Μη Μιλάς Mi Milas by EPILEKTOI (GRC) Lyrics
Μη μιλας αν μιλας πας στραφι
Μου παν καπου καπως καποτε
Η σιωπη ειναι χρυσαφι
Γιατι δεν μιλας σε βλεπω ψοφιο
Σιωπηλος χαμογελουσα φιλε
Το μαζευω ατοφιο
Οποτε θελω εγω μπαινει το φως
Σκοτεινος
Σαν δωματιο με κατεβασμενα στορια
Στο δωματιο μπηκε η πιο ωραια μερα
Για σενα οχι
Εκει που εισαι λαλουν πολλα κοκκορια
Ξερω εκεινο ξερω το αλλο
Δεν ξερεις τιποτα
Το μονο που ξερεις ειναι να κοιτας καχυποπτα
Μιλας ειρωνικα
Αυτοι που δεν μιλουν σ'απειλουν γιατι αυτοι ξερουν αυτα που λες πως να τα υλοποιουν
Σκεσεις κομποδεμα ενα μπογο
Μιλαγα
Μονο στην χαρτινη μου ψυχολογο
Χειραψια στον απουσιολογο
Του πα θα φυγω για να επιστρεψω με τον πλουσιο λογο
Επεστρεψα και ακομα εσυ στο μπλα μπλα
Η φαντασια μερικες φορες πειραζει τα μυαλα
Η σταση μας αθορυβη
Μεσα μου πιστευα θα ρθει
Η στιγμη που οταν μιλησουμε θα νιωσουνε καποιοι
Λιγες φορες ανοιγω στομα ξερολλα,ναι ξερω
Τα ειδες ολα
Προτιμω οσο ζω να μαθαινω
Μην ερμηνευεις παραμυθια,ακουω τα ιδια
Τα ματια προδιδουν το ποσο ψευτικος εισαι στα αληθεια
Αυτος που ξερει δεν μιλαει
Και αυτος που μιλαει δεν ξερει
Αυτος που ξερει προσπαθει
Προσπαθει προσπαθει
Πως θα τα καταφερει
Γι αυτο σου λεω ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ποτε μην πεις μεγαλες κουβεντες ακου και μη μιλας
Οταν δεν νιωθω κομπλε
Γραφω το πιο βαρυ κουπλε
Μου πα
Ως το τελος θα μαι διπλα σου
Μην με προδωσεις
Ανακυκλωσιμες λεξεις εχω ακουσει ξανα
Μα δεν σε βλεπω πουθενα ισως δεν ειχες να δωσεις
Δεν λεω αυτο που θελεις να ακουσεις
Μα αυτο που ειμαι
Ψαχνεις ηρωες,σταρ
Απεχω απο το ψεμα που βλεπεις φιλε
Λογια περιτυλιγμα με πλουσιο ντεκορ
Θελεις να λεγεσαι ανθρωπος για μενα εισαι ερπετο
Συνηθειες κακες εχω
Τις εκοψα μαχαιρι
Οταν οι λυκοι πεινανε,το νου
Θα σου φαν το χερι
Ευκολα μπορω να ακουμπησω τον πατο
Πιο δυσκολα να μπλεξω
Να μεινω να μην πεσω εκει κατω
Δεν εχει γυρισμο
Οτι εχω πει
Το εχω δειξει
Δεν εχω σκυψει,υποκυψει
Οταν (?) θα μας φερει σε ρηξη
Εκανα σιωπη
Εχω νιωσει και εγω την ντροπη
Μα η τελικη ευθεια διακρινει τον νικητη
Εκανα σιωπη οταν μου μιλουσες
Σιωπη
Σαν ηρεμια πριν την καταιγιδα
Μου λεγες ψεματα με σκοπο να με ηρεμουσες
Με βαση οτι ελεγες ελεγαν αλλα αυτα που ειδα
Μην ρωτας τι κανω
Μα θα σου πω τι εκανα
Ζω την ηλικια μου και ειμαι ακομα νεος
Baby
Στρωσε τραπεζι
Ασε το δισκο να παιζει
Μιλαει καλυτερα οποιος μιλαει τελευταιος
Αυτος που ξερει δεν μιλαει
Και αυτος που μιλαει δεν ξερει
Αυτος που ξερει προσπαθει
Προσπαθει προσπαθει
Πως θα τα καταφερει
Γι αυτο σου λεω ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ποτε μην πεις μεγαλες κουβεντες ακου και μη μιλας
Μου παν καπου καπως καποτε
Η σιωπη ειναι χρυσαφι
Γιατι δεν μιλας σε βλεπω ψοφιο
Σιωπηλος χαμογελουσα φιλε
Το μαζευω ατοφιο
Οποτε θελω εγω μπαινει το φως
Σκοτεινος
Σαν δωματιο με κατεβασμενα στορια
Στο δωματιο μπηκε η πιο ωραια μερα
Για σενα οχι
Εκει που εισαι λαλουν πολλα κοκκορια
Ξερω εκεινο ξερω το αλλο
Δεν ξερεις τιποτα
Το μονο που ξερεις ειναι να κοιτας καχυποπτα
Μιλας ειρωνικα
Αυτοι που δεν μιλουν σ'απειλουν γιατι αυτοι ξερουν αυτα που λες πως να τα υλοποιουν
Σκεσεις κομποδεμα ενα μπογο
Μιλαγα
Μονο στην χαρτινη μου ψυχολογο
Χειραψια στον απουσιολογο
Του πα θα φυγω για να επιστρεψω με τον πλουσιο λογο
Επεστρεψα και ακομα εσυ στο μπλα μπλα
Η φαντασια μερικες φορες πειραζει τα μυαλα
Η σταση μας αθορυβη
Μεσα μου πιστευα θα ρθει
Η στιγμη που οταν μιλησουμε θα νιωσουνε καποιοι
Λιγες φορες ανοιγω στομα ξερολλα,ναι ξερω
Τα ειδες ολα
Προτιμω οσο ζω να μαθαινω
Μην ερμηνευεις παραμυθια,ακουω τα ιδια
Τα ματια προδιδουν το ποσο ψευτικος εισαι στα αληθεια
Αυτος που ξερει δεν μιλαει
Και αυτος που μιλαει δεν ξερει
Αυτος που ξερει προσπαθει
Προσπαθει προσπαθει
Πως θα τα καταφερει
Γι αυτο σου λεω ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ποτε μην πεις μεγαλες κουβεντες ακου και μη μιλας
Οταν δεν νιωθω κομπλε
Γραφω το πιο βαρυ κουπλε
Μου πα
Ως το τελος θα μαι διπλα σου
Μην με προδωσεις
Ανακυκλωσιμες λεξεις εχω ακουσει ξανα
Μα δεν σε βλεπω πουθενα ισως δεν ειχες να δωσεις
Δεν λεω αυτο που θελεις να ακουσεις
Μα αυτο που ειμαι
Ψαχνεις ηρωες,σταρ
Απεχω απο το ψεμα που βλεπεις φιλε
Λογια περιτυλιγμα με πλουσιο ντεκορ
Θελεις να λεγεσαι ανθρωπος για μενα εισαι ερπετο
Συνηθειες κακες εχω
Τις εκοψα μαχαιρι
Οταν οι λυκοι πεινανε,το νου
Θα σου φαν το χερι
Ευκολα μπορω να ακουμπησω τον πατο
Πιο δυσκολα να μπλεξω
Να μεινω να μην πεσω εκει κατω
Δεν εχει γυρισμο
Οτι εχω πει
Το εχω δειξει
Δεν εχω σκυψει,υποκυψει
Οταν (?) θα μας φερει σε ρηξη
Εκανα σιωπη
Εχω νιωσει και εγω την ντροπη
Μα η τελικη ευθεια διακρινει τον νικητη
Εκανα σιωπη οταν μου μιλουσες
Σιωπη
Σαν ηρεμια πριν την καταιγιδα
Μου λεγες ψεματα με σκοπο να με ηρεμουσες
Με βαση οτι ελεγες ελεγαν αλλα αυτα που ειδα
Μην ρωτας τι κανω
Μα θα σου πω τι εκανα
Ζω την ηλικια μου και ειμαι ακομα νεος
Baby
Στρωσε τραπεζι
Ασε το δισκο να παιζει
Μιλαει καλυτερα οποιος μιλαει τελευταιος
Αυτος που ξερει δεν μιλαει
Και αυτος που μιλαει δεν ξερει
Αυτος που ξερει προσπαθει
Προσπαθει προσπαθει
Πως θα τα καταφερει
Γι αυτο σου λεω ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ακου και μη μιλας
Ποτε μην πεις μεγαλες κουβεντες ακου και μη μιλας