Ο Πόνος του Πρεζάκια by Anestis Delias Lyrics
Απ’ τον καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρω
Ο κόσμος μ’ απαρνήθηκε δεν ξέρω τι να κάνω
Ο κόσμος μ’ απαρνήθηκε δεν ξέρω τι να κάνω
Απ’ τον καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρω
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζει
Και η ψυχή μου δεν κρατά πρεζά να με φωνάζει
Και η ψυχή μου δεν κρατά πρεζά να με φωνάζει
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζει
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι
Και το κορμί μου άρχισε σιγά σιγά να λειώνει
Και το κορμί μου άρχισε σιγά σιγά να λειώνει
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι
Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω
Αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους ν’ αποθάνω
Αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους ν’ αποθάνω
Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω
Ο κόσμος μ’ απαρνήθηκε δεν ξέρω τι να κάνω
Ο κόσμος μ’ απαρνήθηκε δεν ξέρω τι να κάνω
Απ’ τον καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρω
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζει
Και η ψυχή μου δεν κρατά πρεζά να με φωνάζει
Και η ψυχή μου δεν κρατά πρεζά να με φωνάζει
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζει
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι
Και το κορμί μου άρχισε σιγά σιγά να λειώνει
Και το κορμί μου άρχισε σιγά σιγά να λειώνει
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι
Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω
Αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους ν’ αποθάνω
Αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους ν’ αποθάνω
Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω