Atish Intro by ENorto Lyrics

توی تخت مقواییم زیر پتوی نقره ایم دراز کشیدم
جرقه می زنه مخم
خودمو درگیر مسیری کردم و میکنم که هیچوقت ازش کنار نمی رم
تو لاینی که آدما وقت ازت جلو زدن چراغ نمی دن
و فرشته ای زیبا...
تصویری از گذشته ترک من نشسته میگه:
«. بگاز ببینم!
پیچو خم این جاده اونقد زیاده که دوازده تا امامت هم تو رو نجات نمیدن »
ترک من نشسته فکرش، تو فکرش اما توی ترک من نشسته
ترکش گرچه سخته اما درکش کرده مغزم-
و اون دست از دست من کشیده دست کم یه هفته ست
انفجاری نوری و بعد انقلابی دودی و بعد طعم تلخ بهمن


طعم تلخ بهمن...
یه بهمنی لجن کام میگیره از من و با هرباری که لباشو می ذاره روی لبم
بیشتر حس می کنم که توی وجودش غرقم
من دچار دردم!
من فراری ازین آتیشای زردم؛
آتیشایی که نسل قدمیم روشن کردن و ازش می سوزه کلّهَ م
خطّا یکی یکی سوختن اما به کی بگی سوختم؟
بنزینی پشت آتیش نی
خشک سوختن تک به تک
بی مشت کوفتن قبل مرگ
کلنجار با عمل ها توی رشد سوختن نسل من
دیگه کم کم به فیلتر رسیدیم چرا بش میگن قرمز اینگه زرده رنگش
آها! خون جنگه پس پرده ش؛ هی...
هرچی میکشم هست بهمن و از دست بهمن
سه تا بسته شصت تا نخ تو جمع و سه تا کم کن از جمع
بذار جلوی بهمن؛ عا... !
بهمن پنجاه و هفت...