσκει πάλι
Όποιος την αγαπήσει καταλαβαίνει
Κάτι της έχουν στερήσει, πριν της το χαρίσει η φύση
[Hook: Lexx]
Χαράζει τα στήθη της, χαράζει το σώμα της
Κάθε πληγή μια νίκη της, ο δρόμος για την κόλαση
Οι μνήμες της φρίκης της, το άδειο της σώμα
Η βιασμένη απόλαυση γεμίζει χρώμα
[Verse 2: Lexx]
Σκίζει τα ρούχα της αργά, βγάζει τα εσώρουχα
Και πάει στον καθρέφτη μπροστά
Πιάνει τους μαρκαδόρους της και τη νερομπογιά
Αρχίζει να τους γρατσουνά
Αρχίζει να τους γρατσουνά στο γυμνό δέρμα
Ζωγραφίζει ποταμάκια μ’ αίμα
Πληγές, αστέρια, πλανήτες, μαύρες τρύπες, κολασμένοι εραστές
Κοιτάει τον καθρέφτη με ηρεμία σαν να ξέρει τι κάνει καλά
Χαϊδεύεται αργά, όπως χαμογελάει απαλά
Δεν είναι αγάπη, μα δεν είναι και απέχθεια
Δεν είναι το τέλος μα δεν έχει και συνέχεια
Οι πληγές επουλώνουν, οι μπογιές θα βγουν
Μα οι καθρέφτες, δεν σταματούν να αντανακλούν