Kalan Huuto by De Kift Lyrics
Couplet:
Een jaar is niets
Een veer in de wind
Een ademtocht
Je draait je om en het is voorbij
IJs, knop, blad, twijg
Eenden in de sloot
Stoppels op het veld
365 morgens, 365 nachten
Een verstuikte enkel, een loopneus
De dood van een verre neef
Spreeuwen in de dakgoot
Een ontwortelde boom
Ramen schuiven open, gordijnen dicht
De zon brandt koperglanzend in het ruit
Een jaar, een jaar is niets
Refrein:
365 morgens (4x)
Couplet:
Zij stond aan het eind van de wereld
De koude witte booglampen waren genadeloos
En maakten alles naakt en deerniswekkend
Maar achter haar groeide een verschrikkelijke duisternis
Geen zwart was zo zwart als de duisternis rondom de witte lampen
Hij deed de schreeuw in haar groeien
De nooit gehoorde vissenschreeuw van het eenzame dier
Wat door zijn eigen zee wordt overweldigd
Hij waste als de vloed
Hij ruist met donkere vlerken
Dreigend als de branding
Hij sist verderfelijk, als schuim
Refrein:
365 morgens (4x)
Couplet:
Je bent een schrielkip
Weet je dat wel?
Er waren handen, gezichten, lippen
'Blijf je?' vroeg ze zacht
'Ja'
'Lang?'
'Ja'
'Altijd?'
'Je haar ruikt naar natte takken,' zei ik
'Altijd?' vroeg ze opnieuw
Ik rukte het raam open
De nacht greep met koude handen naar mijn naakte borst
En ik zei: 'luister eens, wacht op me, als het leven is zoals jij mij altijd heb gezegd, dan kom ik terug hoor je'
Haar mond schemerde ziekelijk rood in haar witte gezicht
'Blijf toch!'
Maar ik liep met hol weergalmende stappen weg
En achter mij zakte de maangrijze straat weer stom geworden terug in haar steengeworden eenzaamheid
Het open venster piepte
Toen ik omkeek, was achter het raam een rode mond
'Blijf toch!,' huilde die
Refrein:
365 (4x)
Een jaar is niets
Een veer in de wind
Een ademtocht
Je draait je om en het is voorbij
IJs, knop, blad, twijg
Eenden in de sloot
Stoppels op het veld
365 morgens, 365 nachten
Een verstuikte enkel, een loopneus
De dood van een verre neef
Spreeuwen in de dakgoot
Een ontwortelde boom
Ramen schuiven open, gordijnen dicht
De zon brandt koperglanzend in het ruit
Een jaar, een jaar is niets
Refrein:
365 morgens (4x)
Couplet:
Zij stond aan het eind van de wereld
De koude witte booglampen waren genadeloos
En maakten alles naakt en deerniswekkend
Maar achter haar groeide een verschrikkelijke duisternis
Geen zwart was zo zwart als de duisternis rondom de witte lampen
Hij deed de schreeuw in haar groeien
De nooit gehoorde vissenschreeuw van het eenzame dier
Wat door zijn eigen zee wordt overweldigd
Hij waste als de vloed
Hij ruist met donkere vlerken
Dreigend als de branding
Hij sist verderfelijk, als schuim
Refrein:
365 morgens (4x)
Couplet:
Je bent een schrielkip
Weet je dat wel?
Er waren handen, gezichten, lippen
'Blijf je?' vroeg ze zacht
'Ja'
'Lang?'
'Ja'
'Altijd?'
'Je haar ruikt naar natte takken,' zei ik
'Altijd?' vroeg ze opnieuw
Ik rukte het raam open
De nacht greep met koude handen naar mijn naakte borst
En ik zei: 'luister eens, wacht op me, als het leven is zoals jij mij altijd heb gezegd, dan kom ik terug hoor je'
Haar mond schemerde ziekelijk rood in haar witte gezicht
'Blijf toch!'
Maar ik liep met hol weergalmende stappen weg
En achter mij zakte de maangrijze straat weer stom geworden terug in haar steengeworden eenzaamheid
Het open venster piepte
Toen ik omkeek, was achter het raam een rode mond
'Blijf toch!,' huilde die
Refrein:
365 (4x)