Ghahreman A HERO by Emad Ghavidel Lyrics
ماها توی سینمای دنیا از سر تنهایی
مجبوریم که افتخار کنیم به اصغر فرهادی
اینا سیاسی‌بازیه، دروغ بسه مشتی
من ابد و یک روز و میدم به فروشنده ترجیح
ما زندگی همه‌مون یه تراژدی بوده
تو این مسیر تاریک تویی یه چراغ بیهوده
فکر می‌کنی چیزایی که ساختی خیلی بولدن؟ خیلی پُر درد؟ خیلی گندن؟ هه
روزی که تیم تو رو فرش قرمز دل می‌بُردن
اینجا گاومیشا تشنه توی گِل می‌مُردن
تو فیلم تو، تو حموم یکی یه پُخی میشد
کی دید مادرم پدرشو چه طوری می‌شُست
من مادرم سوخت تو شعله‌ی انقلاب
جوونیش تباه شد از شوق یه اشتباه
پدر، اعدامی از زندان نامه می‌فرستاد
خونواده‌ای که شد پاره زیر قسطا
بگو اَ تموم زندگی، من چی رو فهمیدم؟
سیم و زر دیدم؟ یه فِیس پیر و غمگینم
کیفِ پُر پول کو؟ خالی زیل و زنبیلم
کلی زیر و بم دیدم، هرچی می‌دوئم گیرم
اینجا غریق نجات نمی‌رسه کسی رو به داد
مُزدشو نمیدن که بده اِلی رو نجات
واسه یکی دو قِران، میگه بمیر و بنال
دیگه بگیر و بگا، حالا بشین و بمال
اینجا امروز عاشق، فردا فارغ از سیلی
اصلا مهم نی جدایی نادر از سیمین
تو اَ پیرمردایی میگی که متجاوزن
با حرفای منم که باز شده جای زخم
تو زهر خوردی ندیدی خودِ جام زهرو
بذار، انگولک کنم یه خُرده حافظتو
حافظتو انگولک کنم و دو بیتی چند
بگم از ماجرای تجاوز تو خمینی شهر
ارزالی که پریدن از دیوار باغ
حمله کردن به یه مهمونی دیوانه‌وار
وقتی که غرور مَردها یه گوشه می‌شکست
صدای دخترا نرسید به گوش هیچ‌کس
اینا ارازل کجان؟ واسه همین مملکتن
گفتن حجابا بد بود واسه همین حمله کردن
تو هم از تجاوز فیلم ساختی ارواح عَمه‌ات
اینجا تو پارک باید باشه همراه قمَه‌ات
اینجا از یه شاش کف نکرده چاقوکشی دیدم
سرطان داشته باشی لَنگِ دارو بشی دیدم
هوای چرک تهران، وارونگی دیدم
یکی می‌گفت که فراتر از قانونِ کلیدم
اینجا مردم با هر چیزی خوشحال میشن
فردا زیر بار مشکلات یه مُشت آتیشن
وقت مذاکره برنده‌ی اُسکار میشن
حتما چیزی نشنیدی از کشتار دیشب
وقتی نون‌شون تو خونه، تو مربایی کُن
برو بساز همون فیلمای مقوایی رو
اینجا واسه فیلما، رپ یه چاشنی میشه
وقتی رفتی رو سِن، دیگه جاش نی پیشت
سینما مُرد و در حقیقت کلیشه زنده‌ست
همیشه پیش گیشه خندید به ریش ملت
هُنر اسیرِ دستِ مُشتی دورو دستمال زن
بذار بیشتر از این نگم سر غرورم وایسم
کی فکرشو می‌کرد بکنیم یک روز نزول
برسیم به گلزار از بهروز وثوق
آدمای مثل تو اینجا با وسط بازی کردن
یکی زدن به نعل و یکی به میخ، یه پس‌اندازی کردن
اما رُشدِ ما رو فرق ارز و ریال کُشته
اعتراض فقط تو مرز خیال، مُشته
قهرمانتم دیدیم بلدی چه طور بتیغی‌مون
قهرمان منم، یه قهرمان بدون تیریبون
بدون تیریبون)
بگو اَ تموم زندگی، من چی رو فهمیدم؟
کلی زیر و بم دیدم
هرچی می‌دوئم گیرم
خالی زیل و زنبیلم
چاقوکشی دیدم
لَنگِ دارو بشی دیدم
اینا ارازل کجان؟ واسه همین مملکتن
واسه همین حمله کردن
زیر بار مشکلات یه مُشت آتیشن
(گفت که فراتر از قانونِ کلیدم
اسم بهرام بیضایی، اسم ناصر تقوایی
میگه حاصل درداییم، میگه قاصد فرداییم
اسم تو رو چی بزاریم؟ یه فیلم سازِ مطیع؟
واسه دنیا فیلم ساختی؟ یا فیلم واسه خودی؟
کلکسیونت می‌خواد یه نخل چند پَر طلایی
وقت شد یادی هم بکن از جعفر پناهی
ما گربه‌های شیروونی بهمن قبادی
وجودمون غمه و فارق از همه تو شادی
مجبوریم که افتخار کنیم به اصغر فرهادی
اینا سیاسی‌بازیه، دروغ بسه مشتی
من ابد و یک روز و میدم به فروشنده ترجیح
ما زندگی همه‌مون یه تراژدی بوده
تو این مسیر تاریک تویی یه چراغ بیهوده
فکر می‌کنی چیزایی که ساختی خیلی بولدن؟ خیلی پُر درد؟ خیلی گندن؟ هه
روزی که تیم تو رو فرش قرمز دل می‌بُردن
اینجا گاومیشا تشنه توی گِل می‌مُردن
تو فیلم تو، تو حموم یکی یه پُخی میشد
کی دید مادرم پدرشو چه طوری می‌شُست
من مادرم سوخت تو شعله‌ی انقلاب
جوونیش تباه شد از شوق یه اشتباه
پدر، اعدامی از زندان نامه می‌فرستاد
خونواده‌ای که شد پاره زیر قسطا
بگو اَ تموم زندگی، من چی رو فهمیدم؟
سیم و زر دیدم؟ یه فِیس پیر و غمگینم
کیفِ پُر پول کو؟ خالی زیل و زنبیلم
کلی زیر و بم دیدم، هرچی می‌دوئم گیرم
اینجا غریق نجات نمی‌رسه کسی رو به داد
مُزدشو نمیدن که بده اِلی رو نجات
واسه یکی دو قِران، میگه بمیر و بنال
دیگه بگیر و بگا، حالا بشین و بمال
اینجا امروز عاشق، فردا فارغ از سیلی
اصلا مهم نی جدایی نادر از سیمین
تو اَ پیرمردایی میگی که متجاوزن
با حرفای منم که باز شده جای زخم
تو زهر خوردی ندیدی خودِ جام زهرو
بذار، انگولک کنم یه خُرده حافظتو
حافظتو انگولک کنم و دو بیتی چند
بگم از ماجرای تجاوز تو خمینی شهر
ارزالی که پریدن از دیوار باغ
حمله کردن به یه مهمونی دیوانه‌وار
وقتی که غرور مَردها یه گوشه می‌شکست
صدای دخترا نرسید به گوش هیچ‌کس
اینا ارازل کجان؟ واسه همین مملکتن
گفتن حجابا بد بود واسه همین حمله کردن
تو هم از تجاوز فیلم ساختی ارواح عَمه‌ات
اینجا تو پارک باید باشه همراه قمَه‌ات
اینجا از یه شاش کف نکرده چاقوکشی دیدم
سرطان داشته باشی لَنگِ دارو بشی دیدم
هوای چرک تهران، وارونگی دیدم
یکی می‌گفت که فراتر از قانونِ کلیدم
اینجا مردم با هر چیزی خوشحال میشن
فردا زیر بار مشکلات یه مُشت آتیشن
وقت مذاکره برنده‌ی اُسکار میشن
حتما چیزی نشنیدی از کشتار دیشب
وقتی نون‌شون تو خونه، تو مربایی کُن
برو بساز همون فیلمای مقوایی رو
اینجا واسه فیلما، رپ یه چاشنی میشه
وقتی رفتی رو سِن، دیگه جاش نی پیشت
سینما مُرد و در حقیقت کلیشه زنده‌ست
همیشه پیش گیشه خندید به ریش ملت
هُنر اسیرِ دستِ مُشتی دورو دستمال زن
بذار بیشتر از این نگم سر غرورم وایسم
کی فکرشو می‌کرد بکنیم یک روز نزول
برسیم به گلزار از بهروز وثوق
آدمای مثل تو اینجا با وسط بازی کردن
یکی زدن به نعل و یکی به میخ، یه پس‌اندازی کردن
اما رُشدِ ما رو فرق ارز و ریال کُشته
اعتراض فقط تو مرز خیال، مُشته
قهرمانتم دیدیم بلدی چه طور بتیغی‌مون
قهرمان منم، یه قهرمان بدون تیریبون
بدون تیریبون)
بگو اَ تموم زندگی، من چی رو فهمیدم؟
کلی زیر و بم دیدم
هرچی می‌دوئم گیرم
خالی زیل و زنبیلم
چاقوکشی دیدم
لَنگِ دارو بشی دیدم
اینا ارازل کجان؟ واسه همین مملکتن
واسه همین حمله کردن
زیر بار مشکلات یه مُشت آتیشن
(گفت که فراتر از قانونِ کلیدم
اسم بهرام بیضایی، اسم ناصر تقوایی
میگه حاصل درداییم، میگه قاصد فرداییم
اسم تو رو چی بزاریم؟ یه فیلم سازِ مطیع؟
واسه دنیا فیلم ساختی؟ یا فیلم واسه خودی؟
کلکسیونت می‌خواد یه نخل چند پَر طلایی
وقت شد یادی هم بکن از جعفر پناهی
ما گربه‌های شیروونی بهمن قبادی
وجودمون غمه و فارق از همه تو شادی