Ένας Λύκος by Envippi Lyrics
Έχω φύγει μακριά, πλέον, ένα βήμα πιο πέρα
Δε θέλω να ψάξεις να με βρεις ούτε να ρωτάς για νέα
Εγώ τρέχω έξω στο δρόμο μεσ' τη παράνοια και τη τρέλα
Ακούγεται ένας λύκος που ουρλιάζει, ένα βήμα πιο πέρα
Ένας λύκος με δύο βέλη καρφωμένα στο κεφάλι του
Ένα σκοινί και κάτι μνήμες μαστιγώνουνε τη πλάτη του
Νύχτα βγαίνει έξω και σκέφτεται τα λάθη του
Ψάχνει το δρόμο της επιστροφής απ' όσα γίναν πάθη του
Αν τον αναγνωρίσεις να μη πας να του μιλήσεις
Τι θα μπορούσες να του πεις για να τον συγκινήσεις
Μην απλώσεις το χέρι για να τον αφυπνίσεις
Μυαλό τόσο θολωμένο μάλλον που θα τον εκνευρίσεις
Αν γουστάρει έχει προλάβει σου 'χει ανοίξει τη παλάμη του
Έχει μάθει πως να φέρεται μα πνίγηκε στο άχτι του
Τα 'χει πια χαμένα βυθισμένος στο σκοτάδι του
Με βλέμμα χαμηλά ακολουθεί το μονοπάτι του
Μ αν τον κοιτάς στα μάτια πρόσεχε πως σε κοιτάει
Τα μάτια λένε αλήθειες που το στόμα δε τολμάει
Τα μάτια είναι η ψυχή του δείχνουν ότι κουβαλάει
Αν τον κοίταξες στα μάτια τότε ξέρεις τι ζητάει
Συνεχίζει, με ασήκωτο κεφάλι προχωράει
Γοργό είναι το βήμα του αφού ξέρει που θα πάει
Σιχτιρίζει, λογικό, η φαντασία του οργιάζει
Και η μνήμη του παρούσα περιμένει να τον σπάσει
Δυο σκέψεις τον στοιχειώνουν και του κάνουν τα κουμάντα
Τον εμποδίζουν να κοιτάει μπροστά και να κάνει πλάνα
Τον ετοιμάζουνε να ακούσει τα χειρότερα μαντάτα
Και ότι άλλο έρθει να μη μπει βαθιά στη σάρκα
Ίσως αν τις βγάλει να ξορκίσει το κακό
Να αποβάλει τα δαιμόνια που του καίνε το μυαλό
Κι η κατάρα του που τον ακολουθάει τόσο καιρό
Να γίνει ευχή από μια μάνα στο καρπό σα φυλαχτό
Αφού σπάσει ο δεσμός που φυλακισμένο τον κρατάει
Ν' ανοίξει τα φτερά του ελεύθερος πια να πετάει
ΣΑ μικρό παιδί που δίχως φόβο προχωράει
Μακριά απ' αυτό το κόσμο που σαν θύμα τον κοιτάει
Έχω φύγει μακριά, ένα βήμα πιο πέρα
Μη ψαχτείς να με βρεις μη με ρωτάς για νέα
Τρέχω έξω στο δρόμο παράνοια και τρέλα
Ένας λύκος να ουρλιάζει, ένα βήμα πιο πέρα
Τρία δεκαεξάμπαρα, αρρωστημένα άσματα
Στιχομυθίες με πανουργίες και τεχνάσματα
Ψάχνοντας διέξοδο πλέον σ' υποκατάστατα
Κατανάλωση ελλιπής αποστροφή σε μιάσματα
Καταντήσαν βασικά και αναντικατάστατα
Καύσεις χημικές και αλκοολούχα σκευάσματα
Συντροφεύουνε γλυκά καπνού παραπετάσματα
Συντελούν στη μέθη, συντηρούν στα χαλάσματα
Σκέψεις αλλοπρόσαλλες πικρόχολα κεράσματα
Ανα περιόδους βίαια ξεσπάσματα
Βαίνουν προς εξάντληση ενέργειας κοιτάσματα
Σαστίσαμε κι αρχίσαμε διαλόγους με φαντάσματα
Ρωτάνε οι αδαής, ψάχνοντας για τα εναύσματα
Διάλογος συνοπτικός δίχως συμπεράσματα
Επικοινωνία μοναχά μέσα από αποσπάσματα
Ακολούθησε σιγή αφού γκρεμιστήκαν τα περάσματα
Δε θέλω να ψάξεις να με βρεις ούτε να ρωτάς για νέα
Εγώ τρέχω έξω στο δρόμο μεσ' τη παράνοια και τη τρέλα
Ακούγεται ένας λύκος που ουρλιάζει, ένα βήμα πιο πέρα
Ένας λύκος με δύο βέλη καρφωμένα στο κεφάλι του
Ένα σκοινί και κάτι μνήμες μαστιγώνουνε τη πλάτη του
Νύχτα βγαίνει έξω και σκέφτεται τα λάθη του
Ψάχνει το δρόμο της επιστροφής απ' όσα γίναν πάθη του
Αν τον αναγνωρίσεις να μη πας να του μιλήσεις
Τι θα μπορούσες να του πεις για να τον συγκινήσεις
Μην απλώσεις το χέρι για να τον αφυπνίσεις
Μυαλό τόσο θολωμένο μάλλον που θα τον εκνευρίσεις
Αν γουστάρει έχει προλάβει σου 'χει ανοίξει τη παλάμη του
Έχει μάθει πως να φέρεται μα πνίγηκε στο άχτι του
Τα 'χει πια χαμένα βυθισμένος στο σκοτάδι του
Με βλέμμα χαμηλά ακολουθεί το μονοπάτι του
Μ αν τον κοιτάς στα μάτια πρόσεχε πως σε κοιτάει
Τα μάτια λένε αλήθειες που το στόμα δε τολμάει
Τα μάτια είναι η ψυχή του δείχνουν ότι κουβαλάει
Αν τον κοίταξες στα μάτια τότε ξέρεις τι ζητάει
Συνεχίζει, με ασήκωτο κεφάλι προχωράει
Γοργό είναι το βήμα του αφού ξέρει που θα πάει
Σιχτιρίζει, λογικό, η φαντασία του οργιάζει
Και η μνήμη του παρούσα περιμένει να τον σπάσει
Δυο σκέψεις τον στοιχειώνουν και του κάνουν τα κουμάντα
Τον εμποδίζουν να κοιτάει μπροστά και να κάνει πλάνα
Τον ετοιμάζουνε να ακούσει τα χειρότερα μαντάτα
Και ότι άλλο έρθει να μη μπει βαθιά στη σάρκα
Ίσως αν τις βγάλει να ξορκίσει το κακό
Να αποβάλει τα δαιμόνια που του καίνε το μυαλό
Κι η κατάρα του που τον ακολουθάει τόσο καιρό
Να γίνει ευχή από μια μάνα στο καρπό σα φυλαχτό
Αφού σπάσει ο δεσμός που φυλακισμένο τον κρατάει
Ν' ανοίξει τα φτερά του ελεύθερος πια να πετάει
ΣΑ μικρό παιδί που δίχως φόβο προχωράει
Μακριά απ' αυτό το κόσμο που σαν θύμα τον κοιτάει
Έχω φύγει μακριά, ένα βήμα πιο πέρα
Μη ψαχτείς να με βρεις μη με ρωτάς για νέα
Τρέχω έξω στο δρόμο παράνοια και τρέλα
Ένας λύκος να ουρλιάζει, ένα βήμα πιο πέρα
Τρία δεκαεξάμπαρα, αρρωστημένα άσματα
Στιχομυθίες με πανουργίες και τεχνάσματα
Ψάχνοντας διέξοδο πλέον σ' υποκατάστατα
Κατανάλωση ελλιπής αποστροφή σε μιάσματα
Καταντήσαν βασικά και αναντικατάστατα
Καύσεις χημικές και αλκοολούχα σκευάσματα
Συντροφεύουνε γλυκά καπνού παραπετάσματα
Συντελούν στη μέθη, συντηρούν στα χαλάσματα
Σκέψεις αλλοπρόσαλλες πικρόχολα κεράσματα
Ανα περιόδους βίαια ξεσπάσματα
Βαίνουν προς εξάντληση ενέργειας κοιτάσματα
Σαστίσαμε κι αρχίσαμε διαλόγους με φαντάσματα
Ρωτάνε οι αδαής, ψάχνοντας για τα εναύσματα
Διάλογος συνοπτικός δίχως συμπεράσματα
Επικοινωνία μοναχά μέσα από αποσπάσματα
Ακολούθησε σιγή αφού γκρεμιστήκαν τα περάσματα