As Certezas Do Meu Mais Brilhante Amor by Cristina Branco Lyrics
As certezas do meu mais brilhante amor
Vou acender, que amanhã não há luar
E eu colherei do pirilampo um só fulgor
Que me perdoe o bom bichinho de o roubar
Assobiando as melodias mais bonitas
E das cidades descrevendo o que já vi
Homens e fósseis e seus gestos como escritas
Do bem e do mal, a paz a calma e frenesi
Se estou sozinho é num beco que me encontro
Vou porta a porta perguntando a quem me viu
Se ali morei, se eu era o mesmo e em que ponto
O meu desejo fez as malas e fugiu
Assobiando a melodia mais bonita
A da certeza do meu mais brilhante amor
Da sensação de entre as demais a favorita
Que é ver a rosa com o tempo a ganhar cor
Assobiando as melodias mais brilhantes
Como o brilhante da certeza de um amor
Como o rubi mais precioso entre os restantes
Que é o da meiguice alternando com ardor
Não negarei ficar assim nesta beleza
Assobiando as melodias mais fugazes
Não é possível nem é simples, com certeza
Mas é vontade que me dá do que me fazes
Pewniki moich najbardziej błyskotliwych uczuć
Zapaliłam światło, bo jutro nie ma światła księżyca
Zbiorę poświatę robaczka (świętojańskiego)
Który mi, dobre zwierzę, wybaczy tę kradzież
Gwizdanie najpiękniejszych melodii
I opisywane miasta, jakie już zobaczyłam
Ludzi i twarze i gesty zapisane jako
Dobro i zło, cisza, spokój, szał
Jeśli jestem sama, to jakbym spotkała się w ślepej uliczce
Idę od drzwi do drzwi pytając, kto mnie widział
Jeżeli tam żyłam, jeśli byłam taka sama i, w którym punkcie
Spakował moje pragnienie do walizek i uciekł
Gwizdanie melodii najpiękniejszej
Jest z pewnością moim najbłyskotliwszym uczuciem
O doznaniu, pośród innych ulubionych
Żeby wiedzieć o róży z czasem wzmacniającej kolor
Gwizdanie melodii najbardziej błyskotliwych
Jak błyskotliwa jest pewność w miłości
Jak rubin, najcenniejszy między pozostałymi
Który ja także chcę żarliwie zmieniać
Nie muszę znajdować w ten sposób piękna
Gwizdanie melodii bardziej ulotnych
Nie jest możliwe, nie jest proste, z pewnością
Lecz jest ochota, którą mi daje to, co tworzysz
Vou acender, que amanhã não há luar
E eu colherei do pirilampo um só fulgor
Que me perdoe o bom bichinho de o roubar
Assobiando as melodias mais bonitas
E das cidades descrevendo o que já vi
Homens e fósseis e seus gestos como escritas
Do bem e do mal, a paz a calma e frenesi
Se estou sozinho é num beco que me encontro
Vou porta a porta perguntando a quem me viu
Se ali morei, se eu era o mesmo e em que ponto
O meu desejo fez as malas e fugiu
Assobiando a melodia mais bonita
A da certeza do meu mais brilhante amor
Da sensação de entre as demais a favorita
Que é ver a rosa com o tempo a ganhar cor
Assobiando as melodias mais brilhantes
Como o brilhante da certeza de um amor
Como o rubi mais precioso entre os restantes
Que é o da meiguice alternando com ardor
Não negarei ficar assim nesta beleza
Assobiando as melodias mais fugazes
Não é possível nem é simples, com certeza
Mas é vontade que me dá do que me fazes
Pewniki moich najbardziej błyskotliwych uczuć
Zapaliłam światło, bo jutro nie ma światła księżyca
Zbiorę poświatę robaczka (świętojańskiego)
Który mi, dobre zwierzę, wybaczy tę kradzież
Gwizdanie najpiękniejszych melodii
I opisywane miasta, jakie już zobaczyłam
Ludzi i twarze i gesty zapisane jako
Dobro i zło, cisza, spokój, szał
Jeśli jestem sama, to jakbym spotkała się w ślepej uliczce
Idę od drzwi do drzwi pytając, kto mnie widział
Jeżeli tam żyłam, jeśli byłam taka sama i, w którym punkcie
Spakował moje pragnienie do walizek i uciekł
Gwizdanie melodii najpiękniejszej
Jest z pewnością moim najbłyskotliwszym uczuciem
O doznaniu, pośród innych ulubionych
Żeby wiedzieć o róży z czasem wzmacniającej kolor
Gwizdanie melodii najbardziej błyskotliwych
Jak błyskotliwa jest pewność w miłości
Jak rubin, najcenniejszy między pozostałymi
Który ja także chcę żarliwie zmieniać
Nie muszę znajdować w ten sposób piękna
Gwizdanie melodii bardziej ulotnych
Nie jest możliwe, nie jest proste, z pewnością
Lecz jest ochota, którą mi daje to, co tworzysz