Κελί 24 by Esc Key Lyrics
[Intro: Rainman]
Άνθρωποι ποντίκια, ζουν για να πληρώνουν δεκανίκια
Τρέχουν τρέχουν σαν τρελοί μες στη γυάλα τη χρυσή
Θαμπώθηκαν και μπήκαν ένα όμορφο πρωί
Τώρα ασφυκτιούν, ψάχνουνε λίγη ζωή
[Verse 1: Rainman]
Ξύπνησα μια μέρα, βαρύς ήταν ο ύπνος
Κάθισα λιγάκι να συνέλθω όπως συνήθως
Όμως παρατήρησα πως κάτι έχει αλλάξει
Το δωμάτιο, οι τοίχοι, ο αέρας δεν ταιριάζει
Άναψα τα φώτα, λουσμένος στον ιδρώτα
Κοίταξα τριγύρω, τι να δω;
Όλα ήτανε φτιαγμένα από χρυσό
Έι ξύπνα! Μάλλον είναι ένα όνειρο
Πέρασε η ώρα κι αφότου πια συνήλθα
Άρχισα να αγγίζω τα πάντα γύρω γύρω
Το τραπέζι, το κρεβάτι, τα ρούχα και τα ράφια
Ήταν όλα 24 καράτια
Ένιωσα ευτυχία, παράξενη ιστορία
Μία φορά μου χαμογέλασε η τύχη
Ντύθηκα, στολίστηκα να δω το παραμύθι
Όμως δεν περίμενα πιο κάτω τι θα γίνει
Πήγα προς την πόρτα, μα έλειπε η πόρτα
Οι τοίχοι ήταν γυάλινοι, παράξενα τα φώτα
Ταβάνι δεν υπήρχε, παρά μόνο μια τρύπα
Ο αέρας που ανέπνεα με έπνιγε στ’ αλήθεια
Πέρασαν μέρες, πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια
Και εγώ στο ίδιο δωμάτιο να σέρνομαι ακόμα
Αναζητώντας μία πόρτα για να φύγω
Όλα μάταια, κελί 24, και κλείνω
[Hook: Lexx and Rainman]
Το χρυσό δαχτυλίδι (γυάλιζε το δόλωμα )
Στο λαιμό του δράκου (τσίμπησα, δεν πρόλαβα)
Δρόμος από λάσπη (αγόραζα, αγόραζα)
Το άγγιγμα του Μίδα (άτοκες ζωές)
Έχω όσες θες, όσες θες, όσες θες, όσες θες
[Verse 2: Lexx]
Περνάνε τα χρόνια κι η ζωή γίνεται πραγματική
Οι φόβοι μεγαλώνουνε, η φαντασία ατροφεί
Πέθαναν τα όνειρα, ζήτω το χαρτί
Τρέχω να προλάβω τη ζωή, μα με προλαβαίνει αυτή
Απλήρωτοι λογαριασμοί, τους κοιτώ δεν αλλάζουν
Με στρεσάρουν και στο τέλος μ’ αγοράζουν
Μια δουλειά το πρωί κι άλλη μία αρπαχτή
Η τηλεόραση με βλέπει, με κοιμίζει όπως φωτίζει το κελί
Μου δίνει τα εφόδια για τη χρυσή μου εκδοχή
Ξυπνάω μια μέρα και νιώθω στον αέρα, πώς έφτασα εδώ πέρα
Που φοβόμουν και ευχόμουν ταυτοχρόνως
Το χρυσό κελί μου, οι τοίχοι είναι δικοί μου
Επιτέλους θα ζήσω όπως θέλω τη ζωή μου
Όλο χαρά πήγα στην πόρτα για να φύγω
Μα η πόρτα πουθενά, τα χρυσά μου κλειδιά ήτανε άχρηστα
Πέρασαν τα χρόνια, μα δεν πέρναγε ο χρόνος
Στο χρυσό μου κελί, πέθαινα μόνος
Επίχρυσα παλάτια με δόσεις και γραμμάτια
Όσο μου κρατάν’ κλειστά τα μάτια
Θα κλειδώνω την ψυχή μου για 24 καράτια
Έχω πουλήσει την ψυχή μου για 24 καράτια
Άνθρωποι ποντίκια, ζουν για να πληρώνουν δεκανίκια
Τρέχουν τρέχουν σαν τρελοί μες στη γυάλα τη χρυσή
Θαμπώθηκαν και μπήκαν ένα όμορφο πρωί
Τώρα ασφυκτιούν, ψάχνουνε λίγη ζωή
[Verse 1: Rainman]
Ξύπνησα μια μέρα, βαρύς ήταν ο ύπνος
Κάθισα λιγάκι να συνέλθω όπως συνήθως
Όμως παρατήρησα πως κάτι έχει αλλάξει
Το δωμάτιο, οι τοίχοι, ο αέρας δεν ταιριάζει
Άναψα τα φώτα, λουσμένος στον ιδρώτα
Κοίταξα τριγύρω, τι να δω;
Όλα ήτανε φτιαγμένα από χρυσό
Έι ξύπνα! Μάλλον είναι ένα όνειρο
Πέρασε η ώρα κι αφότου πια συνήλθα
Άρχισα να αγγίζω τα πάντα γύρω γύρω
Το τραπέζι, το κρεβάτι, τα ρούχα και τα ράφια
Ήταν όλα 24 καράτια
Ένιωσα ευτυχία, παράξενη ιστορία
Μία φορά μου χαμογέλασε η τύχη
Ντύθηκα, στολίστηκα να δω το παραμύθι
Όμως δεν περίμενα πιο κάτω τι θα γίνει
Πήγα προς την πόρτα, μα έλειπε η πόρτα
Οι τοίχοι ήταν γυάλινοι, παράξενα τα φώτα
Ταβάνι δεν υπήρχε, παρά μόνο μια τρύπα
Ο αέρας που ανέπνεα με έπνιγε στ’ αλήθεια
Πέρασαν μέρες, πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια
Και εγώ στο ίδιο δωμάτιο να σέρνομαι ακόμα
Αναζητώντας μία πόρτα για να φύγω
Όλα μάταια, κελί 24, και κλείνω
[Hook: Lexx and Rainman]
Το χρυσό δαχτυλίδι (γυάλιζε το δόλωμα )
Στο λαιμό του δράκου (τσίμπησα, δεν πρόλαβα)
Δρόμος από λάσπη (αγόραζα, αγόραζα)
Το άγγιγμα του Μίδα (άτοκες ζωές)
Έχω όσες θες, όσες θες, όσες θες, όσες θες
[Verse 2: Lexx]
Περνάνε τα χρόνια κι η ζωή γίνεται πραγματική
Οι φόβοι μεγαλώνουνε, η φαντασία ατροφεί
Πέθαναν τα όνειρα, ζήτω το χαρτί
Τρέχω να προλάβω τη ζωή, μα με προλαβαίνει αυτή
Απλήρωτοι λογαριασμοί, τους κοιτώ δεν αλλάζουν
Με στρεσάρουν και στο τέλος μ’ αγοράζουν
Μια δουλειά το πρωί κι άλλη μία αρπαχτή
Η τηλεόραση με βλέπει, με κοιμίζει όπως φωτίζει το κελί
Μου δίνει τα εφόδια για τη χρυσή μου εκδοχή
Ξυπνάω μια μέρα και νιώθω στον αέρα, πώς έφτασα εδώ πέρα
Που φοβόμουν και ευχόμουν ταυτοχρόνως
Το χρυσό κελί μου, οι τοίχοι είναι δικοί μου
Επιτέλους θα ζήσω όπως θέλω τη ζωή μου
Όλο χαρά πήγα στην πόρτα για να φύγω
Μα η πόρτα πουθενά, τα χρυσά μου κλειδιά ήτανε άχρηστα
Πέρασαν τα χρόνια, μα δεν πέρναγε ο χρόνος
Στο χρυσό μου κελί, πέθαινα μόνος
Επίχρυσα παλάτια με δόσεις και γραμμάτια
Όσο μου κρατάν’ κλειστά τα μάτια
Θα κλειδώνω την ψυχή μου για 24 καράτια
Έχω πουλήσει την ψυχή μου για 24 καράτια