Laleh by 3zavar X Veda Lyrics
[ورس یک – ودا]
از خون جوونامون دمیده لاله
تو هر کوی و برزن،تو هر جوب و چاله
شکوفه در میاد از ساقه های باتوم
تهران گلستانی که آبیاری میشه با خون
بهار اینجاست،وسطِ پاییز
به یمن سال نو میکنن گردنت آویز
گلوبندکِ،سر بالایی دربند
درخت هرچه پر بار سر بزیره طبعاً
ینجه های زیر دندونای آسیا
که جویده میشیم تحت فشارِ کاری ماییم
رژیم گیاهخوار نهالارو بلعید
و سوء حاضمه موج میزنه توی شالیزار
روکود میپاشن بذر نفاق
زمینای زراعی،تحفه به دستِ عراق
روایت خونه های بدون نور و چراغ
روایت لاله های دمیده پشت جناق
ریشه ی فساد،زیرِ میزه
پس گلی به جمالت حاجی
میگن درآمدش خوبه پلیسِ مواد
همه آگاهیا مطبخِ تولید متاعِ
بنِ شیشه میدن به اونی که بنیه نداره
دور از جونِ بهراد،پلیسا کاسبن
تو دستِ بچه ها گُل بجای قاصدک
از خون جوونامون لاله میدمه و منم زندگی لعنتیمو میریزم به پای رپ
[ورس دو – سزاوار]
دقیقا جایی ام که باید باشم
هنوزم یه میکروفن و قلمه مایحتاجم
هنوزم پیرو ی دل و ایمان تو باورای خودم
فکر خودشناسی و انسان و معماشم
تا وقتی روحم رها بشه از این اسارت کالبد
من توو هیپ هاپ میمونم بدون خوردن بارکد
نشدم پیگیر پول و شهرت و بازخورد
مثل تو فکر بکنی خواسته هامو اسکناس برد
مهمه چی میذاری بعد مرگ توو دنیا
مهمه انسانیت واسه رسیدن به رویا
مهمه درک زندگی و وضعیت آدما
اگر آگاهی داشته باشی به علوم و بنیان
جوهر آبی رو کاغذ سفید یعنی رخداد بزرگ
که حامل مفاهیم میشه تو راستای درست
اگه که وایسادی جلوش
بدون یه چاقالی که مفت نمی ارزه و باید سریع بدی استعفا به کل
از کلت استفاده کن
از وقتی واسه ی ریختن خونا استخاره شد
تو دل شهر یه عده تو چاه بودن یه عده تو چُرت
طرف حساب حقیقت میشه باتوم و کلت
یعنی یا باید بمونی لال
یا که لاشو سیم خار دار بذاری کنار دیوارای بی حصار
بخوری حق هر چی سرباز بی درجس
فکر بکنی مومنی و با خودتی بی حساب
من تف میکنم رو قانون و عدالت بی دفاع
از خون جوونامون دمیده لاله
تو هر کوی و برزن،تو هر جوب و چاله
شکوفه در میاد از ساقه های باتوم
تهران گلستانی که آبیاری میشه با خون
بهار اینجاست،وسطِ پاییز
به یمن سال نو میکنن گردنت آویز
گلوبندکِ،سر بالایی دربند
درخت هرچه پر بار سر بزیره طبعاً
ینجه های زیر دندونای آسیا
که جویده میشیم تحت فشارِ کاری ماییم
رژیم گیاهخوار نهالارو بلعید
و سوء حاضمه موج میزنه توی شالیزار
روکود میپاشن بذر نفاق
زمینای زراعی،تحفه به دستِ عراق
روایت خونه های بدون نور و چراغ
روایت لاله های دمیده پشت جناق
ریشه ی فساد،زیرِ میزه
پس گلی به جمالت حاجی
میگن درآمدش خوبه پلیسِ مواد
همه آگاهیا مطبخِ تولید متاعِ
بنِ شیشه میدن به اونی که بنیه نداره
دور از جونِ بهراد،پلیسا کاسبن
تو دستِ بچه ها گُل بجای قاصدک
از خون جوونامون لاله میدمه و منم زندگی لعنتیمو میریزم به پای رپ
[ورس دو – سزاوار]
دقیقا جایی ام که باید باشم
هنوزم یه میکروفن و قلمه مایحتاجم
هنوزم پیرو ی دل و ایمان تو باورای خودم
فکر خودشناسی و انسان و معماشم
تا وقتی روحم رها بشه از این اسارت کالبد
من توو هیپ هاپ میمونم بدون خوردن بارکد
نشدم پیگیر پول و شهرت و بازخورد
مثل تو فکر بکنی خواسته هامو اسکناس برد
مهمه چی میذاری بعد مرگ توو دنیا
مهمه انسانیت واسه رسیدن به رویا
مهمه درک زندگی و وضعیت آدما
اگر آگاهی داشته باشی به علوم و بنیان
جوهر آبی رو کاغذ سفید یعنی رخداد بزرگ
که حامل مفاهیم میشه تو راستای درست
اگه که وایسادی جلوش
بدون یه چاقالی که مفت نمی ارزه و باید سریع بدی استعفا به کل
از کلت استفاده کن
از وقتی واسه ی ریختن خونا استخاره شد
تو دل شهر یه عده تو چاه بودن یه عده تو چُرت
طرف حساب حقیقت میشه باتوم و کلت
یعنی یا باید بمونی لال
یا که لاشو سیم خار دار بذاری کنار دیوارای بی حصار
بخوری حق هر چی سرباز بی درجس
فکر بکنی مومنی و با خودتی بی حساب
من تف میکنم رو قانون و عدالت بی دفاع