Kur fjalet mungojne by Alban Skenderaj Lyrics

[Teksti i "Kur fjalet mungojne"]

[Verse 1]
Ti, ulur ne nje stol e vendosur shikon
Ti, me dyshimet e tua qe vete i ndihmon
Heshtja lehte te pushton
Dhe fjalet e ndjera ste vijne
Ndoshta nje krenari te kote
Kerkon ti te mbrosh me veshtrim

[Chorus]
Pastaj embel me shfaqesh papritur
Dhe me gjen te papergatitur
Doren ma merr dhe fort ti ma shtrengon
Me e forta ndjenje e arritur
Ti nuk gjen dot forcen t'me shohesh ne sy
Ndihem i vetmuar kur jemi te dy

[Verse 2]
Ti, bukur e kupton me s'do jete si njehere
Ti, rolin tend vazhdon por frika te merr
Heshtja nis te braktis
Dhe lotet e ndjera te vijne
Zemra trokitjen e nis
Tashme i vertete ky trishtim
[Chorus]
Pastaj embel me shfaqesh papritur
Dhe me gjen te papergatitur
Fjalet e tua vone po tingellojne
Ato fjale qe dikur i kam pritur
Fjalet e ndertojne nje lumturi
Ndihem i vetmuar kur jemi te dy
Ti nuk gjen dot forcen t'me shohesh ne sy
Ndihem i vetmuar kur jemi te dy